CRAZY LOVE: Ang Topakin Kong T.O.T.G.A

Mainit-init pa ang simoy ng hangin nang makarating si Celine sa bahay ni Pia. Sa labas pa lang, rinig na ang halakhakan at kantahan mula sa loob. May halong amoy ng pulutan at barbecue na parang sumisigaw ng “handa ka na ba sa riot?” Hindi siya sigurado kung bakit siya pumayag pumunta. Siguro dahil matagal na rin mula nang huli siyang um-attend ng barkada get-together, o baka dahil sawa na rin siyang umuwi sa apartment na puro deadline at instant noodles lang ang kasama. Nang pagbuksan siya ni Pia, agad siyang binigyan ng red cup. > “Hoy, ikaw! Finally, lumabas ka rin sa lungga mo!” “Eh ikaw, masyadong demanding. May dalang shot agad.” Tinaas niya ang kilay, sumimangot. “Ano ‘to? Gasoline?” “Tequila. Pure. No mercy.” Tumaas ang balahibo ni Celine.. Okay, so tonight might actually kill me. Pagpasok niya sa sala, bumungad ang pamilyar na mukha ng tropa. May sumasayaw na tila walang pakialam sa mundo, may nakaupo sa sahig na mukhang tulog na, at may grupo sa gilid na nagvivideoke ng “Bakit Ngayon Ka Lang?” na parang concert sa Araneta. Pero may isang mukha na hindi niya inasahan. Nandoon, nakaupo sa bar stool, naka-white shirt na simple pero ang dating ay parang bagong labas sa lifestyle magazine — Lance Zamora. Her TOTGA. The One That Got Away. Or more accurately, The One She Almost Murdered in College Because He Was Annoying But Weirdly Attractive. FLASHBACK SNAPSHOT College. Sila ni Lance ay mortal frenemies. Laging magkalaban sa class debates, laging nagpapaligsahan sa grades, laging may pasaring. Pero sa kabila ng lahat, may moments noon na parang… may “something.” Yun nga lang, wala ring umamin. Timing? Zero. Ego? Over 9000. Ngayon, years later, ay nandito sila sa iisang party. “Celine...” Tumayo si Lance, may maliit na ngiti na parang alam niyang mairita siya. “Lance,” sagot niya, poker face. “Wow, civil tayo ngayon?” “Depende. Civil ka ba?” Natawa si Pia sa tabi. “Oh my gosh, parang college lang! Kulang na lang mag-throw kayo ng chalk sa isa’t isa.” Hindi nagtagal, nag-setup si Carlo ng Truth or Drink. “Rules are simple. I-ikot ang bote. Truth or drink. Kapag ayaw sumagot, lagok agad.” Tamang-tama, sa unang ikot ng bote… kay Celine tumapat. “Truth,” sagot niya, confident. Carlo smirked. “Kung bibigyan ka ng chance na makipagbalikan sa TOTGA mo, sino ‘yon at bakit?” Tahimik ang paligid. Parang lahat ng tao ay naging audience ng teleserye. Tumingin si Celine kay Lance — who was grinning like a cat who found a trapped mouse. She smiled sweetly. “Pass.” At nilagok ang shot. Grabe, sino ba naman ang mag-aakala na sa isang simpleng get-together lang, mauuwi sa ganito? Akala ko naman chill lang ang gabi—tawa-tawa lang, konting inuman, at walang halong drama. Pero si Lance? Siya yung paborito ng tadhana para gawing roller coaster ang buhay ko. Nagsimula ‘yun sa pagkakabulol ko sa karaoke. Oo, bulol—baka nasobrahan ako sa alak. Ayoko nang isipin kung ano ang sinabi ko, pero sabi ng mga kaibigan, bumirit daw ako ng "I will always love you…" na medyo naging “I will always shove you…” at may kasama pang patawang dance moves na parang nag-aala Charlie’s Angels. Kaloka. Siyempre, si Lance ang unang napansin. Nagtawanan kami—oo, kami, kahit halos gustuhin ko nang magtago sa sahig. Tapos biglang nagbiro siya ng “Alam mo, Celine, kung ganyan ka kumanta lagi, di na ako magtataka kung bakit nagkita tayo ulit.” Akala ko natatawa lang siya, pero