Cheated with my Husband

Chapter 2

Kinabukasan ay maagang nagising si Silvia. Kaagad siyang bumaba sa kusina upang ipaghanda ng pagkain si Max. Nakita pa niya sa dining table ang pinaghirapan niyang lutuin kagabi. Pati na rin ang cake na binili niya. Sa sobrang sama ng loob niya ay nakalimutan na niyang ligpitin pa yun. Nanghihinayang na pinagsama-sama niya ang pagkain dahil hindi na rin ito mapakikinabangan pa.

Itatapon na rin niya sana pati ang cake nang bumungad sa kanya si Max.

“Naghanda ka kagabi? Bakit hindi mo sinabi sa akin?” Tanong ni Max sabay lapit sa kanya at pinigilan ang kamay niyang may bitbit na cake.

“Sasabihin sayo? Para ano pa? Para kaawaan mo ako dahil nakatulog na ako sa pag-aantay sayo? Dahil hindi ako nakakain ng hapunan dahil akala ko uuwi ka at magsasabay tayo?”

Hinigit niya ang kamay mula sa asawa at nilagay ang cake sa itim na trash bag.

“Hon, nagpaliwanag naman ako sa’yo diba?”

“Max! Hindi porke nagpaliwanag ka sa akin valid na ang reasons mo!” Hindi na napigilan ni Silvia ang sagutin ang asawa dahil naipon na ang nararamdaman niyang sama ng loob para dito.

“Silvia, palalakihin ba talaga natin to? Nandito na ako, babawi ako ngayong araw kakain tayo sa labas mag-shopping tayo kung gusto mo. Wag ka ng magalit… please.” Paki-usap niya sa asawa. Binitawan ni Silvia ang trash bag at hinarap si Max. Pigil ang luha niya upang masabi niya sa asawa ang hinanaing niya.

“Max…. hindi mo ako naiintidihan. Ang gusto ko lang quality time with you. Kahit isang araw lang Max. Kahit isang gabi lang ang hinihingi ko sa’yo. Hindi lang naman yun basta simpleng araw. Wedding anniversary natin kahapon Max. At hindi lang isang beses kundi tatlong beses mo ng nakakalimutan ang obligasyon mo bilang asawa ko... Hindi mo ako pinakasalan para iwanan lang dito sa bahay. Para mag-asikaso sa’yo at antayin kang umuwi kung kailan ka hindi busy at maalala mong may asawa ka pala Max. Kung mahalaga sa’yo ang negosyo mo dapat mas mahalaga ako sa’yo. Kaunting oras lang naman ang hinihingi ko sa’yo diba? Pero anong ginawa mo? Kinakalimutan mo, sa'yo lang umiikot ang mundo ko Max. Akala mo ba madali sa akin na nandito lang at mag-isa? Nagkakamali ka…pagod na akong intindihin ka. Pagod na akong antayin ka…Pagod na akong mahalin ka dahil nararamdaman ko na wala na rin akong halaga sa’yo. And I’m really sorry kung hindi ko naalagaan ang anak natin and I’m sorry kung hindi ko kayang magbuntis ulit...”

Tuluyan nang naglandas ang luha sa mata ni Silvia bago niya talikuran ang asawa. Naiwan na nakatigalgal si Max. Habang tinatanaw ang papalayong asawa. Kaagad na ikinulong ni Silvia ang sarili sa kwarto dahil nawalan na rin siya ng ganang maghanda ng almusal. Ang gusto na lamang niya ay ilabas ang sama ng loob niya para sa manhid niyang asawa. Hinayaan lang niya ang pagbaha ng kanyang luha. Hindi niya kasalanan kung nawala ang anak nila sino ba naman ang mag-asawang ayaw na magkaroon ng anak. Gustuhin man niyang ibigay yun sa kanya alam niyang hindi ganun kadali yun physical man o emotional. Pakiramdam niya ay siya ang sinisisi nito kaya hangang ngayon tahimik parin sa kanilang malaking bahay.

