ไฟรักสามีจอมเถื่อน

บทที่ 3 - ทำสัญญาสงบศึก [1]

ภูริดลตื่นตั้งแต่ก่อนพระอาทิตย์ขึ้นเหมือนทุกวันด้วยความเคยชินทั้งที่เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็เกือบตีสามเข้าไปแล้ว ทว่าเช้านี้มีบางอย่างที่ต่างออกไป เขาไม่ได้นอนอยู่บนเตียงหลังใหญ่นี้เพียงลำพังเหมือนทุกวัน ทว่ามีหญิงสาวอีกคนที่ถูกยัดเยียดให้มาเป็น ‘เมีย’ ของเขานอนอยู่ด้วย

ฟ้าพราวนอนชิดขอบเตียงอีกด้าน ตะแคงข้างหันหลังให้เขา ซึ่งเป็นท่าที่เธอนอนเมื่อคืนนี้ ตอนที่เขาออกมาจากห้องน้ำ เธอไม่มองหน้าเขาเลย เขาเองก็หงุดหงิดเพราะอารมณ์ค้างจนไม่อยากสนใจเธอเหมือนกัน จึงต่างคนต่างนอนแล้วหลับไปเงียบๆ ทั้งคู่

หนุ่มชาวไร่เห็นไหล่เนียนที่โผล่พ้นผ้าห่มแล้วอดจินตนาการถึงร่างกายเปลือยเปล่าเต็มตึงที่บิดเร่าอยู่ใต้ร่างเขาเมื่อคืนนี้ไม่ได้ แค่คิด บางสิ่งที่หลับไหลก็เริ่มเหยียดขยาย

เขาขยับตัวเข้าไปแนบนาบเธอจากทางด้านหลังภายใต้ผ้าห่มผืนเดียวกัน วางมือลงบนเนินสะโพกกลมกลึงแล้วลูบไล้แผ่วเบา ก่อนจะเลื่อนไปวางบนหน้าท้องแบนราบแล้วออกแรงรั้งเบาๆ ให้ร่างบางเข้ามาแนบชิดกันมากขึ้นแล้วบดเบียดความเป็นชายที่เริ่มเหยียดขยายเข้ากับบั้นท้ายนุ่มจากนั้นเลื่อนมือขึ้นมาเคล้นคลึงทรวงอกอวบ ในขณะเดียวกันริมฝีปากร้อนจัดก็ระบายจูบไปทั่วลาดไหล่เล็กและซอกคอ ทิ้งรอยคิสมาร์คประกาศความเป็นเจ้าของเรือนร่างหอมหวานนี้ไว้หลายรอย

“อื้อ” ฟ้าพราวครางเสียงแผ่วหวิวทั้งที่ยังหลับตาอยู่ ในความรู้สึกที่เลือนรางกึ่งฝันกึ่งตื่น เธอเพลิดเพลินกับสัมผัสอบอุ่นที่นัวเนียอยู่บนเรือนกายแต่ก็ยังอยากนอนต่อ “ที่รัก หญิงขอนอนต่ออีกนิดนะ อื้อ...อย่ากวนหญิงสิที่รัก” หญิงสาวบอกงึมงำพลางเอียงคอหนีหนวดเคราที่ปัดป่ายอยู่บนผิวเนื้อเปลือยเปล่าซึ่งก่อให้เกิดความวาบหวาม

คำว่า ‘ที่รัก’ ที่หลุดออกจากปากหญิงสาวที่ยังหลับตาพริ้มทำให้ภูริ-ดลชะงักกึก กรามแกร่งบดเข้าหากันจนเป็นสันนูน เธอเป็นเมียเขา นอนอยู่บนเตียงของเขาแต่กลับละเมอถึงผู้ชายคนอื่น

เขาเกลียดที่สุดคือการคบชู้ การนอกใจ การไม่ซื่อสัตย์ ทำไมผู้หญิงทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเขาต้องเป็นแบบนี้ รวมถึงแม่ที่แท้จริงที่ทิ้งรอยแผลลึกไว้ในใจของเขาด้วย

โลกเฮงซวย ทำไมไม่ให้เขาเจอผู้หญิงดีๆ บ้าง!

