Maaga akong nagising kahit Sabado lang kahapon ang pinaka-chill na araw ko. Parang may sariling alarm clock ang puso ko ngayong Linggo. Nakatingin ako sa kisame habang ang mga sinag ng araw ay sumisilip sa kurtina. May kakaibang kuryente sa dibdib ko—hindi lang dahil may Sundate kami ni Lance, kundi dahil… iba ang pakiramdam. Para bang may aasahan akong bago.
Habang nag-aayos ako sa salamin, napansin kong mas nag-effort akong pumili ng damit ngayon. Simple white blouse at beige slacks lang, pero inayos ko nang maigi ang buhok ko. Hindi ito para magpabida—gusto ko lang magmukhang presentable sa harap ng Diyos. Pero hindi ko rin maitatangging may parte sa akin na gustong makita ni Lance na pinaghandaan ko ‘to.
Pagbukas ko ng pinto ng condo, naroon na si Lance—naka-light blue polo at maong.
