Nagkulong lang muna ako sa kuwarto dahil nahihiya pa rin talaga ako. I don't know ba why ako nahihiya. Wala naman ako dapat ikahiya. Like, duh, hindi naman siya lugi sa akin. Ang ganda ko kaya.
Yeah! Dapat hindi ako mahiya kasi ang pretty-pretty ko, at ang mga gaya ko ay dapat hindi nahihiya. It's a simple kiss lang naman, 'di ba?
Akmang lalabas na ako ng kuwarto ay bigla ulit ako nakaramdam ng hiya kaya naman napatigil ulit ako sa pagbukas ng pinto. Nagtatalo talaga ang isipan ko kung lalabas ba ako or hindi.
Sa pagtatalo ko ay bigla na lang ako nagulat nang kumatok sa may pinto.
"Kakain na tayo," mahinahong sabi ni Andro sa labas ng pinto.
"O-okay, lalabas na rin ako," sagot ko naman sa kaniya.
Nang maramdaman ko na wala na siya sa labas ng pinto ay huminga ako ng malalim bago