ฟ้าพราวตื่นขึ้นมาตอนสายมากแล้ว สิ่งแรกที่เธอมองหาคือ ‘สามี-จอมเถื่อน’ เมื่อไม่เห็นเขาอยู่ในห้องก็โล่งอก ขยับตัวลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงแล้วหลับตาโคลงศีรษะไปมาเพราะรู้สึกปวดหัวตุบๆ ซึ่งน่าจะเป็นผลมาจากกอญักที่ถูกกรอกปากเมื่อคืนนี้

“ตื่นได้สักทีนะคุณหญิง”

หญิงสาวลืมตาขึ้นมาเมื่อเสียงห้าวดังขึ้นที่ข้างเตียง เธอเงยหน้าขึ้นมองหน้าเขา เห็นว่าเขาจ้องมองมาที่บริเวณทรวงอกของเธอตาไม่กระพริบจึงก้มมองตัวเองแล้วกรีดร้องเสียงดังสนั่นพร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาพันร่างกายเปลือยเปล่าเอาไว้จนมิดถึงคอ

“กรี๊ด!!!”

“จะกรี๊ดทำไม เมื่อคืนนี้ผมเห็นหมดแล้ว จับ จูบ ลูบ คลำมาหมดแล้วด้วย” เขานั่งลงที่ขอบเตียง กระชากผ้าห่มออกจากร่างบาง แล้วก้มหน้าลงดูดกลืนทรวงอกข้างหนึ่งของเธออย่างหยาบคาย “นมค้างคืนก็ยังไม่บูดเนอะ ยังหวานอยู่เลย”

“ป่าเถื่อน! หยาบคาย!” ฟ้าพราวตวาดเสียงแหลมพร้อมกับตบหน้าเขาไปอย่างแรงสามครั้งติดกันอย่างเหลืออด เขาหยาบคาย และดูถูกเหยียดหยามเธอครั้งแล้วครั้งเล่าตั้งแต่เจอหน้ากันครั้งแรกจนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ยอมหยุด “ทำไมต้องทำกับฉันแบบนี้ด้วย ถ้าเกลียดกันมากนักก็ไม่ต้องมายุ่งกับฉันสิ ไม่ต้องมาแตะต้องตัวฉัน ต่างคนต่างอยู่” ว่าแล้วน้ำตาก็ร่วงพรูด้วยความอัดอั้น

“ผมบอกแล้วไงว่าไม่ได้เสียเงินสิบล้านเพื่อซื้อตัวคุณหญิงมาไว้ดูเล่น” หนุ่มชาวไร่ฟันกรอด ไม่คิดว่ามือเล็กๆ นุ่มๆ จะตบเจ็บขนาดนี้

“ตอนแรกฉันก็เตรียมใจมาแล้วว่าจะยอมเป็นของคุณให้คุ้มกับเงินที่คุณเสียให้ท่านพ่อ แต่ตอนนี้อย่าหวังเลยว่าจะได้แตะต้องตัวฉันอีก” พูดแล้วก็ยกมือขึ้นปาดน้ำตาออกจากสองแก้มอย่างลวกๆ พยายามทำตัวให้เข้มแข็ง ถ้าจะต้องอยู่กับคนป่าเถื่อน เธอก็ต้องร้ายให้ได้มากกว่าเขา และที่สำคัญ เธอจะต้องไม่เสียน้ำตาเพราะเขาอีก

“เหอะ! ผู้หญิงที่ผ่านผู้ชายมาไม่รู้กี่คนต่อกี่คนอย่างคุณหญิง คิดว่าผมอยากแตะต้องนักหรือไง ผมก็แค่ไม่อยากขาดทุน”

ฟ้าพราวชะงักไปนิดหนึ่ง อะไรที่ทำให้เขาคิดว่าเธอเคยผ่านผู้ชายมาแล้ว “งั้นฉันก็จะทำงานใช้แรงงานให้คุ้มกับเงินของคุณ ฉันจะยอมทำทุกอย่างตามคำสั่งคุณ ยกเว้นเรื่องเดียวคือ ฉันจะไม่นอนกับคุณเด็ดขาด”

