บทที่1 ฉันชื่อพริบพราว
1127 Words
“คือแม่พี่อาการกำเริบอีกแล้วครับ ตอนนี้ก็ช็อคไปแล้ว”
“ตายจริง!” หญิงสาวทำหน้าตื่น คิดว่าอารมณ์แบบนี้เขาคงกินอะไรไม่ลงแน่ ๆ! “พี่วายุรีบกลับโรงพยาบาลเถอะ เอาไว้วันอื่นเราค่อยมาใหม่ก็ได้”
แม้ว่าจะเสียดายที่ไม่ได้ทำตามแผน แต่เธอคิดว่าวันหน้ายังมีเอาไว้นัดอีกทีก็ได้ใช่ว่าเราจะเลิกกันเร็ว ๆ นี้สักหน่อย แม้ว่าเขาอาจจะดูต่างจากคนอื่น ๆ ที่เคยรู้จักหรือเคยเห็นนั่นเพราะเขามีภาระเรื่องที่บ้านให้ดูแล เลยทำให้เธอและเขามีเวลาอยู่ด้วยกันน้อยมาก ๆ
“พี่ขอโทษน้องพริบนะครับ ไว้วันหน้าเรามากันอีกนะ” เขาส่งยิ้มหวานให้ แค่นี้ก็ทำให้คนตัวเล็กอ่อนระทวยแล้ว
“โอเคค่ะ”
“น้องพริบกลับเองนะครับ พอดีพี่รีบ…ดูแลตัวเองด้วยพี่ไปล่ะ” เขาเพียงแค่แตะไหล่เธอเบา ๆ เป็นการบอกลาด้วยการกระทำ หญิงสาวเริ่มจะชินซะแล้วเพราะตั้งแต่ที่คบกันมา การจับมือกันถือเป็นอะไรที่มากสุดสำหรับการแตะเนื้อต้องตัวกัน เพราะเขาไม่เคยเกินเลยไปกว่านี้จริง ๆ
ซึ่งลึก ๆ ในใจของเธอต้องการอะไรที่มากกว่านั้น!!!
ห้องนอนสีเทาถูกแต่งแต้มด้วยเฟอร์นิเจอร์สีดำสลับขาว สไตล์การแต่งห้องแนวโมเดิร์นสไตล์แมน ๆ เตียงกว้างที่ริมห้องมีร่องรอยยับยู่ยี้บนผ้าปูที่นอน เดาไม่ยากว่าเพิ่งจะผ่านกิจกรรมแสนสนุกมาหยก ๆ หรือไม่ก็กำลังดำเนินอยู่…..
“เฮียพลขา อ๊า….น้องไม่ไหวแล้วค่ะ เฮียพล อื้อ อ๊าาาา” เสียงมนุษย์เพศตุ๊ดร้องครางกระเส่า ช่วงล่างเธอกระดกไปมาอยู่ที่หมอนข้าง ตาทั้งสองหลับพริ้มเหมือนกำลังจินตนาการถึงคนรัก
“อี๊ อีเบลล่า! หมอนข้างฉันนะเว้ย! ขยะแขยงว่ะ ลงไปเลย ๆ” ฉันใช้เท้าถีบเพื่อนหน้าโง่ให้พ้นจากหมอนข้างแสนรัก ที่โดนมันทำไม่ดีไม่ร้ายไปเมื่อสักครู่
อ๊ะ…อยากรู้ละสิว่าฉันเป็นใคร แต่ถึงไม่อยากรู้ก็จะบอกแหละมีอะไรมั้ย….!!
ฉันชื่อพริบพราวเป็นลูกสาวคนเล็กของป๊านำทัพกับม๊าพันเก้า ฉันถูกเลี้ยงมาราวกับคุณหนู ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม เรียนเปียโนตั้งแต่ห้าขวบบวกเต้นบัลเลย์…ถุยชีวิต! นั่นเป็นแค่สิ่งที่ฉันคิดฉันฝัน เพราะความจริงแล้วป๊ากับม๊าเลี้ยงฉันเหมือนเด็กผู้ชายต่างหาก
ก็เพราะว่าฉันมีพี่ชายสองคน คนแรก ‘นับพัน’ เฮียเป็นหนุ่มหล่อมาก…ท่ายากเยอะ นี่ฉันไม่ได้ใส่ร้ายนะเพราะเฮียน่ะ ชอบพรีเซ็นต์ตัวเองอยู่บ่อย ๆ ปกติแล้วฮีไม่ค่อยจะกลับบ้านสักเท่าไหร่เอาแต่หมกตัวอยู่คอนโด เฮียเป็นพวกเลือดร้อนชอบความเร็ว นอกจากคอยคุมคลับของป๊าแล้ว เฮียยังมีสนามแข่งรถด้วย
คนที่สอง ‘จอมพล’ หล่อลาก…กระชากซิง เฮียพลเป็นพวกอินดี้ไม่ชอบยุ่งกับคนเพราะวุ่นวายเลยเลือกเรียนสัตวแพทย์ เฮียว่าสัตว์มันพูดไม่ได้แต่รับฟังได้ ลุคเฮียเลยดูเหมือนผู้ชายอบอุ่น อ่อนโยนรักสัตว์แต่จริง ๆ แล้วเอิ่ม….อย่าให้พูดดีกว่าอยากรู้ไปตามอ่านเรื่องเฮียเองละกันนะ
ก็อย่างนี้แหละเฮีย ๆ ชอบเล่นกับฉันแรง ๆ เหมือนเห็นฉันเป็นน้องชายคนนึง พวกตุ๊กตาบาร์บี้อ่ะหรอ…หึ ฉันก็มีนะแต่มันไม่สมประกอบเลยสักตัว ไม่หัวหลุด ก็แขนขาหลุดเฮีย ๆ สอนให้ฉันทำลายล้างตั้งแต่เด็ก เล่นอะไรแบบแมน ๆ จนฉันกลายเป็นผู้หญิงแก่นห้าวอย่างช่วยไม่ได้ ป๊ากับม๊าก็เหมือนจะชอบนะ ท่านบอกว่าแก่น ๆ แบบนี้คงไม่ต้องห่วงเรื่องหนุ่ม ๆ อีกนัยนึงคือจะสื่อว่า…ไม่มีใครเอา!!!
