EP.3
1291 Words
มุกดา
ตอนนี้เป็นเวลา 08.20 น.แล้ว ฉันที่รู้สึกปวดฉี่จนอยากจะลุกไปเข้าห้องน้ำ ฉันที่ตอนนี้นั่งอยู่ในแถวแล้วพยายามมองหาห้องน้ำที่อยู่ใกล้ๆตรงจุดรับน้อง แต่รู้สึกเหมือนจะไม่มีเลย ฉันจึงคิดขึ้นได้ว่าในคณะวิศวะต้องมีห้องน้ำให้ฉันเข้าอย่างแน่นอน เลยว่าจะขอเพื่อนๆไปเข้าห้องน้ำสักหน่อย ไหนๆกิจกรรมก็ยังไม่เริ่มไปเข้าห้องน้ำตอนนี้ก็คงทัน
"พวกแก ฉันอยากไปห้องน้ำอ่ะ ฉันขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะแปปเดียว"
"ให้พวกฉันไปเป็นเพื่อนไหมแก ไปคนเดียวได้หรอ" หวานเอ่ยขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง ไม่อยากให้เพื่อนต้องไปคนเดียว ไหนจะกลัวเพื่อนจะเดินหลงทางอีก
"ฉันไปคนเดียวได้จ้ะ แค่นี้สบายมาก"
"เออๆงั้นแกก็รีบกลับมานะ อย่าเดินไปไกลมากล่ะเดี๋ยวจะหลงทาง" พลอยจึงย้ำเพื่อนขึ้นมาอีกครั้ง ด้วยที่ว่าพวกเธอยังไม่รู้จักเส้นทางดีสักเท่าไหร่ กลัวเพื่อนจะหลง แล้วเดินกลับมาไมุ่ถูก
"จ้าๆฉันไปแปปเดียว เดี๋ยวมานะ"
"เออๆ"
หลังจากนั้นฉันก็วิ่งเข้าไปในคณะวิศวะทันที พร้อมพยายามใช้สายตามองหาห้องน้ำที่อยู่ใกล้ๆจนสุดท้ายก็เจอ จึงรีบวิ่งเข้าไปทำธุระในห้องน้ำทันที ก่อนจะรีบวิ่งออกมาด้วยความเร็วเพราะกลัวจะกลับไปไม่ทันกิจกรรม จนสุดท้ายเหมือนวิ่งไปชนอะไรสักอย่างที่อยู่ตรงหน้าอย่างจัง
ตุ้บ!! โอ้ย!! ส่งผลให้ฉันล้มลงไปกองกับพื้นจนก้นจ้ำเบ้าเต็มๆ
"เธอเป็นอะไรมากรึป่าว" ผมที่พยายามลุกขึ้นจากพื้นด้วยความเร็ว แล้วเดินไปประคองผู้หญิงคนนั้นขึ้นมา เนื่องจากผมไม่ได้ล้มแรงอะไรมาก แต่เหมือนผู้หญิงคนนี้จะล้มลงไปอย่างแรง ผมก็พยายามสำรวจใบหน้าของผู้หญิงคนนั้นว่าเป็นใคร แล้วมาทำอะไรที่นี่ จนไปสะดุดกับชุดนักศึกษาตัวใหม่ของเธอ คงเป็นเด็กปี 1 สินะ แต่หน้าตาน้องน่ารักมากอ่ะขนาดแค่มองข้างๆนะ ทำให้ผมตกตะลึ่งในความน่ารักของน้องเลย
"ไม่มากเท่าไหร่ค่ะ แฮร่ แฮร่" ฉันที่พยายามข่มความเจ็บไว้สุดฤทธิ์พร้อมยิ้มแห้งๆตอบกลับไปโดยไม่ได้มองหน้านี้เขาสักนิดเลย ก่อนตัวเองจะลุกขึ้นมาได้สำเร็จจึงพยายามปัดกระโปรงนักศึกษาที่เปื้อนกับฝุ่นที่พื้นออกอย่างลวกๆ ก่อนจะหันมามองหน้าพี่เขาชัดๆในเวลาต่อมา แต่พอได้เห็นหน้าชัดๆเท่านั้นแหละ โอ้โฮ!! หล่อมาก หล่อแบบไม่บันยะบันยั้ง ฉันว่าพี่เปรมคนที่เจอตรงลงทะเบียนหรอแล้วนะ คนนี้หล่อกว่าอีก พี่เปรมชิดซ้ายไปเลยอ่ะ
"เธอแน่ใจว่าไม่เจ็บ ล้มไปแรงขนาดนั้น" ผมที่เห็นน้องมองหน้าผมแทบไม่กระพริบตา ไม่รู้มีสติอยู่กับตัวหรือป่าว แต่รอยยิ้มของน้องน่ารักชิปหาย สงสัยผมคงต้องเอาน้องมาเป็นของผมก็คราวนี้ล่ะเว้ย คนนี้ผมจอง
"เจ็บค่ะ แต่คงไม่เท่าไหร่ งั้นหนูขอตัวก่อนนะค่ะ เดี๋ยวหนูไปเข้ารับน้องไม่ทัน" ฉันที่มองหน้าพี่เขาอยู่นาน ก่อนจะได้สติตัวเองกลับมา จึงนึกขึ้นได้ว่าจะถึงเวลารับน้องแล้วต้องรีบไปก่อนที่กิจกรรมจะเริ่ม
"งั้นก็ไปพร้อมกันนี่แหละ เธอเดินไหวหรือป่าว" ผมที่มองหน้าอยู่ก่อนแล้ว ผมว่างานนี้น้องมีระบมตัวแน่ๆ คงเดินได้ไม่สะดวกเท่าไหร่หรอกผมว่า
