“ข้ารอพี่ใหญ่ออกเรือนไปก่อน” กัดหมั่นโถวพร้อมกับจิบชาไม่ทุกข์ร้อนอะไร
“จะรอทำไม พี่ไม่คิดจะออกเรือนแล้วเจ้าอยากทำสิ่งใดก็ทำเสียวันเวลาไม่เคยรอท่าหรอกนะ”
“ไม่!! ข้าจะรอ” ฟางอินหันหน้าหนี จนฟางซินได้แต่ทำหน้าเหนื่อยใจ
“ฟังนะ” เงียบคิดไปชั่วจิบชา “พี่จะไปดูวิธีการทอผ้าไหมกลับมาเมื่อใดก็มิรู้ได้เจ้าอยู่ทางนี้ดูแลท่านพ่อ ท่านแม่ น้องๆแทนพี่ ครั้งต่อไปหากคุณชายอู๋ส่งแม่สื่อมาอีกเจ้าก็ลองคิดดูเถิด สกุลเขาทำเหลาอาหารมากมายหลายร้านท่านพ่อย่อมตกลงแน่”
“ไม่เอาา”
“พี่ไปแคว้นหยินอาจจะพบคู่ครองที่นั่นก็เป็นได้” ฟางซินเปลี่ยนเป็นเอ่ยหลอกล่อฟางอินเพราะมิอยากให้น้องสาวเป็นแบบนางที่พ้นวัยนั้นมาแรมปีแล้วและถ้าผ่านพ้นปีนี้อีกปี..คงยาก
“จริงรึ?” ฟางอินหันมามอง
“อาจจะเป็นเช่นนั้น” ลูบหัวน้องสาวแล้วยิ้มหวาน
“ไว้ข้าจะคิดดูหากแม่สื่อสกุลอู๋มาอีกครั้ง” ฟางอินตอบรับเพราะนางก็มีใจให้คุณชายอู๋ไม่น้อย
“
