ฟ้าพราวนิ่งเงียบ ไม่รู้จะอธิบายให้เขาเข้าใจความรู้สึกของเธอได้อย่างไร เธอมีความสุขทุกครั้งก็จริง แต่ทุกครั้งเธอก็รู้สึกแย่กับตัวเองมากที่ปล่อยตัวปล่อยใจให้เตลิดไปกับผู้ชายที่ไม่ได้รักเธอเลยสักนิด และมันก็ทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองช่างไร้ค่าเหลือเกิน
“มันไม่ใช่เรื่องผิดเลยนะคุณหญิง ถ้าเราจะสนุกกันด้วยความยินยอมพร้อมใจของทั้งสองฝ่าย” ชายหนุ่มพูดขึ้นมาราวกับอ่านความรู้สึกของเธอออก
“คุณทำให้ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนไร้ค่า” เธอยอมรับออกมาตามตรง
“คุณหญิงเนี่ยนะไร้ค่า” ภูริดลแค่นหัวเราะในลำคอ “ผมเสียเงินค่าสินสอดให้คุณหญิงไปตั้งสิบล้าน แล้วเมื่อวานผมก็เซ็นเช็คให้ท่านพ่อของคุณหญิงไปอีกล้านห้า”
ฟ้าพราวเจ็บแปลบที่เขาตีค่าเธอเป็นตัวเงิน แต่ก็ไม่มีเวลาคร่ำครวญกับเรื่องนี้มากนัก เพราะสิ่งที่ดึงความสนใจทั้งหมดของเธอไปคือเรื่องท่านพ่อของเธอ หญิงสาวเข้าใจแล้วว่าทำไมเมื่อวานท่านพ่อของเธอถึงได้คุยกับลูกเ
