Chapter 1
1407 Words
Chapter 1
Stranger
Alas tres nang mapagpasyahan kong pumunta sa canteen. Ilang oras narin akong nakahiga dito sa cabin ko. I want to go around pero parang may pumipigil sa mga paa ko. Hindi ko alam kung ano.
Mula pa kaninang umaga'y hindi pa rin maialis sa isipan ko ang imahe ng lalaking iyon. Hindi ko na rin siya nakita dito sa resort mula noong nakita ko siya sa tabing dagat.
Nang makarating sa canteen ay dumiretso na kaagad ako sa babaeng abala sa pag-aayos ng mga paninda.
Bago paman ako makapag-order ay kaagad nakuha ang atensyon ko sa lalaking kakarating lang ngayon. He's in my side at sa menu nakatuon ang atensyon. I want to clarify this man pero ni kaunti ay hindi gumalaw ang ulo ko.
I am pretty sure that it is him. Sino paba ang pwedeng nandito na sa pagkakaalam ko'y kami lang naman ang nandito sa resort.
"One cheese cake and a can of soda, please. " A cold baritone voice from him made me shiver.
He's so mysterious.
Nang maibigay ng babae ang order niya'y kaagad rin itong umalis.
"Nakapili na po ba kayo, Miss?" tinig ng tinderang babae ang nagpapagising sa'kin mula sa pagiging lutang.
"Uhmmm, yes. Chocolate cake at saka caramel coffee."sabi ko pa.
Sinulyapan ko siya habang abala ang tindera sa paghahanda ng orders ko. He's just sitting in the left corner of the canteen. Nakatingin ito sa malayo habang umiinom sa kanyang softdrink. His adam's apple revealed as he swallowed his cake slowly.
"Eto na po, Miss." abot pa ng tindera ng isang hiwa ng chocolate cake at isang basong caramel coffee.
Umupo ako sa kabilang sulok ng canteen. There are lots of tables pero lahat bakante kaya malaki ang espasyo.
Pinagmasdan ko siya nang palihim. Ngayon ko lang naaninag ang buong mukha niya gayong katawan lang niya ang pumasok sa mga mata ko kanina. Ni hindi ko na nga iyon maialis doon.
His thick nose, dark and straight hair caught my attention. Ang pula niyang mga labi ay naging mas kaakit-akit habang sumisipsip sa bottle ng softdrinks.
Ano kaya ang dahilan niya kung bakit nandito siya sa islang ito? Katulad ko rin kaya siya? Nasasaktan? Naglilibang?
Ilang sandali pa't iniwan na niya ang pinagkainin sa table. I followed him using my eyesight hanggang sa makalabas siya sa canteen.
Ilang araw na kaya siya rito?
Matapos na kumain ay bumalik na ako sa cabin ko. The air breeze became cold as I walk along the hallway. Kung sa bagay ay alas tres na ng hapon at ilang oras nalang ay lulubog narin ang araw.
Napahinto ako nang madaanan ang room na alam kong sa lalaking iyon ito. I look down hoping to see the pair of sleeper pero wala ito dito.
Saan kaya siya naglilibot sa mga oras na ito?
I continued walking hanggang sa makarating ako sa cabin ko. Simula nang umuwi ako galing sa beach kaninang umaga ay wala na akong ibang nagawa kung hindi ang manatili dito sa cabin.
Alas sais ng gabi nang mapagpasyahan kong ipapadala na lamang ang pagkain sa cabin ko. Hindi na ako nag-abalang lumabas gayong plano ko pa namang gumala sa tabing dagat this night.
Ito ang pangalawang gabi na mananatili ako dito sa isla and I want to witness the wide sea at saka pagmasdan ang mga tala sa karagatan.
Wearing my pajama and a dark blue jacket, marahan kong tinahak ang hallway patungong baybayin. Ramdam na ramdam ko ang bugso ng hangin na siyang dumadaplis sa aking balat.
Di kalayuan ay kitang kita ko ang bilog na buwan na siyang nagsisilbing ilaw sa karagatan. Pero mas nakuha ang atensyon ko sa isang apoy na nagliliyab sa gitna ng malapad na buhangin. I stop walking. Mas diniinan ko nang tingin ang taong nakaupo sa tabi rito. Facing the sea, I can see the bottle of wine in his side. Nakatuko ang dalawa niyang kamay sa buhangin bilang pundasyon sa pagkakaupo niya rito. Naka sleeveless lang ito at short. I can even identify his hard chest at ang maugat niyang kamay habang nakaupo.
