“คุณดิน ปล่อยฉันนะ!” ฟ้าพราวสะบัดข้อมือออกจากมือใหญ่ของสามีเมื่อเดินมาถึงมุมทางเดินลับตาคน เขายกหลังมือขึ้นแตะหน้าผากและลูบคลำลำคอยาวระหงโดยไม่สนใจเสียงโวยวายของเธอ เมื่อเห็นว่าหญิงสาวตัวไม่ร้อน และไม่น่าจะมีอาการไข้อย่างที่เขาเป็นห่วงตั้งแต่เมื่อเช้าก็เบาใจ
“อย่ามาทำอะไรรุ่มร่ามในวังนะ” หญิงสาวถอยหลังหนีไปจนแผ่นหลังชนผนังแล้วมองเขาอย่างไม่ไว้วางใจ ตอนอยู่ที่ไร่ เขาแทบจะนัวเนียเธอบนพื้นที่ทุกตารางนิ้วในบ้าน แต่อยู่ที่วังเขาจะทำอย่างนั้นไม่ได้
“ห้องนอนคุณหญิงอยู่ไหน”
“ข้างบน” ตอบเสียงเบาอย่างไม่ไว้วางใจ เพราะรู้ว่าถ้าขึ้นห้องนอนไม่แคล้วต้องโดนเขาจับกด แต่บอกไว้เลยว่าคืนนี้เขาไม่ได้แอ้มเธอง่ายๆ แน่นอน
“เดินนำไปสิ” ร่างสูงขยับตัวเปิดทางให้เธอเดินนำไปยังห้องนอนที่อยู่บนชั้นสอง
ห้องนอนของฟ้าพราวอยู่ทางปีกขวา แยกเป็นสัดส่วนจากปีกซ้ายซึ่งเป็นห้องนอนของหม่อมเจ้าดนัยเทพและหม่อมมาลินี ส่วนห้อง
