Trafik yoktu ve yolculuk umduğu gibi uzun sürmedi. Yine de Yade buna üzülmemeye kararlıydı çünkü Asaf’a yemeğe kalması için ısrar etmiş, o da pes edip kabul etmişti. Böylece hem biraz dinlenirdi hem de Yade onunla daha fazla vakit geçirmiş olurdu. Elinden gelse herhalde peşinden bir an olsun ayrılmazdı.
Gerçekten, bu tam olarak nasıl olmuştu? Asaf ona ne yapmıştı da kendini bu denli kaybedebilmişti? Yade ergenlik döneminde bile birine karşı bu kadar şiddetli bir hoşlanma hissi taşımadığını, çocukça heyecanlara kapılmadığını biliyordu. Şimdiyse kendini kontrol edemiyordu. Asaf’ın yıllardır bir şans isteyişi besbelli boşuna değildi. Yade zamanında ona istediği şansı verseydi, şimdiye adamın kuklası olurdu.
Asaf arabayı evlerinin önüne park ettiğinde kendi kendine gülümseyerek dışarı çıktı.
