ยามเช้าอากาศแจ่มใส ดวงตะวันทอแสงสีขาวพุ่งปลาที่ปลายขอบฟ้าไกล ต้นไม้ใบหญ้าล้วนมีหยาดน้ำค้างใสแวววาวเกาะอยู่เต็มไปหมด
พวกหลิวซีออกกำลังกายเช่นเคยในทุกเช้า
ทว่า ในวันนี้กลับแตกต่างจากทุกวัน เพราะเซียวชงอวี้นำคนติดตามมาร่วมขบวนวิ่งด้วย ก้าวเท้าเข้ามาทักทายฉวี่ฝูด้วยใบหน้าสดใส อาการบาดเจ็บน่าจะหายดีแล้ว คนเก่าที่วิ่งมาก่อนหน้าไม่มีใครประหลาดใจในสิ่งที่เห็น
หนึ่งในหมอทหารใหม่ถามขึ้นด้วยความสงสัย มีคนตอบกลับมาว่าเดิมทีแม่ทัพเซียวก็มาร่วมวิ่งทุกเช้าด้วยกัน หากไม่มีภารกิจหรือได้รับบาดเจ็บอะไร
แต่กลับสร้างความกดดันให้หลิวซีกับหลันฮวา พวกนางจำต้องแสร้งทำสีหน้าปกติ แต่ดูอย่างไรก็คล้ายแข็งเกร็ง จนหลิวซียังคิดไปว่าหากอยู่นานเกินกว่านี้ต้องเป็นตะคริวกินหน้าอย่างแน่นอน
ยามที่กลุ่มเซียวชงอวี้เดินผ่านหน้า แสร้งทำมองไม่เห็น ถอยห่างออกมาชี้ชวนกันดูแม้กระทั่งมดไต่ใบไม้ เพื่อหลีกเลี่ยงการทักทายอย่างกระอักก