nung tumayo siya para lumapit, naramdaman ko na parang nagbabago ang vibe. Tapos, biglang may nag-init ng lugar—ang init na ‘yun hindi dahil sa lampara, kundi dahil sa init ng mga tingin namin sa isa’t isa. Akala ko ang mga ilaw lang ang tumatagal ng buhay—pero ‘yung kilig? Parang bumaha. Napahawak siya ng kamay ko nang walang sabi, at doon ko naramdaman yung malumanay niyang hawak na parang nag-aanyaya na huwag nang palampasin ang pagkakataon. Habang lumalalim ang gabi, unti-unti nang nababawasan ang tao sa sala. May tulog na sa couch, may nag-uwian na, at yung iba busy na maghanap ng instant noodles sa kusina. Celine went to get water. At guess what — Lance was there too. “Wow. From tequila to water agad?” “Hindi lahat gustong mamatay ngayong gabi,” sagot niya, sabay tungga. Nagkatitigan. Yung tipong walang nagsasalita pero parang may sariling background music na dugun-dugun. “Remember college?” tanong ni Lance, leaning against the counter. “Unfortunately,” sagot ni Celine. “Na-miss mo ako?” She scoffed. “Sa panaginip ko lang… kapag bangungot.” Pero may halong ngiti. At doon nagsimula ang banat-to-banatan hanggang sa pareho silang hindi na natatawa lang… kundi parang nag-aantay ng something. From the kitchen, napunta sila sa balcony. From balcony, sa guest room ni Pia. At eto pa, habang naglalakad kami papunta sa isang mas tahimik na sulok, nadulas ako sa sahig! Oo, napaka-awkward ng eksena. Pero imbes na mapahiya, hinawakan niya agad ako—sobrang lapit na halos maramdaman ko ang hininga niya sa balat ko. Napangiti lang siya, sabi, “Safe na safe ka, promise.” Kaya kung tatanungin niyo ako ngayon, sasabihin ko lang, minsan sa buhay, kailangan mo lang magpakatanga nang tama—para sa tamang tao. Hindi ko talaga makakalimutan ang gabing ‘yun—isang gabing puno ng kalokohan, kilig, at oo, konting kalatuhan. Hindi namin planadong magtagal, pero dahil sa lakas ng ulan, napilitang mag-stay. Habang pinapatuyo ko yung buhok ko gamit ang towel, napansin ko na hawak-hawak ni Lance ang isang bote ng lotion. Nag-isip ako, “Ano ba naman ito? Nagpapamasahe na siya o magpe-pressure na naman?” “Sabi nila, effective ito para sa massage. Gusto mo subukan?” tanong niya na may ngiti na parang may kalokohan sa likod. Napangiti ako pero nagulat nang biglang lumapit siya at sinimulan akong imasahe sa likod gamit ‘yung lotion. Ang init ng kamay niya! Parang naglalakad ang mga butterflies sa tiyan ko. Pero syempre, hindi pwedeng maging perfect ang moment na ‘yan nang hindi may comedy. Habang inaayos niya yung kamay niya, biglang tumawag si Trina sa messenger: “Celine, may ipapasa kang dokumento bukas.” Na-panic ako, kaya pilit kong nilabas yung phone habang naka-yakap pa rin kami ni Lance. Pero hindi ko sinasadyang naipit yung phone sa ilalim ng braso niya. “Ay, sorry!” sabi ko habang tinutulak ang phone palabas. Pero si Lance? Parang hindi siya makagalaw at bigla akong nilapitan, naglapit-lapit ang mukha niya sa akin—parang halos magkabango ang mga ilong namin! Biglang bumulong siya, “Celine… ang bango mo.” Napapikit ako, sabay kislot ng ilong ko dahil sa lotion na nasa mukha ko. Natawa kami nang sabay, at sa tawa, napalapit kami nang sobra… halos magtagpo ang mga labi! Pero bago pa man mangyari ‘yung almost kiss, biglang bumagsak ang bote ng lotion sa sahig—at syempre, nadulas kami pareho! Nagkulitan kami habang nag-eeskapo sa mga pagdulas, na parang naglalaro ng tagu-taguan sa madulas na