"Ancel, bakit nangyari sa'yo 'yon? Kilala mo ba ang mga walang puso na bumugbog sa'yo?" wala sa isip kong tanong habang nakatingin sa lugar kung saan siya namin nakita noon.
“Parang basura ka lang kung itapon nila,” dagdag ko pa. Nakagat ko ang labi ko at ngumiti kalaunan. Hinaplos-haplos ko rin ang braso niya na yakap-yakap ko na.
Daldal kasi ako ng daldal. Nakakahiya. Lalo't hindi siya sumagot. Nakalimutan ko din naman kasi na nangako ako na hindi na magtatanong pa tungkol sa dati niyang buhay. Pero heto ako, parang tanga na nagtatanong na naman.
"Aya—"
"Ancel, okay lang, 'wag mo na sagutin at kalimutan mo na lang ang tanong ko. Hindi na naman 'yon mahalaga. At saka, kahit takot na takot ako noon nang makita ka naming nakahandusay d'yan,” turo ko ang ilalim ng puno. “Bawi na nama
