Kahvaltının ardından Yade kendini daha iyi hissetmeye başlamıştı. Belki Asaf yanında diye çok mutlu olduğu için bu kadar enerjikti, bilmiyordu ama düne kıyasla kendini gerçekten de daha iyi hissediyordu.
“Biraz yürüyelim mi Yade?”
Kafeden çıktıklarında Asaf her zamanki sakin ve ciddi ifadesiyle ona doğru döndü. Yüzüne ciddi bir şekilde bakıyor olması artık Yade’yi germiyor, aksine heyecanlandırıyordu. Kesin bir şey yapacak yahut söyleyecekti. Asaf ona böyle baktığında dürüstlüğünün önüne kimse geçemezdi.
“Olur, yürüyelim,” dedi gülümseyerek.
Nasıl olup da Asaf’ın gözlerine bakarken hislerinden hâlâ emin olamadığını merak ediyordu. Kalbi deli gibi atıyor, adamın tebessümü gözlerini kamaştırıyor ve bir yanı boynuna sarılması gerektiğini söyleyip duruyordu ama yine de harika planını yapab