Maya-maya pa ay narinig niya ang pagbukas ng pintuan. Pero hindi niya nililingon ito dahil alam niyang si Max yun.

“Hon, I’m sorry. Hindi ko naisip na nasasaktan na pala kita ng ganito. I’ll promise this is the last time na makakalimutan ko ang araw na ito. Babawi na ako sa’yo Hon. Please forgive me.” Masuyong wika ni Max sa kanya. Iniharap niya ang kanyang asawa at pinahid ang luha nito sa pisngi. Hinalikan niya ito sa labi.

Hinayaan ni Silvia ang kanyang asawa nang maglandas ang kamay nito sa kanyang katawan. Nagawa nitong tangalin ang tali ng kanyang damit. Habang magkalapat parin ang labi nilang dalawa ay isa-isang nagtangalan ang mga saplot nila sa katawan.

Nararamdaman ni Max ang pagkasabik sa kanya ng kanyang asawa. Kahit siya ay ganun din ang nararamdaman at ngayon ay kailangan niyang paligayahin ang kanyang asawa upang bumawi sa lahat ng pagkukulang niya dito. Alam niyang simula nang sabihin sa kanila ng doctor na mahihirapan ng magbuntis si Silvia ay labis siyang nasaktan lalo pa dahil umasa na kaagad sila na magiging maayos ang dinadala niya. Ngunit sa isang iglap ay nawala agad ito sa kanila. Dalawang beses silang umasa at nabigo. Malaki ang naging epekto nito sa kanilang pagsasama at inaamin niyang naligaw siya ng dahil doon. Pero kanina lang habang sinasabi ni Silvia sa kanya ang hirap na pinagdadaanan niya ay naawa siya dito. Naisip niyang sarili lang niya ang iniisip niya, naisip niyang kung nasaktan man siya mas nasaktan si Silvia dahil siya ang may problema at alam niyang gustong-gusto na rin nitong magka-anak silang dalawa. Pero dahil na-pressure siya at nawalan ng pag-asang magkaanak mas pinili niyang isubsob ang sarili sa trabaho. Naging mahina siya sa pagsubok na ibinigay sa kanila bilang mag-asawa.

“I love you Max…” Sambit ni Silvia.

“I love you too Silvia.” Sagot naman ni Max. Bago tuluyang mapag-isa ang katawan nilang dalawa. Kapwa sila sabik na iparamdam sa isa’t-isa ang kanilang pagmamahal. Bawat haplos at hagod ng labi ni Max sa kanyang katawan ay nagbibigay ng ungol sa kanyang naka-awang na labi.

Patuloy din ito sa paglabas-masok sa kanyang p********e. Hindi na nila maalala kung kailan nila huling ginawa ang bagay na ito dahil abala si Max sa negosyo kaya inaamin niyang malaki ang kanyang pagkukulang kay Silvia. At pipilitin niyang bumawi dito at maglaan ng oras para sa kanya. Mahal na mahal pa rin niya ito at ayaw niyang tuluyan nang magkasira silang mag-asawa dahil lang sa hindi sila magkaroon ng anak ngunit kung bibigyan man sila ng pagkakataon na magkaroon ng anak ay gagawin niyang prioridad ang kanyang mag-ina.

“Ah….Max!” Ungol ni Silvia. Dahil sa mabilis na pagbayo ni Max sa kanya mula sa likuran.

“Hon!” Isang mariing ulos pa ay nanginig na ito at pinuno ng katas ang kaloob-looban niya. Bumagsak sila sa kama habang nakapatong parin ito sa kanyang likuran ngunit hindi niya ininda ang bigat nito dahil ngayon lang ulit may nangyari sa kanila at inaamin niyang na-miss niya ito ng sobra.

Alam niyang paulit-ulit na lamang siyang nagpapatawad kay Max. Ngunit handa siyang bigyan ulit ng chance, upang bumawi sa kanilang dalawa. Umaasa pa rin siyang magkakaanak sila ni Max. Umaasa pa rin siyang ibibigay ng diyos ang matagal na niyang panalangin para sa kanilang mag-asawa.