Asaf yola çıkacağı güne dek evlerine hiç gelmedi ve onun sürekli olarak yanında durmak isteyeceğini sanıp biraz ürken aptal yanı bunun ardından gerçekten rahatlamışken başka bir aptal yanıysa Asaf’ın aşkına karşı şüphe duymaya başlamıştı.
Yade Karaman ne zamandan beri bu kadar dengesiz ve bencil biri olduğunu bilmiyordu. Kendine şöyle bir baktığında kaşlarını çatmak istiyor, yaşananlar üzerinde düşünmeye başlarsa ağlayası geliyor fakat dönüp dolaşıp olduğu yerde saymayı sürdürüyordu.
Yine de Asaf var olduğu ve bunun yanında onu bunaltmadığı için gerçekten memnundu.
Küçük el çantasını hazırlayıp aynaya son kez bakarken yaşadığı birkaç günü düşünüyordu. Garipti ama ailesi ne Yavuz ne de Asaf hakkında ona yüklenmiyordu. Sebebinin Asaf’a güvenmeleri mi yoksa Yade’ye özgürlük bahşetmeye kara
