His To Own

Chapter 3

My eyes feasted on the snack lay above our fancy dining table. I wonder who's coming over? I'm sure that it's not my cousins. I've sent them messages to come over and almost all of them rejected my invitation to hangout in our house because they said; have things to do. I wonder if it's true though or they're just making up reasons because hanging out in someone's house is no fun. Si Citrine na lang ang hindi nagrereply, pero feeling ko busy rin siya sa ojt niya kaya baka hindi na rin siya makapunta.

"Manang, ba't ang daming pagkain. Anong mayroon?" panghihingi ko nang impormasyon dito nang makita ko ang pagpasok niya galing sa dirty kitchen. May dala itong maliit na jag ng house blend iced-tea na minsan lang ginagawa ni Mommy. Mas lalo tuloy akong na-curious.

Ipinatong ni Manang 'yung jag sa ibabaw ng stand nito na nasa taas din ng lamesa saka siya humarap sa 'kin.

"A, yan?"

"Opo nga, Manang. Pauilit-ulit tayo?" napakamot na lang 'to sa kaniyang ulo dahil sa pamimilosopo ko. "Para 'yan sa 'yo atsaka roon sa tutor mong darating mamaya." Sabay sa sinabi nito ay ang tunog ng takong na suot ni Mommy.

My mother walk passed by me and go straight to the table. She thoroughly check the sandwiches and finger food before she pivets. Slowly, I breathe out all the air that I have inside of my cheeks. She smiles at me with her eyes gleaming with too much adoration as if what I did is cute for her to see. "May tutor na naman ako, Mom? Ayoko nga ng tutor. Ano ba naman 'yan, si Daddy, Mommy!"

"This has nothing to do with your Father, Solar. Ako ang kumuha ng tutor mo. Since you're studying at P.S.A now---,"

"Salamat po sa pagpapaaalala, Mommy. Muntik ko nang makalimutan ang tungkol doon e." Umirap ako.

"You'll be needing one," dugtong na lang nito sa sinasabi ko kanina at 'di ba pinuna pa ang pagsagot ko sa kaniya nang pabalang.

Padabog akong naupo sa French antique sabay sipa sa marmol na sahig ng kusina. Malalim din akong bumuntong-hininga saka paulit-ulit na pinasadahan ang aking mukha.  "E, ayoko nga."

"Stop it, Solar Mirabella. H'wag mong hintaying pati ako'y maging strikta na rin sa 'yo. Hindi na talaga nakakatuwa ang mga pinaggawa mo." The irritation in her voice and the warning tone she has made me shut. In one attack, my so called walls got smashed by my dear mother. Sa ikalawang pagkakataon simula nang magkita kami, napairap ako sa ere bago tumayo at nagmamartsang umakyat pataas.

Pagpasok ko sa 'king kwarto saka ko lang naalala kung gaano kalupit sa 'kin si Daddy ngayon. Ang laptap ko sa may study table ay wala na roon. Tumingin ako sa 'king kamay na madalas kong pang-hawak sa 'king cellphone. Wala ring laman 'yon, dahil pati nga cellphone ko ay kinuha niya.

Ano na lang ang gagawin ko rito? Magbibilang ng hibla ng buhok ko?

Moment of silence passed and a  sinful idea pops on my head that I quickly do, giving no flying f**k about second thought. I silently walks back to the door, left my room and does crab-walking to reach my younger brother's. Like the usual, Zachary's room is unlock making it more easy for me to come inside and search for his phone.

Una kong pinuntahan ang nightstand nito. Sigurado akong doon sa drawer ng nighstand iniiwan ni Zachary cellphone sa t'wing pumapasok siya. Agad na nalukot ang mukha ko nang pagbukas ko sa nasabing drawer ay notes ang nakita ko at hindi ang Iphone niya. Kinuha ko ang kulay blue na sticky notes. "Got you. I know you'd try to sneak out my phone Ate so I left it a place where you can't find it," pagbabasa ko sa laman ng sticky notes.

Can I say what the effin f**k?

I crumpled the sticky notes out of irritation and drop it on flood before I continue to search for the damn phone.  "Nasaan 'yon?" paulit-ulit kong bulong habang hinahalughog ang lahat ng drawer at mga sulok na p'wedeng pagtaguan ni Zach ng kaniyang cellphone. Sa huli, gumive up na lang 'din ako sa paghahanap ng cellphone niya at lumabas ng kuwarto.

"Make it louder hmm hmm," I mindlessly hum my favorite kpop song from one of my favorite kpop artist—Sistar. Bigla akong napangiti. Alam ko na kung paano ko lilibangin ang sarili ko ngayong hapon!

