RÜSTEM
Hapisten çıktığımda önce Sabri’nin verdiği adreese gittim. Sabrinin selamını deyince dediği gibi para bile istemeden hemen istediğim bir emaneti aldım.
Gideceğim yerde beni neyin beklediğini bilmiyordum. Belki çıktığım bu deliğe geri dönecektim. Yıllar önce yarım kalan hesabımı görme vaktim belki de geldiği için kader beni Adana’ya sürüklüyordu.
Cemal diye bir adam geldi beni otogardan aldı. Konağa varıncaya kadar aklım başımda değildi. Cemal ta ki “Korkma Rüstem ağa, kızın da oğlun da çok iyi. Serhat ağam onlara sahip çıktı,” diyene kadar. Demek ki o şerefsiz çocuklarıma ilişmemiş…
Serhat’ı hatırlıyordum. Emine’nin bir küçük olan oğluydu. Bir de büyüğü vardı. Üç de kızı vardı. Benim kızım Fırat’ın eline kalmamışsa iyidir diye umdum. Biraz olsun içim rahatlamıştı.
Konağa va