"ไหวค่ะ โอ้ย!!" ฉันที่กำลังจะเดินออกไปจากตรงนี้ก็รู้สึกเจ็บจี๊ดไปที่ข้อเท้า ฉันว่าข้อเท้าฉันพลิกแน่ๆเลย
"มา เดี๋ยวพี่ช่วย งั้นเธอขึ้นหลังพี่มาล่ะกัน เดี๋ยวจะพาไปนั่งอยู่ใกล้ๆจุดรับน้อง" ผมจึงหันหลังให้เธอ ให้เธอขี่หลังผมไปจากตรงนี้ ถ้าจะให้อุ้มไปก็คงไม่ดีเท่าไหร่ กระโปรงน้องมันก็สั้น
"เอ่อ... มันจะดีหรอค่ะ หนูเกรงใจ" ฉันที่รู้สึกเกรงใจพี่เขาอย่างบอกไม่ถูก จึงไม่กล้าที่จะขึ้นหลังพี่เขาหรอก
"ดีสิ มาเถอะ ตอนนี้เราไปรับน้องสายกันแล้วนะ ถ้าเธอไม่ยอมขึ้นมาอยู่แบบนี้ ทุกคนก็คงต้องรอเราอยู่ตรงนั้นนะ" ผมจึงเอากิจกรรมรับน้องมาอ้างซะเลย งั้นคงไม่ยอมขึ้นหลังผมมาง่ายๆแน่ๆ
"ก็ได้ งั้นหนูขออนุญาตินะค่ะ" เอาว่ะ ขึ้นก็ขึ้น เป็นไงเป็นกัน จะให้ทุกคนมารอเราสองคนแบบนี้ได้ไง เกรงใจทุกคนแย่เลย
"ครับ" หึ!! กว่าจะยอมขึ้นมาได้นะสาวน้อย หลังจากนั้นผมจึงพาน้องเดินขึ้นหลังมาที่ลานกิจกรรมที่อยู่ในโดม จนมาถึงก็เห็นเพื่อนๆน้องๆมองมาที่เราสองคนอย่างสงสัย จนไอ้เจกับไอ้เพิร์ธเดินเข้ามาหาผมนี่แหละ ผมจึงปล่อยน้องลงที่ม้านั่งอยู่ไม่ไกลจากจุดรับน้อง
"เห้ย!! เกิดอะไรขึ้นว่ะ ทำไมมึงให้น้องขึ้นหลังมาแบบเนี่ยอ่ะ" ปกติมันให้ใครเข้าใกล้มันซะที่ไหน นี่ถึงกับให้ขึ้นหลังมาขนาดนี้ต้องมีอะไรพิเศษ
"ไม่มีไรหรอก แค่อุบัติเหตุนิดหน่อย มึงก็ให้ปีสองเช็คชื่อน้องเขาด้วยล่ะ เดี๋ยวจะหาว่าน้องเขาโดดกิจกรรมอีก"
"คร้าบๆเพื่อนรัก" เจกับเพิร์ธมองพระนายด้วยความจับผิด เนื่องจากมันไม่เคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นมาก่อน มันต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่ๆ หรือมันจะสนใจสาวน้อยคนนี้ว่ะ
"ว่าแต่น้องชื่อไรครับ พี่จะได้ให้รุ่นพี่ปีสองเช็คชื่อให้ถูก" ได้โอกาสเหมาะพอดี ถือโอกาสสอบถามชื่อเสียงเรียงนามน้องเลยล่ะกัน อย่างน้อยก็คงมีคนรอคำตอบจากน้องอยู่แน่ๆ
"ชื่อ ไข่มุก สกลรัตน์ สุภาวดี ค่ะ" ฉันเอ่ยแนะนำตัวเองกับพวกพี่เขาอย่างยิ้มๆแบบเป็นมิตร
"ชื่อน่ารักอย่างกับหน้าตาเลยนะครับ พี่ชื่อเจ คนนี้ชื่อเพิร์ธ ส่วนไอ้สุดหล่อที่หนูขี่หลังมาชื่อ พระนาย ครับ" เจจึงเป็นธุระแนะนำตัวให้เพื่อนๆอย่างเสร็จสรรพ
"อ๋อค่ะ ขอบคุณพี่พระนายมากๆนะค่ะที่ช่วยหนูมา แถมให้ขี่หลังด้วย" ฉันจึงยิ้มอย่างน่ารักเพื่อตอบแทนความใจดีของพี่พระนายที่มีต่อฉัน
"ไม่เป็นไรครับ" ผมจึงตอบน้องยิ้มๆบางๆ
"กูว่ามันต้องมีไรว่ะ ดูเพื่อนมึงดิยิ้มให้น้องเฉยเลย ก่อนหน้านี้นิ่งชิปหาย"
"หึ!! กูว่าอีกไม่นานเพื่อนมึงคงมีเมียว่ะกูว่า" เพิร์ธมองอาการของเพื่อนรักก็รู้ มันคงตกหลุมรักน้องมุกอย่างจัง
"เออ กูก็คิดเหมือนมึงว่ะ อาการออกชิปหาย"
"เห้ย!! พวกมึงสองคนเดินไปเข้ากิจกรรมได้แล้วเว้ย เดี๋ยวกูเดินตามไป"
"เออๆ ไปก็ได้เว้ย อยากอยู่กับน้องสองคนสิไม่ว่า ทำมาเป็นอ้างกิจกรรม" เจเดินออกไปอย่างบ่นอุบ เขารู้หรอกว่ามันคิดอะไรอ่ะ
"ส่วนน้องถ้าเข้ากิจกกรมไม่ไหวก็นั่งฟังพวกพี่เขาแจ้งรายละเอียดอยู่ตรงนี้นะครับ เดี๋ยวพี่ขอไปทำหน้าที่ก่อน"
- Writer
