สยบรักลูกมาเฟีย

อยากให้สาวประทับใจ

ทาวน์เฮาส์สามชั้นสไตล์มูจิปรากฏต่อสายตาของคาเมรอน ถึงทาวน์เฮาส์หลังนี้จะไม่ได้ใหญ่โตเมื่อเทียบกับคฤหาสน์ที่เขาเติบโตมา หากแต่มันก็ไม่ได้เล็กโกโรโกโสเท่าที่เขาคิดไว้ ชายหนุ่มมองไปรอบ ๆ ทำเลดีเดินไปไม่กี่เมตรก็ถึงห้างใหญ่ รอบ ๆ มีโรงพยาบาล อะไรที่สำคัญต่อการดำรงชีวิต ทาวน์เฮาส์หลังนี้เป็นศูนย์กลางในการไปต่อ คนซื้อมีหัวด้านการลงทุนอสังหาริมทรัพย์อย่างมาก

หญิงสาวไขกุญแจเข้าประตูเล็กของบ้านก่อนเรียกเขาให้เข้ามา “เข้ามาก่อนค่ะ”

ชายหนุ่มเดินตามหญิงสาวเข้ามาภายในทาวน์เฮาส์ ด้านในตกแต่งสไตล์ญี่ปุ่นมูจิ มีความอบอุ่นน่ารัก มองไปทางไหนก็สบายตา

“รอที่ห้องนั่งเล่นก่อนก็ได้นะคะ เดี๋ยวหนูไปดูว่าในตู้พอจะทำอะไรได้บ้าง”

เขาพยักหน้าก่อนทำตามที่เธอบอก ดวงตาสีเทาสำรวจรอบตัวบ้าน หญิงสาวเก่งเรื่องทำความสะอาดเห็นทีจะเป็นเรื่องจริงเพราะภายในตัวบ้านไม่มีตรงไหนที่มีฝุ่นเกาะสักนิดเดียว แต่น่าแปลกทาวน์เฮาส์ใหญ่ขนาดนี้ หญิงสาวเหมือนอยู่คนเดียวและพึ่งอยู่ได้ไม่นาน ดูจากของที่มีช่างน้อยนิด เหมือนเขามาเดินดูบ้านตัวอย่างอย่างไรอย่างนั้น รูปครอบครัวหรือรูปตัวเองก็ยังไม่มีสักใบ ถ้าหญิงสาวอยู่ตัวคนเดียวแล้วมาเช่าทาวน์เฮาส์หลังใหญ่ไปเพื่ออะไร หรือถ้าจะบอกว่าเป็นบ้านของครอบครัวก็ยิ่งแล้วใหญ่ ทำไมถึงมีหญิงสาวที่พักอยู่

คาเมรอนเดินเก็บข้อมูลในบ้านไปอีกครู่ใหญ่ ก่อนจะมานั่งที่โซฟาหน้าทีวี ไม่นานคนที่หายไปเข้าครัวก็ออกมาพร้อมกับถาดอาหาร

คาเมรอนมองถาดอาหาร ข้าวผัดทับด้วยไข่ข้นสีสวย ไข่ตุ๋นเห็ดหอมในถ้วยทรงสูงใบเล็ก ข้าง ๆ มีถ้ายซุปมิโสะ อีกด้านเป็นโมจิหยดน้ำ

อืม...มื้อแรกก็เลี้ยงเขาดีเชียว

“ของผมคนเดียวเหรอครับ” เขาถามเมื่อเห็นว่ามีอาหารแค่ชุดเดียว

มากิยิ้ม “ค่ะ ไม่พอมีอีกนะคะ ถือเป็นการไถ่โทษที่หนูทำคุณเดือดร้อน

ชายหนุ่มหยิบช้อนขึ้นมาก่อนจะลองตักซุปขึ้นมา กลิ่นซุปมิโสะลอยมาแตะจมูก กลิ่นดี จัดจานดี รสชาติล่ะ....

ชายหนุ่มเหลือบมองหญิงสาว เขาหวังว่าหญิงสาวจะไม่ได้ใส่เกลือหรืออะไรแปลก ๆ เพื่อแกล้งเขาหรอกนะ คาเมรอนกลั้นใจค่อย ๆ ส่งซุปมิโสะเข้าปาก รสชาติเค็มกำลังดี หอมสาหร่าย เต้าหู้ก็นุ่ม

“พอทานได้ใช่มั้ยคะ” เธอถามเมื่อเห็นเขานิ่งไป

คาเมรอนวางช้อนลงที่ถาด พยักหน้าให้เธอเล็กน้อย

“อร่อยมากครับ”

มากิส่งยิ้มแป้นให้ชายหนุ่ม “ถ้าวันไหนอยากทานอะไรเป็นพิเศษคุณบอกหนูได้เลยนะคะ หนูทำได้ไม่เยอะค่ะ แต่ว่าถ้ามันไม่ยากมากหนูจะฝึกให้”

คาเมรอนสูดหายใจเข้าปอดลึก ๆ โอย... หนูอย่างนั้นหนูอย่างนี้ หนูทำใจพี่เหลวไปหมดแล้วค้าบบ อยากรู้จริง ๆ ว่าหญิงสาวเป็นแบบนี้กับคนพึ่งรู้จักทุกคนมั้ย เพราะถ้าไม่ เขาขอคิดเข้าข้างตัวเองว่าหญิงสาวทอดสะพานให้เขา ! !

