กุหลาบไร้หนาม

ตอนที่ ๓ NC

ตอนที่ ๓

เสียงครางดังไม่ขาดช่วงอารมณ์รุ่มร้อนยังไม่ถูกเติมเต็ม ฉันลากนิ้วแล้วเขี่ยวนที่ปุ่มกระสันออกแรงกดแล้วเขี่ยเร็ว จนกระทั่งร่างกายได้ปลดปล่อยน้ำสีใสออกมาเต็มมือ

ริมฝีปากเม้มเข้าหากันร่างกายยังสั่นสะท้านไม่หาย ฉันยังอยากได้มันมากกว่านี้….หยิบซิลิโคนเนื้อดีลากขึ้นลงตามรอยแยกสีชมพูแล้วกดส่วนหัวเข้ามาด้านใน

“อื้อ….ผัวขาเสียวจัง อ๊าาา” ตอนนี้ในไลฟ์กำลังร้อนเป็นไฟ ลูกค้าต่างส่งของขวัญมาให้อย่างล้นหลาม ฉันไม่มีกะใจอ่านคอมเม้นทำเพียงหลับตาแล้วขยับมือเข้าออก

“อื้อ….เร็วอีกค่ะ หนูจะเสร็จแล้วอ๊าาา….” เสียงครางดังขึ้นอยู่นาน ฉันเสร็จสมไปหลายรอบแต่มันยังไปไม่สุด ดูเหมือนว่าความต้องการของฉันจะมีมากมายเหลือเกิน

“อ๊า…อยากให้หนูทำอะไรให้คะ” ฉันเปลี่ยนมาลากปลายนิ้วลงบนรอยแยกอวดรอยแดงที่พึ่งผ่านศึกรักมาเมื่อครู่ สีมันอาจแดงไปบ้างหากแต่ก็ยังคงสวย

ลูกค้าในไลฟ์ต่างอยากชื่นชมของจริง อยากนัดฉันออกไปเจอแต่ก็คงต้องขอผ่านไปก่อน ฉันมองผ่านเรื่องเหล่านี้ไปหันหน้ามาตั้งใจทำงานของตัวเองต่อ

“อื้ม…” ปลายนิ้วถูกกดลึกเข้ามาภายในอีกครั้ง ครั้งนี้ฉันใช้ถึงสองนิ้วเพื่อความเสียวซ่านมากกว่าเดิม เสียงครางดังขึ้นพร้อมกับเรียกชื่อของลูกค้าที่อยากให้ฉันเรียก

“อ๊าา หนูจะเสร็จแล้ว อื้อ” น้ำสีใสพุ่งกระฉูดออกมาเต็มหน้าไลฟ์ ร่างกายมันสั่นสะท้านไปด้วยความเสียวซ่าน ครั้งนี้ฉันเสร็จสมมากกว่าปกติ แต่คงหยุดเพียงเท่านี้ไม่ได้

แท่งหรรษาถูกสอดเข้ามาด้านในอีกครั้ง ฉันออกแรงขยับมันเร็ว ต่อให้เสร็จสมมากเพียงใด แต่ก็ยังไม่หยุดกระหายในเรื่องเซ็กเพรียวบางเสียที

“อื้อ…เร็วอีกอ๊าาา เอาหนูแรงๆ เลยค่ะ อ๊าา” จินตนาการที่ถูกอีกฝ่ายกระทำ มันเพลิดเพลินจนเวลาล่วงเลยมาถึงเที่ยงคืน “อ๊าาา”

ในตอนนี้ฉันเหนื่อยจนไม่อยากขยับตัว หากแต่ต้องลุกขึ้นไปพูดคุยกับลูกค้าในไลฟ์ ใช้หน้ากากแมวครึ่งใบหน้าสวมทับเอาไว้อย่าให้ลืม เมื่อจบไลฟ์สดฉันเดินเข้ามาอาบน้ำแล้วเข้านอนในทันที

