SERHAT
Mektubu okuduğumdan beri bas bas bağırmak istiyordum. Hatta gidip babamın kafasına sıkmak istiyordum.
Annemin katili miydi sahiden? Annem intihar etmemiş miydi? Ne demekti bu, burda yazılanların anlamı neydi?
Dilan bu şartlarda nasıl benimle kalabilir? Nasıl o adamın oğluna kocam diyebilir? Ben olsam diyemezdim. Böyle bir şey doğruysa aşkımdan gebersem de Dilan’la kalamazdım.
Ama bencilce Dilan’a yalvarıyordum. Doğru olup olmadığını bilmeden ‘yalan’ diyordum. Oysa ki son olanlardan sonra o alçak adamdan her şeyi bekler olmuştum.
Dilan ağlıyordu. Onu kollarımın arasına alıp sarmalarken Rüstem bize göz ucuyla baktı. Ona da kızamıyordum. Sadece babam olacak köpeğe olan öfkem her saniye daha da katlanıyordu.
“Bırak beni Serhat, seni de o adamın torununu da içimde taşımak istem