“งั้นคุณทานไปนะคะ หนูจะไปเตรียมห้องให้”

หญิงสาวเดินขึ้นชั้นบนไปแล้ว คาเมรอนจัดการอาหารตรงหน้าอย่างอิ่มเอมใจ เรื่องราวของเขากับเธอมันช่างง่ายดายเหมือนพบกันวันฟ้าเปิด ระหว่างสามสี่เดือนนี้เขาต้องชนะใจมากิให้ได้ ไม่แน่ผู้หญิงคนนี้อาจะได้เป็นภรรยาของนายน้อยแห่งปาร์เกอร์คอปเปอร์เรชั่นก็ได้

ด้านคนที่ขึ้นชั้นบนมาก็ต้องหนักใจ เธอจะให้เขานอนที่ไหนดี อืม... เอาอย่างนี้ดีกว่า ให้เขานอนชั้นสองนี่แหละ เวลาไปทำงานจะได้ไม่ยุ่งยากเอาห้องใหญ่ไปเลยแล้วกัน หญิงสาวเดินเข้าเดินออกห้องนอนมาสเตอร์ชั้นสองอยู่หลายเที่ยว กว่าจะจัดห้องเสร็จก็เล่นเอาหญิงสาวเหนียวตัวเล็กน้อย มากิลองเปิดเครื่องปรับอากาศว่าใช้ได้หรือไม่ โชคดีที่มันใช้งานได้ เพราะถ้าไม่ได้เธอจะหงุดหงิดมาก เมื่อดูความเรียบร้อยเป็นรอบสุดท้าย เธอจึงปิดประตูแล้วเดินลงไปข้างล่าง

“คุณดาเมียนคะ” เธอเรียกเสียงดัง

ชายหนุ่มมองไปยังบรรไดเสียงเรียกเมื่อกี้มาก่อนตัวเธอเสียอีก ไม่นานเขาก็เห็นขาสวยกำลังลงบรรไดมาก่อนจะค่อย ๆ เป็นหญิงสาวที่ก้มลงมามองเขา

“ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ” เขาถาม สำรวจสาวสวยที่ตอนนี้มีเหงื่อชื้นที่ผมเล็กน้อย เธอขึ้นไปทำอะไรข้างบน

“หนูจัดห้องให้คุณดาเมียนนอนห้องมาสเตอร์ชั้นสองนะคะ”

“ขอบคุณนะครับ คุณใจดีมากเลย” เขาหมายความอย่างที่พูดจริง ๆ

หญิงสาวยิ้มแป้นก่อนตอบ “แหะ ๆ ก็หนูทำรถคุณพังจนกลับบ้านไม่ได้นี่นา แถมคุณใจดีไม่คิดเงินเรื่องรถ แลกกับขอที่พักกับอาหารสามมื้อแค่นี้สบายมากค่ะ” เธอคำนวนแล้วค่าข้าวค่าน้ำค่าไฟถ้าเธอตอบแทนเขาแบบนี้มันถูกกว่าเธอต้องจ่ายค่าซ่อมรถเสียอีก ข้อเสนอดี ๆ แบบนี้ไม่ตะครุบไว้จะให้ทำอะไร ช่วงนี้ต้องประหยัด เงินเธอเหลือแค่แสนกว่าแล้ว วันนี้เธอถลุงเงินไปไม่ต่ำกว่าห้าหมื่นบาทไทย

“งั้น...ฝันดีนะคะ” เธอบอกยิ้ม ๆ

คาเมรอนมองหญิงสาวแล้วอมยิ้มนิด ๆ “ฝันดีครับ”

มากิเดินขึ้นชั้นบนไปแล้วเหลือเพียงชายหนุ่มที่ยังอยู่ข้างล่าง ตอนนี้เขากำลังคิดว่า...เขาจะอาบน้ำหรือไปทำงานอย่างไรในเมื่อตอนเย็นเขาทำตัวใจง่ายเดินตามหลังหญิงสาวต้อย ๆ มาบ้านเขาโดยไม่ได้แวะซื้ออะไรเลย คาเมรอนเดินไปที่ห้องนั่งเล่นหยิบถาดอาหารมาวางที่ซิงค์ห้องครัว เขา...ต้องล้างจานมั้ยนะ แต่เขาอยากให้สาวประทับใจ เขาจะล้างจาน

ชายหนุ่มถกแขนเสื้อเชิ้ตขึ้นถึงข้อศอกทั้งสองข้างหยิบฟองน้ำแล้วปั๊มน้ำยาล้างจานลงไป อีกมือนึงก็เปิดก๊อกน้ำให้ไหล

เอาล่ะ มันจะยากสักแค่ไหนกันเชียว

มือแกร่งหยิบถ้วยซุปมาถู ๆ กับฟองน้ำสองสามทีตามด้วยช้อนส้อมต่อด้วยจานข้าวจานถนม สิ่งสุดท้ายคือถ้วยไข่ตุ๋น ชายหนุ่มใช้เวลาถูกนาทีกว่าแล้วแต่ยังรู้สึกสาก ๆ เหมือนคราบไข่จะออกไม่หมด คิ้วเข้มได้รูปเริ่มขมวด ฟองน้ำนุ่ม ๆ จะถูให้คราบไข่ออกได้อย่างไร ชายหนุ่มวางถ้วยไข่ตุ๋นแล้วหันไปล้างจานช้อนที่สะอาดคว่ำให้เรียบร้อยแล้วเขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาต่อสายหาใครบางคน ไม่นานก็มีคนรับสาย

“ฮัลโหล”

“ฮัลโหลพิมพ์”

“โทรมาดึกเลย เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า” เธอถามอย่างสงสัยเพราะดาเมียนไม่เคยโทรหาเธอตอนดึก

“ก็นิดหน่อย” เขาบอกไป

“เกิดอะไรขึ้น” พิมพ์ชนกเริ่มร้อนใจอะไรที่ทำให้เพื่อนเธอโทรมากัน

“พิมพ์ จะล้างจานให้สะอาดต้องทำยังไงวะ...”