25. Bölüm: Kırık Zincirin İlk Gecesi
Avludaki uğultu yavaş yavaş dağıldı.
Kapı kapanmış, Şahin Ağa “Gidin,” demişti.
Ama onların ardından esen rüzgâr, “Bu iş burada kalmaz,” diyen o sesi hâlâ avlunun taşlarına çarpıp geri getiriyordu.
Elif hâlâ dizlerinin üstündeydi.
Kalbi göğsünde değil, sanki avlunun ortasında atıyordu. Herkesin içinde, herkesin gözü önünde, “Evet,” demişti.
Berdeli değil, Boran’ı seçmişti.
Boran, Elif’in omzuna titrek ama kararlı bir el koydu.
“Tamam,” dedi, sesi kısık. “Buradayım.”
Elif başını yavaşça kaldırdı. Boran’ın gözlerinde ilk kez bu kadar net bir şey gördü:
Kendi adı… kendi hakkı… kendi kararı.
Meyrem Ana hemen yanlarına koştu, yaşlı dizleriyle avlunun taşlarını döverek.
“Yeter artık, çocukları izlemeyin!” diye homurdandı çevreye. “Herkes işine, ha