Gusto ko na sanang bumalik pero nandito na ako.
Marahan akong humakbang papunta sa buhangin di kalayuan sa inuupuan niya. Sa awra palang niya'y mararamdaman mo talagang malalim ang iniisip niya.
I kept on staring him. Halatang kanina pa siya rito gayong kalahati na ang naubos sa dala niyang wine.
Maybe, he's drunk?
Tumingala ako langit. I can see the sparkling stars at ang maliwanag na buwan. Ang dagat ay nagmistulang salamin na kung saan kitang kita mo ang repleksyon ng buwan sa langit. There's nothing more quite than this. Mararamdaman mo talaga ang katahimikan na animo'y nag-iisa ka lang sa mundong ito.
"Want some?"
Nagulat ako nang marinig ang matigas niyang boses. Nakaabot sa akin ang isang basong alak nang lumingon ako sa kanya. Hindi man lang siya tumingin sa'kin habang inaabot iyon.
I swallowed hard. Hindi ako umiinom.
"No thanks," I decline.
Wala akong rason upang tanggapin ang alok niya. In the first place, we're completely stranger.
"Then, join me here," he said calmly. Wala akong maramdamang emosyon habang sinasabi niya iyon. He's so hard to read.
Umupo ako di kalayuan sa kanya. Nasa isang centemetro ang layo namin. I even smell the sense of his wine as the wind flows.
Rinig na rinig ko ang bawat alon sa karagatan dahil sa katahimikang namamagitan sa aming dalawa. Wala naman akong mai-open na topic.
Mas naging malamig ang bugso ng hangin. Alas otso na ng gabi pero kahit papaano ay nakatulong din ang apoy sa harap namin to ease the coldness.
He kept on filling the glass with wine at saka ito simpleng linunok.
Ano kaya ang problema nito?
"This place is quite amazing..." wika niya. Namamaos ang boses niya pero hindi ko na iyon pinansin. It might be the effect of the wine he's drinking.
He's drunk, probably.
"but so lonely," he added.
Napatingin na ako sa kanya. Bagamat medyo makulimlim kaya hindi ko gaanong makita nang malinaw ang mga mata niya pero klaro klaro parin ang bawat patak ng mga luha nito. He look so down and hopeless. Wala sa katawan at mukha niya iyon.
Gusto ko mang e comfort siya pero hindi ko alam kung paano. Siguro ay dahil hindi ko pa siya kilala. We're completely stranger.
Napawi ang mga tingin ko nang bahagyang inilipat niya ang mga mata niya sa'kin. Napatingin ako sa mga buhangin habang ramdam na ramdam ang mainit niyang titig.
Using his one hand, he pull me closer to him. Hinawakan niya ang leeg ko. Bahagya kong naramdaman ang mainit niyang mga labi sa labi ko. I can even sense the alcohol in his lips. Gusto kong itulak siya pero nanlumo ang buo kong katawan.
The world revolve more slower as he suck my lips gently. Ramdam na ramdam ko ang makinis niyang labi at ang amoy alak niyang hininga. He caress my neck that put me in shiver. Bigla kong naramdaman ang init sa aking katawan. Even the night is more colder than but I can't longer feel it, lalo na ngayong naramdaman ko na ang mainit niyang halik. It put some fire inside my body and waking up my hormones.
Damn it!
Hindi ko alam kung bakit hindi man lang ako pumalag sa halik niya. Ang buong katawan ko'y nagmistulang comatose dahil hindi ko man lang magawang gumalaw. It feels like he already manipulate my whole system.
Marahan niyang ibinaba ang mga kamay niya sa baywang ko. He gently put his hand in my belly at marahan iyong hinipo. Doon ay naglakas loob na akong itulak siya. Nakapikit pa ito nang tumayo ako.
I ran faster as I can towards my cabin habang hindi ko na mabilang ang t***k ng puso ko sa sobrang lakas.
I shouldn't let him do that. Simulat't sapul ay pinigilan ko na sana siya. Hindi ko na sana hinayaang dumapo ang labi niya sa labi ko.
I don't know him. And now, a stranger is making me bothered. He made me bothered.
- Writer