ชีวิตของฉันก็วนซ้ำแบบนี้ในทุกๆ วัน ไปทำงานกลับมาไลฟ์สด ทำอยู่สองอย่างเท่านั้นก็มีบ้างที่ออกไปเที่ยวเล่น แต่ก็ส่วนน้อยเพราะเวลาที่มีฉันทุ่มกับงานสองงานมากกว่าไปเสียเวลาอย่างเปล่าประโยชน์

วันนี้ฉันตื่นแต่เช้าเช่นเดิม ขึ้นรถเมล์คันเดิมไปทำงานหากแต่วันนี้กลับมีที่ให้นั่งไม่แออัดเหมือนเมื่อวาน มาถึงที่ทำงานเร็วกว่าปกติในแผนกยังไม่มีใครมา

“กาแฟครับ” ปริญยื่นแก้วกาแฟมาให้แก่ฉัน หัวหน้าฝ่ายการตลาดยิ้มกว้างพร้อมกับจ้องมองมาทางฉัน “ไปทานข้าวกันไหมครับเย็นนี้”

“ไม่เบื่อบ้างเหรอคะ” ฉันหยิบกาแฟเย็นขึ้นมาดูด “ขอบคุณนะคะ”

“มันคุ้มค่าครับ น้องโรสน่ารักแบบนี้มีใครบ้างไม่อยากเข้าใกล้” ปริญรู้ว่าฉันมีผู้ชายตามจีบมาก ด้วยรูปร่างเพรียวบางผิวขาวแม้ไม่ได้จัดอยู่ในหมู่สาวสวย แต่จัดอยู่ในหมู่สาวน่ารักวัยมัธยมแต่นมมหาลัย

“ว่างตอนนี้ค่ะ” ฉันหันมายิ้มให้กับเขา อีกสามสิบนาทีจะถึงเวลาเริ่มงาน

“ตอนนี้จะไปทานข้าวที่ไหนทันครับ” เขายังคงยิ้มเช่นเดิม อวดฟันขาวที่เรียงกันสวยงาม

“โรสไม่อยากทานข้าวค่ะ” ฉันยิ้มแล้วจ้องตากับเขา เหมือนว่าเรารู้ความหมายของคำพูดนี่ดี ปริญพยักหน้าเล็กน้อยก่อนที่จะเดินนำฉันมาที่บันไดหนีไฟ​

“บอกผมมาได้ไหมว่าอยากทานอะไร” เขายิ้มมุมปาก ดันให้ฉันติดกับผนังเมื่อประตูปิดลง ใบหน้าหล่อโน้มเข้ามาใกล้สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ “ว่าไงครับ”

เขาใช้ปลายจมูกโด่งคลอเคลียที่แก้มของฉันเบาๆ ไล่ริมฝีปากลงมาที่ปลายคางหยุดนิ่งจ้องมองริมฝีปากบางอมชมพู ฉันหัวใจเต้นแรงและตื่นเต้น ไม่เคยมีประสบการณ์ในสถานที่ทำงานแบบนี้มาก่อน

หากแต่ยังไม่ได้ทำสิ่งใด เสียงพูดคุยและเสียงรองเท้าของพนักงานก็ดังขึ้น มีพนักงานบางคนที่ไม่อยากใช้ลิฟต์ เดินขึ้นบันไดแทนเพราะอยู่เพียงชั้นสอง

“เย็นนี้ผมจะรอนะครับ” ปริญกดจมูกลงมาที่แก้มของฉัน แล้วผละออกห่างเดินขึ้นบันไดไป ฉันที่หัวใจเต้นแรงรีบกลับเข้าแผนกในทันที

การทำงานวันนี้ยังคงไม่จบอยู่ที่เวลาห้าโมงเย็น เมื่อหัวหน้างานบอกให้อยู่ทำโอทีต่อจนถึงสองทุ่ม ฉันทำหน้าเบื่อหน่ายเพราะตอนนี้อยากกลับบ้านแล้ว นั่งหลังขดหลังแข็งมาทั้งวัน

แต่ก็ทำเช่นนั้นไม่ได้ จำใจอยู่ทำโอทีต่อจนถึงสองทุ่ม แต่เลิกเวลานี้ก็ดีเพราะรถไม่ติดมากนัก เมื่อแยกย้ายกับเพื่อนร่วมงานที่หน้าบริษัท ฉันก็เดินตรงไปที่ป้ายรถเมล์ในทันที