ซึ่งมันเป็นเรื่องเศร้าที่สุดในชีวิต นึกภาพออกมั้ยนักเรียนมัธยมปลายเดินตัวเหี่ยวกลับบ้านในวันวาเลนไทน์ ในขณะที่เพื่อน ๆ รอบข้างต่างก็มีดอกไม้ และของขวัญในมือ มันยิ่งกว่าวันเกิดแต่ไม่มีเค้กเสียอีก แต่ก็นะ….นั่นมันเรื่องในอดีตเพราะตอนนี้ นางสาวพริบพราว นักศึกษาปีสองมีแฟนแล้วจ้าาาาา
“โอ้ยยย อิพริบขมิบจิ๊ ขัดความสุขเพื่อนนะคะ แย่มากแย่ที่สุด” นังเบลล่าบ่นสถบออกมาอย่างขัดอารมณ์
อิสเบลล่า เป็นเพื่อนสนิทของฉันเองจริง ๆ ชื่อพ่อแม่ตั้งให้ว่า ‘อิฐ’ แต่นางแบบไม่ชอบใจไงแมนไปอะไรแบบนี้ เลยเปลี่ยนเป็น ‘อิสเบลล่า’ เลอค่าทะลุโลก นางเป็นมนุษย์ตุ๊ดหุ่นอวบอั๋นเห็นว่างี้นะ….แต่ฉันว่ามันใกล้เคียงกับคำว่า ‘ร่างแตก’ เต็มที นังนี่ไม่มีดีอะไรสักอย่าง ขี้มโน…แดกเยอะ…นอนเก่ง…บ้าผู้ชาย…แล้วก็ชอบตั้งฉายาดวก ๆ ให้ชาวบ้าน อย่างเช่น…
พริบขมิบจิ๊! ฉันเคยอายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน เพราะนังเบลล่ามันเรียกฉันกลางคณะเลย คนแถวนั้นพากันมองแบบขำ ๆ แม้ตัวฉันเองไม่ได้สวยเด่นอะไร แต่ก็ไม่ได้อยากดังในฐานะตลกนะ!
“ฉันเรียกพวกแกมาเพื่อปรึกษานะ อย่าลืมสิ”
“ถามจริงมึง นั่นหน้าหรือตูดลิงคะ เจอแบบนี้ไม่ต้องผู้ชายหรอก เป็นกูก็หนีค่ะ”
ฉันนิ่วหน้าใส่นังเบลล่าที่มันวิพากษ์วิจารณ์ใบหน้าฉันอย่างร้ายกาจ เอาตรง ๆ นะเรื่องแต่งหน้าน่ะทักษะฉันติดลบเลย เคยแต่งกับเขาที่ไหนกันอย่างดีก็แค่แป้งเด็ก BB กับลิปกรอส
“ได้ข่าวว่ามึงแนะนำให้กูแต่งนะคะ ดีออกกก”
“กูบอกให้มึงแต่หน้าค่ะ ไม่ได้ทำให้หน้ากลายเป็นตูดลิง โอเคนะ”
“อี…อี…หึ่ยยย” ฉันไม่รู้จะสรรหาคำอะไรมาด่ามันดี ถึงด่าไปก็ไม่สะเทือนมันหรอกเพราะไขมันเยอะจัด
“แล้วนี่ตั้งแต่แกมาถึง พี่วายุได้โทรหารึยัง” น้อยหน่าถามขึ้นหลังจากที่นั่งฟังมานาน
‘อีน้อย’ เป็นเพื่อนสนิทฉันอีกคน นางเป็นสาวห้าว ๆ ลุย ๆ แน่นอนว่าคนเหมือนกันมักจะคบกันได้ เห็นนางนิ่ง ๆ แบบนี้ด่าเก่งนะจ้ะบอกเลย ไม่งั้นคบอีเบลล่าไม่ได้หรอก น้อยหน่าเป็นพวกเชื่อคนยากไม่ค่อยไว้ใจใครเลยคบคนไม่มาก จะสุงสิงอยู่กับแค่ฉันกับตุ๊ดอ้วนแค่นั้น
- Writer