“แค่ผมกระดิกนิ้ว ก็มีผู้หญิงพร้อมจะกระโดดขึ้นเตียงกับผมนับไม่ถ้วน ผมไม่จำเป็นต้องนอนกับผู้หญิงอย่างคุณหญิงหรอก”

“ผู้หญิงอย่างฉันมันเป็นยังไงไม่ทราบ” หญิงสาวปรี๊ดแตก รู้สึกเหมือนโดนสบประมาทอย่างรุนแรง

“ก็เป็นผู้หญิงที่นอนอยู่กับผัวแต่ละเมอหาผู้ชายคนอื่นไง”

“ฉันเนี่ยนะ ละเมอหาผู้ชาย...?”

ภูริดลแค่นยิ้มแล้วทำเสียงเล็กเสียงน้อยน่าหมั่นไส้ “ที่รักคะ อย่ากวนหญิงสิ หญิงจะนอน ที่รักคะ ที่รักขา”

“ที่รักเหรอ...?”

“มีหลายคนจนจำไม่ได้สินะว่าเรียกใครว่าที่รักบ้าง”

ฟ้าพราวกระตุกยิ้มที่มุมปากนิดหนึ่งเมื่อนึกได้ว่า ‘ที่รัก’ ที่เธอเรียกหาก็คือแมวพันธุ์สก็อตติชท์ที่เธอเลี้ยงไว้ ซึ่งเป็นแมวตัวโปรดที่จะต้องนอนด้วยกันบนเตียงทุกคืน และทุกเช้า เจ้าแมวอ้วนก็ชอบมาเลียหน้ารบกวนการนอนของเธออยู่เสมอ แต่เธอจะไม่แก้ไขความเข้าใจผิดของเขา ปล่อยให้เขาคิดว่าเธอมีคนอื่นก็ดีแล้ว เขาจะได้ไม่อยากแตะต้องตัวเธอ “คุณพูดเองนะว่าจะไม่นอนกับฉัน อย่ากลืนน้ำลายตัวเองก็แล้วกัน”

“ไม่มีทาง!” เขาแค่นเสียงในลำคออย่างมั่นใจในตัวเองขั้นสุด “ลุกขึ้นไปอาบน้ำได้แล้ว เสร็จแล้วผมจะบอกว่าอยู่ที่นี่คุณหญิงต้องทำอะไรบ้าง”

ฟ้าพราวยิ้มร้ายที่มุมปากแล้วลุกขึ้นยืนเผชิญหน้ากับเขาทั้งที่ร่างกายเปลือยเปล่า เมื่อคืนเขาเห็นหมดทั้งเนื้อทั้งตัวของเธอแล้ว ไม่มีอะไรต้องอายอีก และจากเหตุการณ์เมื่อคืน ประกอบกับสายตาเร่าร้อนที่เขาจ้องมองเธออยู่ตอนนี้ก็ทำให้เธอแน่ใจว่าเขากระสันใคร่อยากในตัวเธอมาก ถ้าอยากมากนักก็จะแกล้งให้กระอักเลือดตายไปเลย

“ฉันหวังว่าคนเถื่อนอย่างคุณจะรักษาคำพูดนะ” หญิงสาวยิ้มหวานใส่นัยน์ตาเขา แล้วหมุนตัวเดินทิ้งสะโพกเข้าไปในห้องน้ำด้วยลีลายั่วยวนสุดฤทธิ์

ภูริดลร้อนวูบวาบไปทั้งตัว ไม่อาจละสายตาไปจากเรือนร่างขาวอมชมพูได้เลย ผู้หญิงคนนี้มีอิทธิพลต่อความรู้สึกของเขามาก แค่อยู่ใกล้ก็อยากกลืนกินเข้าไปทั้งตัว ยิ่งเห็นเธออยู่ในสภาพเปลือยเปล่าแบบนี้ก็ยิ่งอยากฝังกายแนบแน่นเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันเสียให้ได้

ฉับพลัน ชายหนุ่มก็ยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาบอกว่าจะไม่ ‘นอน’ กับเธอ แต่ถ้า ‘ยืน’ ก็ไม่ได้ผิดคำพูดนี่