MARGARETTE POV
“Huwag mo nang titigan ang sugat ko, Margarette. Pro alam kong natutuwa ka dahil unti–unti ka nang nakagagantí sa akin. Sige lang, at tatanggapin ko lahat ng mga pasakit mo,” malungkot niyang pahayag sa akin dahilan upang ngumisi ako.
“Talaga na tatanggapin mo? Natatawa naman ako sa ‘yo,” napapailing na saad ko.
Ngunit matalim siyang tumingin. Ni–lock niya ang pinto, at naglakad siya palapit sa kinaroroonan ko dahilan upang kabahan ako.
“Diyan ka lang, Dreydon,” protesta ko. Umatras ako, subalit dingding na ang nasa likuran ko. “Ang sabi ko’y riyan ka lang,” inis ko, ngunit patuloy pa rin siya sa paglapit sa akin.
“Kinakabahan ka?” matigas niyang tanong, kaya taas noó akong tumingin sa kanya.
“Hindi. Ba’t naman ako kakabahan sa pipitsuging tulad mo, ha! Hindi mo n
