ฟ้าพราวเผลอหลุบตามองต่ำ ก็พลันนึกขึ้นมาได้ว่าเขาไม่ได้สวมเครื่องป้องกัน และเมื่อวานเขาก็เพิ่งให้เธอกินยาคุมฉุกเฉิน เมื่อคิดได้ดังนั้น จึงขยับตัวลงจากร่างเปลือยของสามีแล้วไปนอนซุกตัวใต้ผ้าห่ม “ฟ้าทำไม่ได้”
“ทำไมล่ะ” ภูริดลจะแทรกตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกัน แต่ฟ้าพราวกลิ้งตัวเอาผ้าห่มพันร่างกายไว้ราวกับหนอนดักแด้ เขาจึงทำได้เพียงกอดเธอผ่านห่มผืนหนา “เกิดอะไรขึ้น เมื่อกี้ยังคุยกันดีๆ อยู่เลย”
“พี่ดินไม่ได้ป้องกัน”
“เราแต่งงานกันแล้วนะ แล้วพี่ก็ไม่เคยมั่วกับคนอื่น”
“ถ้าฟ้าท้อง พี่ดินโอเคเหรอ”
ชายหนุ่มนิ่งไป อะไรๆ ที่แข็งขึงแทบห่อเหี่ยวลงทันที เขาทิ้งตัวลงนอนแผ่หลากับที่นอนแล้วพ่นลมหายใจออกมาทางปากแรงๆ อยู่ใกล้เธอทีไร เขาต้องเผลอตัวแบบนี้ทุกที
“ฟ้าจะไปอาบน้ำ”
“เสื้อผ้าอยู่ในตู้ แปรงสีฟันอยู่ในห้องน้ำ เจ้หลิวเอามาให้เมื่อคืน”
“พี่ดินจัดการตัวเองนะ” บอกแล้วก็รีบลุกออกจากเตียง
“ฮื่อ” เขา
