“คุณหญิงได้ยินด้วยเหรอ” ถามแล้วก็ปั้นหน้าไม่ถูก เมื่อคืนเขาเผลอเผยมุมที่อ่อนโยนออกมาเพราะสงสารเธอมากไปหน่อย แต่ตอนนี้พอสติกลับมาครบถ้วนก็รู้สึกกระดากปาก ไม่กล้าพูดแบบนั้นอีกแล้ว
“ได้ยินค่ะ”
“ได้ยินอะไรบ้าง” ถามเสียงเบาอ้อมแอ้ม
“ได้ยินพี่ดินสัญญา ว่าวันนี้จะพาฟ้ากลับบ้านไร่ของเรา” ฟ้าพราวได้ยินเฉพาะประโยคสุดท้ายที่สามีกระซิบบอก ช่วงที่เขาคุยกับหรรษานั้นเธอหลับสนิทอยู่จึงไม่ได้ยิน
“คุณหญิง” ภูริดลรำพึงเสียงแผ่ว ไม่ชินกับสถานการณ์ละมุนละไมแบบนี้เลยจริงๆ ให้ตายเถอะ
“จะไม่มีคุณหญิงอีกต่อไปแล้วนะคะ มีแต่ฟ้ากับพี่ดิน” หญิงสาวใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีดันร่างหนาที่ทาบทับอยู่บนลำตัวท่อนบนให้นอนหงายลงกับที่นอนแล้วเป็นฝ่ายพลิกตัวขึ้นนอนพาดบนแผงอกกว้างของเขา
“คุณหญิง” ชายหนุ่มเบิกตากว้างอย่างคาดไม่ถึงว่าภรรยที่ไม่ประสีประสาเรื่องบนเตียงของเขาจะกล้าทำตัวเป็นฝ่ายรุกแบบนี้
“เรียกฟ้าสิคะ” ฟ้าพราวแตะป
