หรรษาเห็นน้องชายกับน้องสะใภ้มองสบตากันข้ามหัวเธอราวกับว่าโลกนี้มีกันและกันเพียงแค่สองคนจึงเดินออกจากห้องไปเงียบๆ ปล่อยให้ทั้งคู่ได้คุยกันตามลำพัง เพราะดูเหมือนว่าต่างฝ่ายต่างก็มีความรู้สึกอะไรบางอย่างที่ซ่อนไว้ในใจ
“ไปงานวันเกิดหม่อมก้อย ต้องแต่งตัวดีขนาดนี้เลยเหรอ” ฟ้าพราวเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อนเมื่อเห็นว่าเขาเอามองหน้าเธอโดยไม่ยอมพูดอะไร ในน้ำเสียงนิ่งเรียบของเธอแฝงไว้ด้วยความหมั่นไส้และน้อยใจอยู่ในที ยิ่งคิดถึงวันแต่งงานที่เขาปรากฎตัวในสภาพโจรป่าก็ยิ่งรู้สึกแย่ “อยากดูดีในสายตาหม่อมก้อยเหรอ”
ภูริดลไม่ตอบอะไร เขาเดินวนรอบตัวภรรยาอย่างเชื่องช้า มองสำรวจชุดราตรีสีชมพูพาสเทลที่เป็นแบบกระโปรงทรงสุ่มความยาวครึ่งแข้งด้วยสายตาพึงพอใจ ตัวเสื้อท่อนบนเป็นคอปาด เปิดให้เห็นไหล่นวลเนียนพองาม ใบหน้าสวยหวานถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางโทนสีชมพูสดใส ผมที่ยาวถึงกลางหลังถูกรวบเป็นทรงหางม้า ปลายผมดัดม้วนเป็นลอ
