ปิ๊งรักรสองุ่น

ตอนที่ 2

อินทิราเดินทอดน่องกลับไปยังบ้านพักสองชั้นที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากแปลงองุ่นนัก ตัวบ้านถูกออกแบบอย่างเรียบง่ายแต่สวยงาม กลมกลืนไปกับธรรมชาติโดยรอบ ผนังสีอ่อนตัดกับหลังคาสีน้ำตาลเข้ม มีระเบียงไม้เล็กๆ ที่ชั้นสองซึ่งมองเห็นวิวไร่องุ่นได้กว้างไกล รอบบ้านมีไม้ดอกไม้ประดับปลูกไว้อย่างเป็นระเบียบ บ่งบอกถึงรสนิยมของเจ้าของบ้าน

เมื่อถึงตัวบ้าน อินทิราวางตะกร้าองุ่นที่เก็บเกี่ยวมาเมื่อเช้าลงบนโต๊ะไม้ริมห้องรับแขก แสงแดดยามบ่ายส่องลอดผ่านหน้าต่างกระจกบานใหญ่ ทำให้เห็นฝุ่นละอองเล็กน้อยที่ลอยวนเวียนอยู่ในอากาศ หญิงสาวถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเดินขึ้นบันไดไม้ไปยังชั้นสอง

เธอเดินตรงไปยังห้องนอนส่วนตัว เปิดประตูเข้าไป ภายในห้องตกแต่งอย่างอบอุ่นและเป็นกันเอง ผ้าม่านสีนวลพลิ้วไหวตามแรงลมที่ลอดผ่านหน้าต่างบานเปิด อินทิราปิดประตูห้องเบาๆ ก่อนจะเริ่มปลดกระดุมเสื้อชาวไร่ทีละเม็ดอย่างช้าๆ

เมื่อเสื้อตัวนอกหลุดออกจากร่างบาง อินทิราก็ถอดกางเกงขายาวออก เผยให้เห็นผิวขาวเนียนละเอียดราวกับกลีบซาลาเปา ไม่มีตำหนิใดๆ ให้เห็น รูปร่างของเธอบอบบางแต่ก็ดูมีส่วนโค้งเว้าอย่างลงตัว ช่วงเอวคอดกิ่ว สะโพกผายมนได้รูป ไหล่เล็กได้สัดส่วน แผ่นหลังเนียนเกลี้ยงเกลา

อินทิราเดินไปยังห้องน้ำที่เชื่อมต่อกับห้องนอน เธอเปิดน้ำอุ่นลงในอ่างอาบน้ำ ปล่อยให้ไอน้ำค่อยๆ ลอยคลุ้งไปทั่วห้อง หญิงสาวมองเงาสะท้อนของตัวเองในกระจก รอยยิ้มบางๆ ปรากฏบนริมฝีปากอิ่ม ก่อนจะค่อยๆ ก้าวลงไปแช่ตัวในอ่างน้ำอุ่น เพื่อชำระล้างคราบเหงื่อและดินจากการดูแลไร่องุ่นในช่วงเช้า

รถ Rolls-Royce Dawn สีดำเงาเคลื่อนตัวช้าๆ เข้าสู่บริเวณไร่องุ่นชมดาว ถนนลูกรังกรวดเล็กๆ ใต้ล้อรถส่งเสียงกรุบกราบน้อยๆ เตชินท์ดับเครื่องยนต์ ความเงียบสงบของชนบทเข้ามาโอบล้อมทันที เขาผลักประตูรถก้าวลงสู่พื้นดิน มองไปยังผืนไร่องุ่นที่เขียวขจีสุดสายตาด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย

สายตาของเตชินท์พลันเหลือบไปยังบ้านพักสองชั้นที่ตั้งอยู่ไม่ไกลนัก เขาเดินตรงไปยังตัวบ้านด้วยท่าทีคุ้นเคย ราวกับเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเขาที่นี่ เมื่อถึงตัวบ้าน เขาก็เปิดประตูเข้าไปด้านใน เดินขึ้นบันไดไม้ไปยังชั้นสองอย่างไม่ลังเล

เตชินท์เปิดประตูห้องนอนห้องหนึ่งบนชั้นสอง ก้าวเข้าไปภายในห้อง แวบแรกที่สัมผัสได้คือความรู้สึกอบอุ่นและหวานละมุน สีของผนังเป็นโทนสีครีมอ่อนๆ เฟอร์นิเจอร์ไม้สีขาวถูกจัดวางอย่างลงตัว มีผ้าม่านลูกไม้สีขาวบางเบาที่หน้าต่าง และของตกแต่งน่ารักๆ วางอยู่บนชั้นต่างๆ เตชินท์รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย นี่ไม่ใช่รสนิยมของเขาเลย ห้องนี้ให้ความรู้สึกอ่อนโยนและนุ่มนวล ซึ่งขัดกับบุคลิกที่ดูสุขุมและเข้มแข็งของเขา

