มาเฟีย อยากได้เมียเด็ก

เปรี้ยง! เปรี้ยง! เสียงฟ้าร้องดังทั่ว ทำให้ทุกคนรู้ว่าฝนกำลังจะตก แต่ดูเหมือนพารันสาวน้อยผู้เพิ่งผ่านเรื่องร้าย ๆ มาจะไม่ได้เกรงกลัวกับเสียงฟ้าร้องนั้นเลยสักนิด เธอยังคงเดินต่อไป แม้ตอนนี้ฝนได้ตกลงมา แต่เธอก็ไม่คิดที่จะเดินหลบฝนแต่อย่างใดในหัวเธอได้แต่คิดถึงเรื่องที่ผ่านมาเมื่อสักครู่ ‘กรี๊ด!!!!’ ‘ตอง !!! เธอทำอะไร เอากระจกกรีดแขนตัวเองทำไม !!’ พารันวิ่งเข้าไปหาใบตองเพื่อนสนิท ที่จู่ ๆ ก็เอากระจกกรีดแขนตัวเอง ‘เกิดอะไรขึ้น !!’ วินวิ่งเข้ามาในห้อง ภาพที่เขาเห็นคือแขนของใบตองมีเลือดไหลเป็นจำนวนมาก ข้าง ๆ มีพารันแฟนสาวกำลังหน้าตาตื่น ในมือของเธอถือเศษแก้วที่มีเลือดติดอยู่ นั้นทำให้วินคิดว่าพารันเป็นคนทำร้ายใบตอง ‘ พี่วิน ช่วยตองด้วย รัน รัน ’ ใบตองวิ่งไปหาวิน นั้นทำให้พารันไม่เข้าใจในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เธอหันไปหาวินก็พบว่าวินกำลังมองเธอด้วยสายตาผิดหวัง นั้นยิ่งทำให้พารันไม่เข้าใจกับอาการของวิน ‘ รัน ทำไมต้องทำร้ายตองด้วย พี่บอกแล้วว่าระหว่างพี่กับตองไม่ได้มีอะไรกัน นอกจากคำว่าพี่ชายน้องสาว ทำไมรันถึงไม่เชื่อพี่ ทำไมถึงต้องทำร้ายตองด้วย ตองเป็นเพื่อนรันนะ !!’ ‘ พี่วินพูดอะไร รันไม่ได้ทำร้ายตอง จริง ๆ นะ ตองต่างหากที่ทำร้ายตัวเอง ตองเอากระจกกรีดแขนตัวเอง รันไม่ได้ทำ บอกพี่วินไปสิตอง ว่าเธอทำอะไร !!’ พารันหันไปหาใบตอง แต่ใบตองกับทำท่าที่หวาดกลัวเธอ และหลบข้างหลังวิน ‘ อย่าทำร้ายฉันเลยนะรัน ฉันกลัวแล้ว ฉันไม่ได้ จะแย่งพี่วินไปจากเธอจริง ๆ นะ ’ ‘ พารัน พี่ผิดหวังในตัวเราจริง ๆ ตองเค้าเป็นเพื่อนเรานะ ขอโทษตองเดี๋ยวนี้ ’ ตอนนี้พารัน ได้แต่พยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ เธอเสียใจที่ใบตองทำกับเธอแบบนี้ทั้งที่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ประถม แต่ที่ทำให้เธอเสียใจที่สุดนั้นคือ วินไม่เชื่อในสิ่งที่เธอพูดเลย แถมยังให้เธอขอโทษอีก เธอน้อยใจแต่ไม่สามารถแสดงอาการออกไปได้ ‘ ไม่ !! รันไม่ผิด ’ ‘ พารัน !! พี่ไม่คิดเลยว่ารันจะเป็นคนแบบนี้ ที่แท้รันนิสัยแบบนี้สินะ พ่อแม่ถึงได้ทิ้งไปอยู่เมืองนอก ถ้ารันยังทำนิสัยแบบนี้พี่คงต้อง พิจารณาความสัมพันธ์ของเราแล้วละ พารัน !!’ วินจะรู้บ้างไหมว่าสิ่งที่เขาพูดออกมาด้วยความโมโหนั้นทำให้ พารันยืนนิ่งมองวินด้วยความผิดหวัง ทั้งที่พารันคิดว่าวินจะเข้าใจเธอที่สุดแต่เปล่าเลย วินไม่เคยรู้จักตัวตนของเธอสักนิด  ตอนนี้น้ำตาที่กลั้นไว้ตั้งแต่แรกได้ไหลออกมา ไม่ใช่ครั้งแรกที่วินเลือกจะเชื่อคนอื่นแทนที่จะเชื่อพารัน กี่ครั้งแล้วที่เธอยอมแบบนี้ บางทีความรักของเธอกับวินอาจจะมาถึงทางตันแล้วก็ได้ พารันมองวินอย่างตัดพ้อ ‘ เราเลิกกันเถอะ ในเมื่อพี่วินคิดว่ารันเป็นแบบนั้นมันก็ไม่มีประโยชน์ที่พี่จะทนคบคนแบบรัน อีกต่อไป ’ พารันพูดจบ ก็วิ่งออกมาทันที วินพยายามจะตามออกไป แต่ก็ถูกใบตองรั้งไว้ ( กลับสู่ปัจจุบัน ) 'แกมันเด็กเหลือขอ พอฉันรับแกมาเลี้ยงก็มีแต่เรื่อง !!!' 