BURN IT UP l ไฟเผาพลอย (BL NC-SM 18+)

INTRO ~กรุ๊งกริ๊ง~ เสียงกระดิ่งดังขึ้นเป็นชนวนให้ผู้หญิงวัย 40 กว่าแต่หน้าตาสระสวยหวานหยดเหมาะกับการเป็นเจ้าของร้านเค้กที่นี่เป็นที่สุด ฟ้าใส หันมายิ้มหวานให้กับเด็กหนุ่มลูกค้าประจำร้านเธออีกหนึ่งคนนั่นก็คือ นิลกาฬ " มีอะไรให้กิน! " เด็กวัยสิบแปดทำหน้างอเดินเข้ามามองตู้โชว์เค้กที่มีเค้กหลายรสที่ตนชอบและด้วยอารมณ์ที่กำลังบูดตอนนี้มันชวนให้อยากระบายออกมาด้วยการกินเค้กให้อ้วนตายไปวันนี้เลย! " นีลต้องถามพี่ฟ้าว่าวันนี้มีอะไรทานบ้างครับต่างหากเราอายุเท่าไหร่กันแน่เนี่ย หืมม... " ถ้าหากฟ้าใสไม่สนิทกับเด็กคนนี้คงอยากกระโจนออกจากแคทเชียร์ไปบีบคอเด็กหน้าสวยตรงหน้านี่ให้ขาดอากาศหายใจไปซะ...นิลกาฬเหมือนเด็กห้าว คำพูดมาก่อนความคิด...และที่สำคัญการกระทำของเด็กคนนี้ตรงกันข้ามกับข้างในใจเสมอเลย... " ก็ใช่! แต่ตอนนี้นีลอารมณ์ไม่ดีไงเพิ่งโดนลุงนิกซ์ถีบตกโซฟามาด้วยเนี่ย! น่าโมโหชะมัดเลยตาแก่นั่น! " " ฮ่ะฮ่ะ...ฟีนิกซ์ก็เป็นแบบนั้นแหละแต่เขารักนีลมากเลยน้า~ เวลานีลหายมาที่นี่เขายังมาตามถูกตลอดเลย " ฟ้าใสพูดพร้อมทั้งเดินหายเข้าไปหลังร้านเพื่อจะเอากระดาษมาใส่เค้กที่นิลกาฬเริ่มจิ้มๆสั่ง สักพักเจ้าของร้านคนสวยก็เดินออกมาพร้อมกับผู้ชายหน้าตาไม่รับแขกแต่นิลกาฬเคยเจอเขาอยู่บ่อยครั้งเพราะเจ้าตัวทำงานที่นี่... เพลิงกัลป์ เดินคาบบุหรี่มาจากหลังร้านจนตอนนี้เขากำลังจะเดินไปหน้าร้านนั่นแหละ...แล้วก็คงได้เดินไปดีๆอยู่หรอกถ้าหากไม่กระแทกโดนไหล่นิลกาฬเสียก่อน! " ไอ้สัส! " เด็กหน้าหวานแต่คำพูดไม่หวานหูสบถออกมา เขาคิดว่าเขาพูดเสียงเบาที่สุดแล้วแต่อีกคนดันได้ยิน ปลายเท้าเพลิงกัลป์ชะงักกึกเจ้าตัวหยุดยืนอยู่ข้างๆตัวเด็กหนุ่มคนนั้นก่อนจะเปลี่ยนจากคาบบุหรี่ไว้ในปากมาทัดไว้ที่ใบหูแทน " อะไรนะ... " เสียงแหบกดต่ำดังขึ้นข้างหู วินาทีแรกที่ได้ยิน..ทำให้นิลกาฬขนลุกซู่แต่ความไม่ยอมคนในตัวมันแรงกล้าจนเจ้าตัวหันไปกอดอกมองหน้าอีกคนตรงๆริมฝีปากหยักสีชมพูระเรื่อเหมือนริมฝีปากผู้หญิงเหยียดยิ้ม " กูพูดว่าไอ้สัส...มึงเป็นสัตว์รึไงถึงร้อนตัว " " ... " และวินาทีที่อีกฝ่ายหันมาพูดคำเดิมอีกรอบเพลิงกัลป์ก็กระตุกยิ้มมุมปากเหมือนที่ชอบทำเวลาเจอเรื่องสนุกๆ สายตาคมเฉียบเหมือนสายตาของสัตว์ดุร้ายจดจ้องมามองใบหน้าที่หวานสวยเหมือนใบหน้าผู้หญิงพร้อมทั้งไล่ต่ำลงเรื่อยๆเมื่อคนตรงหน้ายืนกอดอกเหมือนทระนงในศักดิ์ศรีของตัวเองอยู่มาก... ก็แค่เด็กอวดดี ปากดี... เพลิงกัลป์คิดก่อนจะหันเหสายตาไปมองเจ้าของร้านคนสวยที่ยืนลุ้นจนเกร็งอยู่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นมากกว่านั้นหรือไม่? เพลิงกัลป์แค่นหัวเราะเบาๆก่อนจะหันไปพูดกับฟ้าใสเสียงเรียบ... " ผมขอใช้หลังร้านแป๊ป...