Island of Fire: Sands of Temptation

Love is so unfair. Kahit anong pilit mong ingatan ang bagay na iyan, hahanap at hahanap iyan ng paraan upang masira. You can't do anything but to let it fade away and find another one. Is it that simple? You can't find that love in the hallway, not in the seaside, not in the roadside or even in the market. But why is it easily to disappear yet, so hard to find? Lahat ng bagay dito sa mundo ay hindi patas. The earth contained 65% of water than soil. The body needs 65% of water to live- isa lang iyan sa mga patunay. Ika nga nila, kung may aalis, may darating din. So? Maghihintay akong darating ang tinutukoy nilang iyon? Saan? Sa bahay? Sa palengke? Sa dagat? Club? At kailan? Bukas? Mamaya? O baka sa susunod na taon? "Ma'am, malapit na po tayo." Hinawi ko ang buhok kong magulo dahil sa lakas ng bugso ng hangin. I saw the sunlight fading away as the sunset arouses. Nag-aagaw ang kulay kahel at ang kulay dilaw sa langit. Unti-unti naring naging malamig ang simoy ng hangin hudyat ng pagbalot ng kadiliman. The sea goes more quite, dark and deep. Habang marahang umuusad ang bangka patungong baybayin ay unti unti naring nabuo sa aking mga mata ang isang isla. The whole island is so quite, so different than I'm expecting. Akala ko maraming dayo rin katulad ko ang nandito but there's no even one person in the coast. "Magkano po manong?" I asked as I wiped my scarf down to my neck. Mas naging malamig na ata ang hangin. "65 lang po," He said in a loyal tone voice. Nang makuha ang pera mula sa pitaka ko'y kaagad rin akong humakbang patungo sa receptionist ng isla. As far as I know, this island is so famous for their unique sceneries. It's a private island kaya baka iyon ang dahilan kung bakit hindi ganoon karami ang taong nakakapunta dito. "Hello, Miss Alejandra right?" the lady in her white long sleeves welcomed me with a wide smile. Tumango ako sabay ngumiti. Nagpapareserve ako ng room last night sa pag-aakalang baka maubusan ako ng slot and now, I found it so useless. Parang ako lang ata ang narito sa islang ito dahil sa sobrang tahimik. I surf the net last week to find some nice place to relax. Well, there are lots of places all over the Philippines that I found pero ewan ko at sa islang ito ako napunta. Siguro dahil sa mga feature places nila. At sa diskripsyong nakalagay sa page ng mismong isla. "Not a typical island you know." O hindi ba? Mangangati talaga ang paa mo sa kuryusidad. Nakasunod ako sa babaeng nakasuot na kulay yellow na polo shirt. Maybe it's their staff. May dalawang lalaki rin sa likuran ko na silang nagdala sa dala kong mga bagahe. Napalibot ang mga mata ko nang makarating kami sa mga rooms nila. In my own perspective, there are more than 50 rooms at sa dami ng bakante ay ni isang tao ay wala akong nakita. God dammit! Akala ko ba famous ang islang ito? Well, perfect to relax nga, no distractions. Sa room 6 niya ako dinala. She opened the door using the key. Binigay niya sa'kin ang isang susi at iyong isa'y ibinalik niya sa basket na dala niya. "Kung may kailangan ka ma'am, tumawag ka lang sa telepono, nakalagay na iyon doon sa loob ng cabin. If you want some foods, may canteen po sa dulo nitong hallway. Nandoon narin ang mga meals na gusto ninyo. Enjoy your night, ma'am," She smiled before she leave together with the two men behind. Pumasok ako sa loob ng cabin at ang telepono kaagad ang unang naaninag ng mga mata ko nang pumasok ako sa room. Sa mesa ay may nakalagay na chocolate at welcome message. Hmmm? I opened the window and roam around the place usig my eyes. May nakailaw na room sa dulo ngunit hindi ko naman makita ang tao sa loob dahil may kalayuan din ito dito. Hindi naman gaanong madilim ang paligid dahil sa isang malaking lamp sa gitna ng mga rooms. In front of the rooms ay ang beach na dito palang ay dinig ko na ng bawat alon. Isinara ako ang bintana nang marandaman ang ginaw dala ng malalakas na hangin. Kinuha ko lahat ng gamit ko sa bag ko at inilagay iyon sa cabinet sa gilid ng kama. May malaking salamin din sa gilid at banyo sa kabilang dulo. Isang tingin ko palang sa cabin sa labas kanina ay akala kong hindi kompleto ito dahil sa liit but when I entered inside, namangha ako sa laki ng espasyo at di ko inakalang completo rin pala ito sa accessories. I lay down to my bed and close my eyes. Isang linggo rin akong mananatili sa islang ito at sana sa loob ng isang linggong iyon ay makalimutan ko na ang sakit sa puso ko. I open my eyes when the light touches my cheek. Hinarangan ko iyon gamit ang kamay ko at laking gulat ko nang napagtantong nakalimutan ko palang isara ang kabilang parte ng bintana kagabi. Fuck! I sleep the night while the window is open. Well, no worries dahil wala namang tao ang kabilang rooms kaya bihirang maynakakakita sa'kin dito. Tumayo ako mula sa pagkakahiga at saka sinuklay ang magulo kong