'ทำไมต้องเป็นแกที่รอด เอาชีวิตลูกชายฉันคืนมา เอาคืนมา เพราะแกนังตัวซวย' 'ถ้าแกรู้สึกผิดที่ทำลูกชายฉันตายจริงทำไมแกไม่ตาย ๆ ไปซะ' ‘ พารัน !! พี่ไม่คิดเลยว่ารันจะเป็นคนแบบนี้ ที่แท้รันนิสัยแบบนี้สินะ พ่อแม่ถึงได้ทิ้งไปอยู่เมืองนอก' พารันเดินตามถนนอย่างสิ้นหวัง พร้อมกับเสียงพ่อแม่บุญธรรมของเธอ ที่ดังเข้ามาในหัว ทั้งสองได้แต่โทษที่เธอเป็นต้นเหตุทำให้พี่ชายบุญธรรมของเธอต้องตาย ได้แต่สาปแช่งให้เธอตายไป "ไม่เหลือใครแล้วสินะ ถ้าวันนั้นเป็นฉันตายแทนพี่ก็คงจะดีสินะ ทุกคนคงมีความสุขกว่านี้" พารันพูดกับตัวเองเบา ๆ ก่อนจะยิ้มสมเพชตัวเองออกมา หรือเธอไม่ควรเกิดมาเลยต่างหาก ถ้าตายตอนนี้ได้ก็ดีนะสิ เผื่อจะชดเชยให้พี่และคนพวกนั้นได้ ปัง ปัง ปัง !! เสียงปืนทำให้พารันสะดุ้งทันที เสียงปืนนั้นมันดังมาจากโกดังใกล้ ๆ นี้เอง  ไม่รู้อะไรดลใจทำให้พารันวิ่งเข้าไปในโกดัง  สิ่งที่เธอเห็นคือ ผู้ชายชุดดำจำนวนมาก กำลังเล็งปืนไปที่ผู้ชายผมสีดำที่ยืนอยู่กลางวงล้อมถึงแม้จะมีปืนเล็งมาที่ตนเองมากมาย แต่เขาไม่เคยเกรงกลัว แววตาคู่นั้นนิ่ง ไม่มีวี่แววความหวาดกลัวแม้แต่น้อย “หึ ๆ ฉันมีข้อเสนอให้แก ฮันเตอร์  ถ้าแกยกอำนาจทางฝั่งของแกให้ฉันทั้งหมด ฉันจะปล่อยแกไป  แต่ถ้าไม่แกก็ตายอยู่ที่นี้ เลือกเอาว่าแกจะเลือกข้อไหน ” “ไอ้ออสก้า..แก !!.... ฉันจะไม่มีทางยกอำนาจฝั่งของฉันให้แกเป็นอันขาด ไม่ว่าจะยังไง......อีกอย่าง ฉันจะไม่ตายเพราะคนที่ตายจะเป็นแกไม่ใช่ฉัน !!” พูดจบฮันเตอร์ก็วิ่งเข้าไปหมายจะทำร้ายออสก้าทันที แต่จู่ ๆ ขาของเขาก็ไม่มีแรง นั้นจึงทำให้ฮันเตอร์ทรุดลงไปกลับพื้น ออสก้ายิ้มอย่างพอใจ “ยาออกฤทธิ์แล้วสินะ หึ ” “แกทำอะไรกับฉัน ไอ้ออสก้า !!” “แกไม่ต้องรู้ว่าฉันจะใช้วิธีไหน แต่ตอนนี้แกกำลังจะตายด้วยมือฉันแกรู้แค่นี้ก็พอ ไม่ต้องห่วงฉันจะไม่ปล่อยให้แกเหงานาน ฉันจะรีบส่งลูกและหลานของแกตายตามแกไป !! ” ปัง ปัง !! สิ้นเสียงปืน ร่างของมาเฟียหนุ่ม นามว่า ฮันเตอร์ ก็ร่วงลงไปนอนกับพื้น เหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ในสายตาของพารันตลอด ตอนนี้ภาพของฮันเตอร์ที่กำลังจะตาย มันทำให้พารันต้องทำอะไรสักอย่าง “หยุดนะ!!” พารันวิ่งไป ผลักออสก้า แล้วไปดูอาการของฮันเตอร์ที่ตอนนี้หายใจช้าลงเรื่อย ๆ การปรากฏตัวของพารันนั้นทำให้ลูกน้องของออสก้าเล็งปืนมาที่พารัน “ไม่นะ อย่าตายนะ อย่าตาย  คุณห้ามตายนะ ” พารันพยายาม ใช้มือห้ามเลือดเอาไว้แต่ดูเหมือนจะสายเกินไปเพราะฮันเตอร์ได้เสียชีวิตลงแล้ว “เอายังไงดีครับ คุณออสก้า ” ลูกน้องของออสก้าเอ่ยถาม แล้วมองไปที่พารัน “เด็กคนนี้เห็นทุกอย่างหมดแล้ว เด็กนี้เป็นอันตรายสำหรับฉัน จัดการเด็กคนนี้ซะ!!” ปัง!! สิ้นเสียงออสก้า  เสียงปืนก็ดังทันที ตามด้วยร่างของพารันที่นอนลงไปกับพื้น ลูกน้องของออสก้าคิดจะยิงอีกครั้งเพื่อจบงาน “แย่แล้วครับคุณออสก้า ตำรวจแห่มาที่นี่ครับ ถ้าไม่รีบหนีตอนนี้เราคงไม่รอดแน่” “โถ่โว๊ย!! ทำไมมันต้องมาเวลานี้ด้วยวะ” ออสก้าสบถอย่างหัวเสีย นั้นทำให้ลูกน้องคนสนิทต้องเตือนสติ “คุณออสก้าครับ ผมว่าเราหนีก่อนดีกว่าถ้าโดนจับได้ตอนนี้ทุกอย่างที่เราทำมามันจะสูญเปล่านะครับ ไอ้ฮันเตอร์ก็ตายไปแล้ว ส่วนเด็กนี้ก็น่าจะไม่รอดถึงรอดเราก็มาจัดการทีหลังก็ได้ ผมว่าเราหนีก่อนเถอะครับถ้าเรื่องที่เราฆ่าไอ้ฮันเตอร์ถูกเปิดโปงละก็เราจะแย่นะครับ ” ออสก้าคิดไปตามที่ โช ลูกน้องคนสนิทบอก ใช้ถ้าเขาโดนจับตอนนี้ทุกอย่างก็จะพัง คิดได้ดังนั้น ออสก้าและลูกน้องจึงหนีไปจากโกดังทันที ทางด้านพารันที่นอนจมกองเลือดอยู่ เธอได้ยินทุกอย่างที่ โชพูด ถึงเธอรอด เธอก็จะโดนตามฆ่าอยู่ดี ยังไงก็ตายสินะ เธอกำลังจะตายในเมื่อชีวิตเธอไม่เหลืออะไรแล้ว  การจากไปแบบนี้คงดีที่สุด ‘จำไว้นะ รัน วันที่เธอไม่มีใครหรือรู้สึกเหงาให้นึกถึงฉัน เพราะอย่างน้อยก็ทำให้เธอรู้ว่ายังมีฉันที่อยู่ข้าง ๆ เธอ’ จู่ ๆ เสียงของพีชก็ดังขึ้นในหัวของพารัน จริงสิก่อนเธอจะตายเธอโทรไปลาหมอนั้น อย่างน้อยหมอนั้นก็ดีกับเธอตลอด พารันพยายามลุกนั่งและกดหาโทรพีชด้วย สติที่มีไม่มาก (ไม่สามารถติดต่อหมายเลขที่ท่านเรียกได้ในขณะนี้ กรุณาฝากข้อความหลังเสียงสัญญาณ.....) “พีช...นี้พารันนะ แปลกใจใช่ไหมที่ฉันเป็นคนโทรหานาย ฉันแค่จะโทรมาขอบคุณนายสำหรับทุกอย่าง แล้วก็จะโทรมาลา ฉันจะไปอยู่ในที่ ๆ แสนไกล ที่ ๆ แต่ไม่ต้องห่วงนะที่ที่ฉันไปมันสงบมากและฉันก็สบายดีถ้าอยู่ที่นั้น ขอโทษนะที่ไม่ได้ไปบอกด้วยตัวเอง เอาละนายก็รักษาตัวด้วยนะ อย่าลืมคิดถึงฉันละ.........ละ..ละ...ลาก่อนนะ........” ปัก!!! พารันไม่มีแรงที่จะทรงตัวจึงทำให้ล้มลง หัวไปกระแทกกลับพื้น “คุณครับคุณ ทำใจดี ๆไว้นะครับ รถพยาบาลมาหรือยังวะ!!! คุณได้ยินผมไหมห้ามหลับนะ!!” “ขอโทษนะคะ ฉันไม่ไหวแล้วละ ” แล้วพารันก็หมดสติลง ในทำให้ เฟียส  หายใจไม่ทั่วท้องเพราะถ้าผู้หญิงคนนี้เป็นอะไรไปนั้นหมายความว่า เขาจะไม่มีทางรู้เลยว่าใครเป็นคนที่ฆ่า พ่อของเขา ***************************************************************************