อย่าให้ใครเข้ามาจุ้น " พูดจบเด็กหนุ่มก็โดนกระชากลากเข้าไปหลังร้านทันที...คนที่โดนลากเลิ่กลั่กงุนงงไปสักพักก่อนจะเริ่มร้องโวยวายออกมาตามนิสัยเอาแต่ใจ เพลิงกัลป์เปลี่ยนจากข้อมือมาเป็นคอเสื้อแทนทันที เจ้าตัวกระชากมันเข้ามาจนใบหน้าทั้งคู่เกือบชนกัน! อันที่จริงคือชนแล้ว!! หน้าผากนิลกาฬกระแทกกบหน้าผากเขาจังๆ! ผลัก!!! ร่างเด็กหนุ่มปลิวว่อนเข้ามาในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆที่ดูเหมือนจะเป็นห้องสำหรับแค่เขาคนเดียวโดยเฉพาะเสียงล็อคประตูดังขึ้นพร้อมๆกับแววตากลมโตที่เคยอวดดีตอนนี้เปลี่ยนเป็นวูบไหวระคนตกใจ มึนงง สับสนไปหมด " ลองพูดอีกทีซิ " เจ้าของใบหน้าคมกริบเอ่ยขึ้นด้วยเสียงปกติ ท่าทีปกติ เหมือนตอนนี้เขาไม่ได้ใช้ความรุนแรงบังคับข่มขู่ใครอยู่ เพลิงกัลป์เลิกคิ้วขึ้นสูงข้างหนึ่งไปพร้อมๆกับจุดปลายมวนบุหรี่ขึ้นมาสูบเอาสารนิโคตินเข้าปอด...เขามองหน้าเด็กที่เพิ่งเจอกันได้ไม่ถึงสิบห้านาทีแต่สาบาญว่าอยากฆ่าตั้งแต่ห้านาทีแรกเลย! " อะไรของมึง! " " หน้าร้านเมื่อกี้มึงพูดกับกูว่าอะไร? " อีกฝ่ายเดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ พร้อมกับพ่นควันสีเทาใส่ใบหน้านิลกาฬจนเด็กหนุ่มต้องหลับตาปี๋แถมยังสำลักควันบุหรี่อีกต่างหาก! " ทีกูบอกให้พูดไม่พูด? " " ถอย.. " " สั่ง? " " เออ!! ถอยออกไปนะไอ้สะ อื๊ออออ " เรียวปากหยักร้อนรุ่มเหมือนเปลวไฟบดขยี้ลงกลียปากนุ่มของนิลกาฬทันที! เด็กหนุ่มอึ้งตาค้างก่อนจะมีสติทั้งดันทั้งตบอีกคนจนเพลิงกัลป์หงุดหงิด เขาจับข้อมือทั้งสองข้างด้วยมือของเขาข้างเดียวก่อนจะขยี้จูบลงมาอีกครั้งแต่คราวนี้รุนแรงมากจนนิลกาฬรู้สึกเหมือนมีลาวาจากนรกไหลเวียนอยู่ริมฝีปากของตนเอง! " อื้ออออ อ๊ะ อึก! " นิลกาฬรู้สึกได้ถึงรสคาวของเลือดที่ไหลเขาโพลงปากตนเองมันคือบาดแผลจากการลงเขี้ยวของบุคคลต่ำช้าที่เพิ่งเจอหน้ากันแค่ครั้งแรก! เพลิงกัลป์ถอนริมฝีปากออกไปก่อนจะตวัดลิ้นเลียเลือดที่ติดอยู่ขอบปากเขาเข้าปากตัวเอง กลิ่นบุหรี่มันทำให้นิลกาฬจะอ้วกพออยู่แล้วยังมาเจอสัมผัสหยาบโลนของบุคคลหยาบคายนี่อีก!! " ไอ้เลวเอ๊ย! อื้ออ!! " บุหรี่ที่คีบอยู่ที่ปลายนิ้ว! เขาเอามาทัดใบที่ใบหูเหมือนความร้อนของไฟมันเป็นเรื่องตลก! นิลกาฬกลัวปลายบุหรี่มันลามมาจี้ใบหน้าตัวเองด้วย เจ้าตัวเลยพยามเบือนหน้าหนีใบหน้าอันตรายของเพลิงกัลป์ เสียงกลั้วหัวเราะจากปากมันเหมือนคนโรคจิตที่เห็นคนอื่นทรมาน!!! " อึก! อ้ะ ไอ้ชะ - อื้อออ " นิลกาฬหวีดเสียงออกมาทันทีที่ขันซี่คมกัดแผ่นอกของเขารุนแรงจนเหมือนเนื้อมันจะขาดตามปากอีกคนออกไป เขาพยายามดีดดิ้นหนีสัมผัสร้อนอันตรายตรงนี้แต่ยิ่งหนีเท่าไหร่ไฟจากปลายบุหรี่มันยิ่งเหมือนจะตกลงมาโดนผิวเขาให้ไหม้ไปด้วย... " พะ พอแล้ว! อึกก " เด็กน้อยเริ่มตัวสั่นเทิ้มรุนแรงและกระตุกเกร็งทุกครั้งที่ปลายลิ้นเลียไล้ดูดดึงผิวเนื้อของตนเองจนมันเจ็บแสบอีกทั้งเถ่าไฟของปลายบุหรี่ที่ร่วงมากระทบลาดไหล่ตนเองมันทั้งร้อนและแสบผิวจนอยากร้องไห้ออกมาหนักๆ " ปะ ปล่อย! ฮึก ไฟบุหรี่มึงโดนไหล่กู!! ฮึกก ร้อน! เจ็บ.. อึก " " ไฟมันร้อนเหรอ? " " ฮึกกก อึก! " นิลกาฬเม้มริมฝีปากเบือนหน้าหนีปลายไฟร้อนฉ่าของมวนบุหรี่ที่ทัดอยู่ใบหูของอีกคนตอนนี้มันหายไปครึ่งมวนแล้วด้วยซ้ำ...แต่เจ้าของมันก็ไม่คิดจะเอาออกจากใบหูตนเอง... " กูถามว่าไฟมันร้อนเหรอ!? ตอบ!!! " " อะ อือ ฮึก " นิลกาฬพยักหน้าลงหนึ่งครั้งพร้อมทั้งน้ำตาหนึ่งหยดที่ไหลอาบแก้มเพราะความกลัวนี่เขากำลังเผชิญหน้าอยู่กับตัวอะไรกันแน่! ไอ้บ้านี่มันใช่คนแน่หรือเปล่า!? " ก็รู้ว่ามันร้อนยังเสือกเอานิ้วมาแหย่ " " ... " " เด็กโง่! " " ... " " สักวันจะตายเพราะปาก " เพลิงกัลป์พูดด้วยไปหน้านิ่งราบเรียบแต่สายตาที่แข็งกร้าวกัยจดจ้องไปที่ใบหน้าสวยที่กำลังแดงก่ำเล็กน้อยสาเหตุคงมาจากการร้องไห้... เขาเกลียดน้ำตาของคนที่สุด! เพลิงกัลป์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะคีบบุหรี่มาดูดต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นคนเลือดเย็นกำลังจะเดินออกจากห้องอยู่แล้วเชียวถ้าไม่โดนปาโทรศัพท์ใส่หลังเสียก่อน... " คงไม่ต้องมีสักวันแล้วว่ะ...กูกำหนดให้มึงตายวันนี้แหละ " ร่างสูงโปร่งหมุนตัวกลับมาแววตาสีดำของเขานิลกาฬมองแว็บแรกเหมือนมีไฟลุกโชนอยู่ในตาคู่นั้น เด็กหนุ่มรีบมุดออกจากตรงนั้นแต่กลับโดนกระชากเส้นผมด้านหลังจนหน้าเชิดขึ้นสูงแต่ก่อนจะได้ทำอะไรไปมากกว่านั้นเจ้าของร้านคนสวยก็มาเคาะประตูเสียก่อน! " ไฟ! ไฟ!! เอาลูกค้าออกมานะ...มีคนมาตามหาน้องนีลแล้วนะไฟ! " " **​!!! "(แม่งเอ้ย!!!) ​ คนเลือดเย็นผลักอีกคนไปกระแทกกับประตูจนหน้ากระแทกจังๆแต่วินาทีนั้นนิลกาฬไม่ห่วงว่าจะเจ็บแค่ไหนเจ้าตัวรีบบิดลูกบิดก่อนจะวิ่งออกไปเลยในทันที..เพลิงกัลป์เดินตามออกมาก่อนจะเลิกคิ้วใส่เจ้าของร้านพร้อมกับไหวไหล่ใส่ไม่สนใจใบหน้าดุตำหนิของหญิงสาวด้วยซ้ำ... พอเดินออกมาก็เจอไอ้เด็กอวดดีคนเดิมยืนกอดอยู่กับผู้ชายคนใหม่ที่กำลังมองหน้าเขาอย่างประเมิน เพลิงกัลป์ไม่ใช่คนพูดเยอะแน่นอนว่าเขาไม่พูดอะไรออกไปทั้งนั้น...ผู้ชายคนนั้นเดินมาชี้นิ้วพูดรายชื่อเค้กที่เพลิงกัลป์รู้จักมันอยู่บ้าง...แต่ไม่ได้ฟัง... นิลกาฬกอดเอวอีกคนเอาไว้แน่นตัวก็ยังไม่หยุดสั่นเลยแม้แต่นิด...นี่ถือว่าเป็นความโชคดีอย่างหนึ่งของนิลกาฬเลยก็ว่าได้...พอเดินออกมาจากร้านนั่นได้นิลกาฬก็นั่งอยู่บนรถคันหรูของผู้จัดการร้านคนสนิทพี่ชายตนเอง...เด็กหนุ่มเม้มปากเข้าหากันแน่นเมื่อโดนซักว่าไปโดนอะไรมา...นิลกาฬไม่ตอบเพราะตอนนี้เจ้าตัวนึกขึ้นมาได้ว่า... ลืมโทรศัพท์ไว้ในห้องนรกโลกันต์นั่น...