แต่เตชินท์ก็ไม่ได้ใส่ใจกับความแตกต่างนั้นมากนัก เขาเดินตรงไปยังประตูอีกบานที่เชื่อมต่อไปยังระเบียงส่วนตัว เปิดประตูออกไป แล้วก้าวออกไปยืนเกาะขอบระเบียง สายตาคมเข้มของเขาทอดไปยังผืนไร่องุ่นที่กว้างใหญ่ แสงแดดยามบ่ายสาดส่องลงมากระทบใบองุ่นเป็นสีเขียวมรกต เขาปล่อยใจไปกับสายลมที่พัดเอื่อยๆ สัมผัสกับบรรยากาศที่เงียบสงบและสดชื่น ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาไม่ได้สัมผัสมานานนับตั้งแต่จากบ้านไปศึกษาต่อที่อังกฤษ ความผ่อนคลายค่อยๆ คืบคลานเข้ามาเยียวยาความเหนื่อยล้าจากการเดินทาง

อินทิราลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำอุ่น ก้าวเท้าออกมาได้เพียงไม่กี่ก้าว ร่างกายที่เปียกชื้นก็เสียหลัก เธอร้อง "ว๊าย!!!" สุดเสียง เมื่อเท้าลื่นไถล ร่างบางล้มกระแทกลงไปกองกับพื้นห้องน้ำ ศีรษะของเธอฟาดเข้ากับขอบอ่างอย่างแรง

ความเจ็บปวดแล่นริ้วไปทั่วศีรษะจนมึนตื้อ พร้อมกับความปวดชาร้าวบริเวณสะโพก อินทิรานิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด พยายามจะลุกขึ้นแต่ร่างกายกลับไม่ตอบสนอง เธอส่งเสียงครางด้วยความทรมาน ไม่สามารถขยับเขยื้อนได้

เสียงร้องตกใจนั้นดังไปถึงระเบียงห้องนอน ที่เตชินท์ยืนชมวิวไร่องุ่นอยู่ ชายหนุ่มชะงัก หันขวับจากราวระเบียงแล้วเดินกลับเข้ามาในห้อง เขาพยายามจับทิศทางของเสียงที่แว่วมา ไม่ไกลนัก และน่าจะมาจากภายในห้องนี้เอง เตชินท์เดินตรงไปยังหน้าประตูห้องน้ำ

ก่อนที่จะตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป ภาพที่ปรากฏเบื้องหน้าทำให้เขาชะงักงัน ร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาวนอนคุดคู้อยู่กับพื้นห้องน้ำ สายตาของทั้งสองประสานกันอย่างตกตะลึง แต่ด้วยความมึนงงหลังจากศีรษะกระแทก อินทิราจึงไม่สามารถควบคุมร่างกายได้

เตชินท์รีบปิดประตูห้องน้ำ หันหลังพิงประตูด้วยความตกใจระคนไม่เชื่อสายตา เขาพยายามตั้งสติ มองหาสิ่งที่จะนำมาห่อหุ้มร่างเปลือยนั้นได้ ชายหนุ่มเดินไปคว้าผ้าขนหนูสีขาวผืนใหญ่ที่พาดอยู่ แล้วเดินกลับมายังหน้าประตูห้องน้ำอีกครั้ง

"ผมจะเข้าไปแล้วนะ" เตชินท์เอ่ยเสียงเบา

อินทิราเบิกตากว้างด้วยความตกใจ เธออยู่ในสภาพที่ไม่พร้อมจะให้ใครเห็น แต่ด้วยอุบัติเหตุที่เกิดขึ้น ทำให้เธอไม่สามารถทำอะไรได้ "ไม่ได้นะ...อย่านะ!" เธอพยายามส่งเสียงห้าม แม้จะอ่อนแรง

ประตูห้องน้ำถูกเปิดออกช้าๆ เตชินท์ก้าวเข้าไปอย่างระมัดระวัง สายตาจับจ้องอยู่ที่ร่างเปลือยเปล่านั้น เขาคลี่ผ้าขนหนูผืนใหญ่คลุมร่างของเธออย่างรวดเร็ว ก่อนจะค่อยๆ ช้อนตัวเธอขึ้นมาอุ้มอย่างง่ายดาย พาไปวางไว้บนเตียงนอนนุ่มในห้องนอน แล้วดึงผ้าห่มผืนใหญ่มาคลุมร่างนั้นไว้อีกชั้น

อินทิรานอนตัวสั่นเทาอยู่บนเตียง ความตกใจและความอับอายถาโถมเข้ามาจนทำอะไรไม่ถูก ยิ่งกว่าความเจ็บปวดทางร่างกาย คือความรู้สึกอับอายอย่างที่สุดที่ถูกชายแปลกหน้ามาเห็นเธอในสภาพเช่นนี้ น้ำตาคลอหน่วยด้วยความรู้สึกหลากหลาย