sahig. At pagkatapos ng walang tigil na tawanan, isa-isa na kaming bumalik sa pagkaka-upo, medyo basa dahil sa pawis at konting lotion. “Naku, alam mo ba, ito ‘yung pinaka-hindi ko makakalimutan,” sabi ko, habang nakangiti. “Sabagay, memorable talaga,” sagot ni Lance, na may ngiti ring nagkukwento ng saya at kilig. Tapos bigla siyang nag-suggest na “mag-relax” daw kami para hindi na kami magtampo sa isa’t isa pagkatapos ng nakaraang mga bangayan. “Relax? Para ba ‘yun sa masahe?” tanong ko habang pinagmamasdan ang bottle ng lotion na hawak niya na parang itinuturing niyang treasure. “Oo naman. Pero warning, hindi ako pro, kaya huwag ka maging demanding,” sabi niya habang ngumiti na parang may biro. Nagsimula siyang imasahe—ang lakas at init ng kamay niya, pero halatang kinakabahan siya. Sa sobrang tindi ng focus niya, muntik ko nang maiyak sa kakatawa nang madulas siya nang isang beses, kaya halos mahulog siya sa sofa! “Sabi ko nga, ‘wag maging demanding,” tawa niya habang pinipigilan ang sarili na hindi matumba. Habang ganun, biglang naisipan niyang subukan ang ibang technique—ang “slow, sensual stroke.” Oo, sa kanya ‘yun. Pero sa sobrang awkward niya, napasubsob lang siya sa likod ko nang medyo malakas, at halos maipit ang kanyang ulo sa balikat ko! “Nakaka-pressure ka,” sabi ko sabay tawa. Tapos may eksena pang mas nakakatawa—habang halos magtagpo ang mga kamay namin, biglang umangat yung kanyang kamay na may lotion… at nadikit sa ilong ko! “Oops!” sabi niya, nagmukhang horror movie ang face niya. Nagtawang kami nang sabay at nilinis ko yung ilong ko gamit ang likod ng kamay ko, sabay sulyap kay Lance na naka-grin ng sobrang nakakatuwa. “Okay, ready ka na ba?” tanong niya, medyo nahihiya na pero seryoso. “Ready? Paano kung mapahiya ako?” tanong ko. “Tandaan mo, pareho nating unang beses ‘to—walang pressure!” Ang lakas ng dating ng words niya—parang gentle encouragement na ginawang nakakatawa sa ganang sarili niya. Nangyari ang first time—hindi perpekto, sobrang awkward, pero sobrang tender. Sa bawat galaw namin, may halong “ano ba ‘to?!” at “naku, ang tindi!” na palitan ng tingin. Napayuko ako dahil ewan ko ba, bigla akong nakaramdam ng hiya...ng awkwardness talaga.Pero marahan niya akong hinawakan sa aking chin and he slowly lifted my chin so that our eyes meet. Ang mga titig niyang iyon ay puno ng pagsusumamo,...pananabik....pagka uhaw...at tanong...paghingi ng sign kung itutuloy ba niya ang nasimulan. Bilang tugon ay,i met his eyes. Looked straight to his eyes and without further hesitations i initiated our first kiss...or should i say my first kiss because i'm not quite sure if it's also his first. But surprisingly as i pressed my lips on his, he was at first stunned..he didn't move..our lips just pressed together.It was like a smack..a smack prssed so long..parang pareho kamung nagpapakiramdaman then suddenly sabay kaming natawa.napahagikgik ako at siya naman ay napahagalpak sa tawa. " First time mo? Lance grinned,may pilyong ngiti. Inirapan ko siya sabay tawa, " Kind of..so what?" Napatda ako sa sinabi niyang sumunod "Sorry about a while ago,..yeah...me too...that was my...first time?...first kiss." Sabi niya na may pilyong ngiti at kindat "Congrats, you're the lucky girl." sabi pa ng topak. Napahagalpak ako at sabi. " Congrats lucky gurl ka jan? Eh di ka nga marunong humalik! Ni hindi ka nakagalaw eh!" Parehas kaming natawa ng malakas then suddenly there was