คฤหาสน์ ปาร์เกอร์
ตอนนี้ชายหนุ่มนั่งอยู่โซฟาที่เดิม สถานการ์คล้าย ๆ เดิม มีพ่อและแม่กำลังซักไซร้ไม่หยุด
“นมบัวบอกว่าลูกไม่กลับบ้านเลยสองอาทิตย์กว่า” อนาสตาเซียเกริ่น พลางมองลูกชายตัวดี
“แล้วนี่แกไปติดสาวคนไหนอีก” ดาเรียนถาม “ไม่ใช่วางแผนจ้างผู้หญิงในสต็อกมาแต่งหรอกนะ”
ดาเมียนคิ้วกระตุก ขอบคุณตัวเองที่ไม่ทำอะไรปัญญาอ่อนแบบนั้น จริง ๆ เขาก็ลังเล เขายอมรับว่าเขาชอบมากิมาก มากชนิดที่ว่าอยากอยู่ด้วยตลอดเวลา แต่เขายังรู้จักหญิงสาวไม่ดีพอ ลูกเต้าเหล่าใครเขาเองก็ยังไม่รู้ แถมเขาคิดว่าถ้าเขาขอหญิงสาวแต่งงานอาจจะโดนโยนออกจากบ้านหญิงสาวได้
ส่วนอีกคน...พิมพ์ชนก คนนี้ไม่ได้พิศวาสกันแต่อย่างใด พิมพ์ชนกรู้ดีเกินไป หญิงสาวรู้จักเขาและทันเขาไปซะหมด ถ้าแต่งด้วยก็เหมือนแต่งงานกับตัวเอง แค่คิดก็ขนพองสยองเกล้าแล้ว
“ว่ายังไง เราหายไปไหนมา” อนาสตาเซียถาม
คาเมรอนยักไหล่ “ก็ไปหาเมียตามที่มัมกับแด้ดต้องการไง
