เมีย(น้อย)

ตอนที่2 เมียตามกฎหมาย

“วินท์ เมื่อไหร่จะมีหลานให้แม่สักที” เสียงแม่พูดขึ้นระหว่างนั่งกินข้าว

“ผมยังสนุกกับงานครับ” ผมตอบแม่ออกไปตามตรง

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวแม่เลี้ยงหลานให้ก็ได้” แม่ยังคงไม่เลิกคะยั้นคะยอ

“ไม่เคยนอนบ้าน มันจะมีหลานจากไหนให้คุณ” ตามด้วยเสียงของพ่อพูดขึ้น

“นั่นสิ มีอย่างที่ไหนแต่งงานไปแต่กลับให้เมียนอนคนเดียว” แล้วแม่ก็บ่นผมออกมา พ่อไม่หน้าเปิดประเด็นเลย

“มันใกล้ที่ทำงานมากกว่า แล้วก็สะดวกด้วยครับ”

“ก็พาเมียไปอยู่ด้วยสิ” แม่ก็พูดขึ้นอีก

“ไม่เป็นไรค่ะคุณแม่ ถ้าเกิดรินทร์ไปอยู่ อาจจะเกะกะคุณวินท์เปล่าๆ” เสียงของ ดารินท์ ภรรยาทางกฎหมายของผมพูดขึ้น

“เกะกะอะไรกันลูก ผัวเมียกันก็ต้องอยู่ด้วยกัน มีเวลาให้กันบ้างถึงจะถูก” แม่ยังคงพูดไม่หยุด

“เอ่อ คุณวินท์เห็นว่ายังไงคะ” แล้วดารินทร์ก็หันมาถามความเห็นจากผม

“คงไม่ดีกว่า อยู่ที่นั่นเธอคงจะเหงาเพราะฉันอยู่แต่มหาลัย อย่างน้อยอยู่ที่นี่ก็มีแม่ แม่บ้านเป็นเพื่อนคุย”

“รินทร์ก็คิดแบบนั้นค่ะ งั้นให้รินทร์อยู่บ้านนี่แหละนะคะคุณแม่ จะได้อยู่เป็นเพื่อนคุณแม่ด้วย” แล้วดารินทร์ก็หันไปบอกแม่ผม

“เฮ้อ! แล้วแบบนี้แม่จะได้มีหลานตอนไหนเนี่ย” แม่พูดออกมาอย่างปลงๆ กับสิ่งที่ไม่เป็นไปตามคิด

“เดี๋ยวถึงเวลาก็มีเองนั่นแหละครับ ตอนนี้ผมพึ่งสามสิบ มีเวลาอีกตั้งนาน” ผมบอกแม่ออกไปไม่ให้ท่านเครียดมาก อายุท่านก็ยังไม่ได้มากมายอะไร รออีกสี่ห้าปีก็ไม่สาย

“ย้ะ!” แล้วแม่ก็กระแทกเสียงใส่ผมอย่างไม่พอใจ ก่อนเราทุกคนจะลงมือกินข้าวกันต่อ

ผม วินท์ หรือ อัครวินท์ ตอนนี้อายุ 30 ปี นิสัยผมเหรอ ไม่รู้สิ อยู่กับผมนานๆ เดี๋ยวก็รู้จักผมเองนั่นแหละ

ตอนนี้ผมเป็นอาจารย์อยู่มหาลัยวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง ซึ่งเป็นมหาลัยของพ่อผมเอง ผมเรียนจบเร็วกว่าคนทั่วไปแล้วก็มาช่วยท่านบริหารงาน และเป็นอาจารย์ไปในตัวด้วย เพราะแค่ทำงานอยู่ในห้องอย่างเดียวมันน่าเบื่อ

ผมเป็นลูกชายคนเดียวของบ้าน สถานะของผมตอนนี้ก็แต่งงานแล้ว แต่งได้ปีกว่า แต่เป็นการแต่งงานที่ผู้ใหญ่ที่จัดการเองทุกอย่าง โดยไม่ถามความสมัครใจอะไรผมเลย และหลังจากแต่งงานผมก็เลือกจะออกไปอยู่คอนโดที่ใกล้มหาลัย ด้วยเหตุผลที่ว่าสะดวกกว่า จะกลับมาแค่วันหยุด หรือวันที่แม่โทรให้กลับด้วยเหตุผลที่ว่าคิดถึง

“คุณวินท์จะนอนแล้วเหรอคะ” เสียงของดารินทร์ถามผมขึ้นหลังจากออกจากห้องน้ำ

“อืม ฉันง่วงๆ น่ะ” ผมตอบเธอก่อนจะหลับตาลงเพื่อนอน

“คุณวินท์คงทำงานหนักมาก ให้รินทร์นวดให้ไหมคะ” เสียงของดารินทร์ดังขึ้นข้างๆ ผม พร้อมกับมือบางที่เริ่มลูบไล้ไปตามตัวของผม

หมับ! ผมจับมือเธอไว้โดยไม่ได้ลืมตา ก่อนจะพูดออกไปด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

“ฉันเหนื่อย ขอนอนก่อนนะ” ผมบอกเธอก่อนจะปล่อยมือจากเธอ แล้วก็ตะแคงข้างนอนทันที

“ค่ะ” น้ำเสียงติดไม่ค่อยพอใจเอ่ยขึ้น และสักพักผมก็รู้สึกถึงแรงทิ้งตัวนอนข้างๆ ซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจอะไร ก่อนจะข่มตานอนให้หลับ