ช่วงใกล้เที่ยงข้าวหอมก็เดินออกจากบ้าน ไปเรียกวินมอเตอร์ไซค์หน้าปากซอยเพื่อไปยังตลาด
พอไปถึงดวงตากลมโตก็สอดส่ายมองหาพี่สาวต่างมารดา จันจิบอกในข้อความว่านัดเจอกันที่หน้าร้านขายพวงมาลัย
ยืนรอนานกว่ายี่สิบนาทีก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงา ข้าวหอมจึงเลื่อนมือไปหยิบโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากระโปรงยีนความยาวเลยหัวเข่า ออกมาต่อสายไปหาพี่สาว
ข้าวหอมโทรหาจันจิถึงสามครั้งจนสัญญาณตัดไปเนื่องจากไม่มีผู้รับสาย ปล่อยให้เธอยืนรอจนเหงื่อตก ขณะที่กำลังโทรออกเป็นสายที่สี่แล้วเอาโทรศัพท์ขึ้นแนบหู หากว่าสายนี้ยังไม่รับก็จะถอดใจกลับเข้าบ้าน แต่แล้วเสียงของจันจิก็ดังขึ้นทางด้านหลัง
“แกจะโทรจิกฉันทำไมฮะ น่ารำคาญ”
“ก็พี่นัดตอนเที่ยง แต่นี่มันเลยเวลาไปตั้งครึ่งชั่วโมง”
“ก็นี่ไง เที่ยงสามสิบเจ็ดนาที รอนิดรอหน่อยจะตายหรือไง อะ นี่ เอาไป”
จันจิยัดสมุดเล่มหนาใส่มือของน้องสาว มีรายชื่อร้านค้าที่ต้องไปเก็บเงินในแต่ละเดือนจ