buhok. Kinuha ko ang short at sleeveless sa bag ko saka pinalitan ang suot kong night dress. I wonder who's that person in that room last night? Pagkalabas ko palang sa cabin ay sa room na iyon na kaagad dumapo ang paningin ko. Mag-isa rin kaya siya? O baka kasama niya ang kasintahan niya. Iilang metro din ang layo ng room mula sa room ko. May tsenelas sa bukana ng pinto. I raised my eyebrows when I saw the one pair of sleepers. Probably, mag-isa rin siya, tulad ko. Babae rin kaya siya? O lalaki? Dumiretso ako sa canteen na tinutukoy ng staff kahapon. Nadadaanan ko rin ang mga benches sa gilid ng hallway. May mga niyog at cottages sa gilid ng beach. Over all, I like the view. Though boring ang buong resort pero super relaxing naman dahil sa magagandang view sa bawat sulok ng isla. Alas, nuebe ng umaga nang umalis ako sa cabin upang maglibot libot sa buong isla, hahanapin ang mga spots na nakita ko sa features nila sa kanilang page. Dumadaplis sa braso ko ang malamig na hangin mula sa dagat. Walking in the shore made ne realize how big the world is. Kitang kita ko ang horizon sa dagat. Napahinto ako. May horizon nga ba talaga? You can probably see it but can't touch or go with it. Tulad ng totoong buhay. Alam mong nakikita mo ang isang bagay pero hindi mo pwedeng hawakan at hanggang sa pagtingin ka nalang. The sun became more pointy as I walked straight in the shore. Tanging ang bugso ng hangin at ang tubig sa aking mga paa lamang ang nagsisilbing lamig sa aking katawan. Sa bawat sulok ng isla ay binalot ng mga malalaking puno. At sa nakikita ko'y tanging ang resort na ito lang ang may malaking espasyo. The rest are the wide forest na hindi ko pa napuntahan. I stop walking when realizing that I go beyond the beach. Iilng hakbang na lang ay maaabot ko na ang gubat sa dulo. Madilim ito dahil sa malalaking puno. Umupo ako sa maputing buhangin saka sumandal sa isang puno ng niyog. Hindi ko inakalang may lugar palang ganito sa mundo. A place where you can see anything but the clear sea, the waves and the horizon. You can't hear anything but the winds, birds and the waves. Hindi ko inakalang may lugar pa palang ganito ka tahimik. Malayong malayo sa usok ng mga sasakyan, sa ingay ng mga busina sa kalsada at hiyaw ng mga tao. I was once immuned to a noisy places but now, It is so strange to be in a silent place where there's no one but you. Biglang naagaw ang pansin ko sa dagat. It is so clear na pati buhangin sa ilalim nito'y kitang kita. I want to swin and go deeper pero nakashorts lang ako ngayon. I forgot to bring some swim suit or just a dress nalang. Hindi kasi sumagi sa isip ko ang maligo sa dagat. My plan is just to roam around and explore. I am about to stand and go to the sea when I saw a head slowly apearing from the deep sea. Medyo nagulat ako sa nakita ko kaya napaatras ako. I am not expecting to see someone else in this beach kaya sobrang gulat ko nang makita ang lalaking umaahon sa dagat. Imbes na sa mukha ang punta ng mga mata ko ay sa katawan niya ito dumapo. His muscles and his belly caught my attention. He's topless at sa tingin ko'y tanging boxer lamang ang suot niya gayong hindi pa naman siya tuluyang nakaahon sa dagat. The muscles in his abdomen became so clear as he move gently. Pumikit ako at baka sakaling namamalikmata lang ako pero nang muli ko itong ibinuka'y nandoon pa rin siya. Hinawi niya ang buhok niya habang marahang humahakbang papaahon sa dagat. His lower body is slowly revealing as he stepped away from the water. Bakat na bakat ang bagay na nasa ilalim ng boxer niya causes me to feel uncomfortable. His naked upper body revealed as he completely out from the water. Umiwas ako ng tingin. Sa halip na sa dagat ang direksyon ng mga mata ko'y inilipat ko ito sa kagubatan. I can imagine him seeing here and walking towards me as the water dripping slowly in his masculine body. f**k! Stop it Zoey! Matapos ang ilang sandaling pag-iiwas ng tingin ay ibinalik ko ang paningin ko sa kung saan siya umahon kanina. He's not there anymore at tanging footsteps nalang niya ang nakabakat sa buhangin ngayon. Really? Ni hindi man lang niya ako binati and say "Hi, I, wasn't expecting that there's someone else here". Hindi ba niya ako napansin? Gamit ang mga mata'y sinundan ko ang footsteps niya at kung hindi ako nagkakamali'y papunta iyon sa canteen. Muli ay itinuon ko ang paningin ko sa dagat. Ang kaninay matahimik na dagat ay napalitan ng imahe ng lalaking iyon. Is he the owner of that cabin? Nag-iisa lang ba siya? Matagal na ba siya rito gayong mukhang kabisado na niya ang beach na ito. Hindi ba siya naiinip gayong walang ibang nandito sa resort kung hindi siya? Or let's just say, kami lang ang nandito. Well, as usual Zoey. He's finding a quite place, silent and alone. Just like you Joey. Maybe that's why he didn't bother to greet you because he wants a silent and quite place.