silence . Kinuha ni Lance ang isang nalalabing bote ng tequila at dalawang glass. Pinagsaluhan namin iyon habang nagtatawanan at nagkukwentuhan. Mula roon, hindi na namin mapigilan ang mga tawa at mga palitan ng mga sulyap—tapos bigla na lang, naisip namin, bakit hindi na lang gawing mas memorable ang gabi? Kaya nagpasya kaming subukan ‘yung mga bagay na dati, ayaw naming subukan—ang first time experience namin, hindi planado, pero unforgettable. Oo, steamy ‘yun. Oo, nakakatawa ‘yun. Pero higit sa lahat, ‘yun ang simula ng isang kwento na hindi ko akalaing magaganap sa buhay ko. Nagising ako dahil sa sobrang init ng katawan ko—pero hindi ito ang tipikal na init ng kumot o aircon. Nang tumingin ako sa tabi, nakita ko si Lance… hubad-bubad at halos nakayakap sa akin na parang si baby bear sa “Goldilocks.” “OMG,” halatang napailing ako sa sarili ko habang natatakot na baka siya magising. Pero syempre, nagising siya—at syempre, nagulat din siya ng sobra nang makita ako sa tabi niya, naka-oversized hoodie (pero wala siyang suot!) “Ano ‘to?!” sigaw niya, halos ma-panic attack! “Hindi kita kasalanan!” sagot ko, sabay takbo papuntang banyo habang tinatakpan ang mukha ko sa kamay. Pero bago pa ako makalayo, narinig ko na si Lance sa likod, nagpapaliwanag na medyo nalito rin siya sa nangyari at hindi niya maintindihan kung bakit kami ganito kalapit. Nang bumalik ako, nakita ko siya na nakatupi sa kama, takot-takot pero may ngiti pa rin sa labi. “Uhm… so, we kinda… accidentally did it?” sabi niya, na halos matuwa pa. “Sino ang tumigil sa atin?” tanong ko, sabay tawa. Nagkatawanan kami nang malakas, kasi ganun kami—hindi kami seryoso pero ramdam ang kilig. Habang nagtatakbuhan ako papunta sa banyo, narinig ko si Lance na parang nagmamadaling sumunod, naka-hanap ng kumot na waring nawawala sa kanya. “Wait, wait! Saan ba yung blanket?!” sigaw niya habang tumitingin sa paligid. “Naku, Lance, kalma lang! Hindi ‘to ang ‘Lost and Found’! Tapos, baka gusto mo pang lumabas ng ganito?!” sabi ko na halos mapaso sa init ng mukha ko. Pagbalik ko, nakita ko siya na nagtatakbuhan pa rin sa kwarto, nagtatakbuhan sa paghahanap ng damit niya, na syempre, hindi niya mahanap. “Teka, bakit ako nakaupo dito na parang taong walang alam?” tanong niya na may malaking kulubot sa noo. “Sabi ko nga eh, ‘wag kang mawalan ng damit! Pero sino ba ang mag-iisip nun kung pareho naman tayong nagugulat?” sagot ko sabay tawa. “Grabe ‘tong nangyari sa atin, para kaming nagkasala!” sabi niya na halos mapaiyak sa kakatawa. “Sala? More like, ‘accidentally kayo’!” tawa ko. Tumingin siya sa akin ng may ngiting paimbabaw, “Okay, kahit papaano, ang saya pala ng first time natin. Kahit na… kalokohan.” Hindi ko maiwasang tumawa ng malakas. “Kalokohan nga, pero ‘di ko rin pagsisisihan.” “Pero promise, next time, planado na. At may pambili ng lotion!” sabi niya na sabay kindat. “Dapat, may kasamang tutorial paano hindi madulas,” dagdag ko. Nagkatinginan kami, sabay halakhak—na parang ang tawa namin ang pinakamagandang tunog sa buong mundo. Nang makapaglinis, nakapaligonat maayos na namin ang amung mga sarili ay nagkadundo kami na hindi pag-uusapan ang nangyari. Ever. FAST FORWARD Three days later, sa opisina ni Celine. Dumating ang email: From: Lance Zamora, CEO – Zamora Designs Subject: Project Meeting Schedule Hi Celine, looking forward to working with you. See you Monday. Napahawak siya sa noo. Universe, why do you hate me?