(Celine’s POV)
Alas-otso pa lang ng umaga pero ramdam ko na agad ang kakaibang bigat ng araw. Sa halip na karaniwang buzz ng opisina—yung tunog ng printer, tipa ng keyboard, at tawanan ng mga interns—iba ang atmosphere ngayon. Tahimik. Halos lahat ay nakatitig sa kani-kanilang cellphone, may iba pang pinipigilan ang pagtulo ng luha.
Pag-upo ko sa desk, agad kong narinig ang bulungan sa tabi.
“Grabe… si Charlie Kirk,” bulong ng isang junior architect.
“Parang hindi ako makapaniwala. Ang bata pa para mawala.”
Huminto ako sandali, pinikit ang mata, at pinakiramdaman ang sinabi nila. Oo, narinig ko rin ang balita bago pumasok. The passing of a man whose life mission was to remind people about truth, faith, and integrity. At hindi ko alam kung bakit, pero parang personal ang dating sa akin