Nilapat ko ang pintuan ng sarili kuwarto bago ako dumiretso sa shelf malapit sa higaan ko, roon ay naka-display ang iba't ibang album na mayroon ako kasama ng mga merchandise at light stick ng iba't ibang grupong ini-stan ko.  I take Sistar's album from the shelf and walk to my television set. Put the cd on and waited for the music to play. Mabuti na lang talaga hindi naisip ni Daddy na alisin ang flatscreen ko pati na rin ang dvd player. Kung nagkataon ay mapapadayo ako ng Quiapo para maghanap nang mangkukulam at ipapakulam ko na siya.

Nang mag-play na sa wakas ang music at narinig ko na ang masaya at nakaka-addict na beat ng kanta ay kusa nang gumalaw ang katawan ko na para bang ako ang ika-limang miyembro ng grupo at natural lang na kabisado ko ang bawat step ng kanta.

Habang nasa kalagitnaan nang pagsasayaw. Narinig ko ang pagbukas ng pintuan. Agad kong inisip na si Manang lang 'yon na ang pakay ay pababain na 'ko para sa oras nang meryenda at dahil doon ay hindi ko muna tinigilan ang pagsasayaw. Tinapos ko muna buong kanta bago ako huminto at pumihit paharap sa kaniya.

"Manang—"

"Solar, nasa baba na yung tutor mo. Magbihis ka muna bago ka bumababa, a?" anito. Kinuha niya ang remote ng tv mula sa estante saka 'yon pinindot dahilan para mamatay na ang kasunod na musika bago pa man 'yon tumugtog. Humugot ako ng hangin mula sa katawan bago sinalubong ang malamlam na mata ni Manang.

"Ayoko nga ng tutor, Manang. Paalisin mo na siya. Sabihin mo tulog ako." I smiled sweetly at her and do my beautiful eyes but I guess, everyone in this household got their heart hardened for it didn't work. She denies my request, firmly.

"Magagalit ang Mommy mo, Solar. Alam kong alam mong mas malilintikan kapag ang Mommy mo ang nagalit kesa sa Daddy mo. Sige na, hija. Magbihis ka na—"

"Ayokong magbihis!" naiinis na putol ko sinasabi niya bago ako nagdadabog na lumabas ng kuwarto. Ilang hakbang galing sa pinto ng kuwarto ko ay makikita ang family portrait naming ipininta ng Mommy ni Aven, si Tita Elara. Looking at that portrait, I was reminded how perfect my parents used to be. Old gold days, ngayon kasi sobrang strikto na nila. Lalo na si Daddy, nakakasakal na siya. Akala niya siguro five years old pa rin ako.

I rolled my eyes before I storm my way down to reach our living room. Nasa kalahati pa lang ako nang pagbaba sa hagdan ay nakilala ko na kaagad ang lalaking pormal na nakaupo sa 'ming sofa.

"What the—Khalil, ikaw?" nag-angat ito nang tingin. Dinala niya ang pares ng wala man lang kainte-interes na mata sa 'kin. "Bakit ikaw?" segunda ko.

Nang maramdaman ko ang presensya ni Manang sa 'king gilid ay binigyan ko 'to nang tingin na para bang ramdam kong pinagtataksilan nila akong lahat. "Bakit siya?" nagkibit-balikat si Manang at nauna nang bumaba sa 'kin.

Is this part of my punishment too? Having Khalil Federico Cervantes as my tutor?

Tuluyan na akong bumaba papunta sa sala. Natigilan na lang ako sa pagkilos nang maalala ko ang isa at importanteng bagay. "You're grade 11 too like me. How are you supposed to—"

"Ganiyan talaga ang itsura mo kapag humaharap ka sa mga naging tutor mo, Somi?" he commented abruptly. It was fast that the I didn't get to understand the context of it right after he spits those with his strict voice.

Pinasadahan ko ang suot. What's wrong with my dolphin shorts and sando? Pinangunutan ko siya ng noo. Mas lalong nandilim ang mga mata ni Khalil. "Nasa bahay lang naman ako kaya ayos lang kahit ganito ang suot ko. Isa pa, babae ang mga naging tutor ko kaya hindi problema ang suot ko.

He sighed frustratedly. "Go," anito. I was puzzled. I didn't know what his "go" word supposed to mean. Hindi ako kumilos at sa halip ay mas lalo lang nakipagtitigan sa kaniya.

"Change your clothes, please. It will be uncomfortable for me to tutor you looking like that, go."