“อยากใส่ชุดไหนก็ใส่” กองทัพตอบกลับเสียงเรียบ ก่อนจะหันมามองหน้าหญิงสาวที่พึ่งเข้ามาใหม่ ร่างบางยืนนิ่งถือแฟ้มเอกสารในมือแน่นมองหลบสายตาไปทางอื่น
“ขอโทษค่ะ ฉันรีบเลยลืมเคาะประตู” เมื่อตั้งสติได้จึงหันหน้ามาเผชิญหน้ากับชายหนุ่มอีกครั้ง อุตส่าห์ทำใจได้มาในระดับหนึ่งแต่เมื่อเข้ามาเห็นเหตุการณ์แบบนี้หัวใจก็พลันอ่อนแอลง พานให้น้ำตาจ่อไหลออกมา
“ไปทานข้าวกับไอ้ทัพบกอร่อยไหม” น้ำเสียงประชดประชันถามขึ้นเสียงดังกว่าปกติ
“อร่อยค่ะ นี่ค่ะเอกสารที่คุณกองทัพต้องการ” แฟ้มเอกสารวาระการประชุมถูกวางลงตรงหน้าชายหนุ่มและหมุนตัวเดินกลับออกไปทันที
“ทัพบก นิสากลับก่อนนะคะ” นิสาในเสื้อผ้าชุดใหม่เดินออกจากห้องนอนของชายหนุ่ม ขณะที่กองทัพนั่งยีหัวตัวเองอย่างหงุดหงิด สายตามองไปยังประตูห้องที่ปิดสนิทราวกับว่าสามารถมองทะลุเห็นด้านนอกได้
“ฉันเดินไปส่ง ขับรถมาเองใช่ไหม”
“อือ..เดี๋ยวนี้เก่งแล้วไปไหนก็ไม่ต้องพึ่งใครแล