เสียงแตรรถยนต์ดังขึ้นจากทางด้านหลัง ก่อนที่มันจะหยุดแล้วกระจกก็ถูกเลื่อนลงมา ปริญเอ่ยคำทักทายไม่คิดว่าเขาจะยังอยู่นึกว่าจะกลับบ้านไปแล้ว

“ขึ้นมาสิครับ เดี๋ยวผมไปส่ง”

“ยังไม่กลับเหรอคะ” ฉันไม่ปฏิเสธรีบก้าวขึ้นมาบนรถของเขาในทันที สีหน้าของผู้ชายคนนี้ดูดีใจ

“ก็บอกว่าจะรอ จะให้กลับได้ยังไง ขอเบอร์โทรหน่อยได้ไหมครับ” เขายื่นโทรศัพท์มาตรงหน้า ฉันไม่อยากให้เบอร์โทรศัพท์กับเขาเลย แต่เมื่อขึ้นมาบนรถแล้วก็คงปฏิเสธไม่ได้

“ขอบคุณนะคะที่ไปส่ง ไม่ต้องพูดสุภาพกับโรสก็ได้ค่ะ” ฉันกดเบอร์แล้วส่งโทรศัพท์คืนเขาไปทันที

“งั้นเรียกผมว่าพี่ก็ได้นะครับ พี่ปริญ” เขายิ้มแล้วเก็บโทรศัพท์ตัวเองเข้าที่ “ทานข้าวก่อนค่อยกลับดีไหม” ฉันมองเวลาเพราะวันนี้มีนัดพิเศษกับลูกค้าคนหนึ่ง

“ไม่สะดวกค่ะ ฉันมีนัดตอนสี่ทุ่มค่ะ” ฉันปฏิเสธอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนอีกฝ่ายจะดูเสียดายอยู่ไม่น้อย ฉันก็แอบเสียดายเช่นเดียวกันหากไม่มีเรื่องด่วนคงไม่ต้องปล่อยผ่านไปเช่นนี้

“เสียดายจัง” เขาอาจนึกว่าเสียเวลากับฉันมากมายขนาดนี้แล้วกลับไม่ได้อะไร แต่ก็นะ…นี่โรสนะคะไม่ได้กินข้าวกินอย่างอื่นก็ได้ไม่ใช่เหรอ

“อะไรครับ โรสจะทำอะไร” ปริญมองมือของฉันที่วางลงที่เป้ากางเกง เขารีบเลี้ยวรถยนต์เข้าข้างทาง จ้องมองตากับฉันก่อนที่จะถูกดึงเข้าไปจูบ เหมือนว่าเขาหิวกระหายริมฝีปากกดแน่นแถมยังสอดลิ้นเข้ามาหาฉันอย่างรวดเร็ว

“อื้อ” ฉันหัวใจเต้นแรง ล้วงมือเข้าไปภายในกางเกงที่คับแน่น เพียงไม่นานสิ่งที่แข็งแรงก็ออกมาสูดอากาศภายนอกในที่สุด ฉันใช้มือรูดขึ้นลงช้าๆ มือของเขาเองก็เลื่อนลงมาที่หน้าอก ออกแรงเคล้นไม่หนักมากนัก

“อื้อ” เมื่อริมฝีปากผละออกห่าง เขารีบเลื่อนใบหน้าลงมาตามลำคอระหง กระดุมเสื้อเชิ้ตสีชมพูอ่อนของฉันถูกปลดออก เขารีบดึงบราลูกไม้สีชมพูลงมาจนเผยให้มองเห็นหัวนมเล็กที่ชมพู

“สวยจังโรส พี่ไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนมีหน้าอกสวยแบบนี้” เขาไม่เพียงเอยชมยังออกแรงมือเขี่ยปลายนิ้วลงที่หัวนมจนมันแข็งเป็นไต “ขอพี่ชิมหน่อยนะครับ”

​

​