📚 °•*⁀➷=͟͟͞♡
🌒 ค่ำวันถัดจากคืนที่เธอซบหลังเขา
ฟ้ากรุงเทพฯ ยังเหมือนเดิม ไฟถนนพาดยาว รถตามซอยวิ่งผ่านกันแบบเฉียด ๆ สายธารมีคลาสเช้าเลยย้ายมานอนหอใกล้มหาลัย วายุมารับที่ร้านหนังสือช่วงหัวค่ำ ช่วยถือกระเป๋าเล็ก ๆ ที่ใส่หนังสือกับชุดนอน แล้วขับพามาส่งอย่างเงียบ ๆ
หน้าหอพักหญิงมีไฟส้มจากป้ายตึก แผงก๋วยเตี๋ยวหัวมุมปิดไปแล้ว เหลือแค่กลิ่นซุปอ่อน ๆ ติดอากาศ สายธารลงจากรถ วายุดับเครื่อง ถอดหมวกวางบนเบาะ เธอยังใส่แจ็กเก็ตยีนส์ของเขาอยู่ เขามองแล้วเหมือนจะพูดอะไร แต่หยุดแค่ยิ้มบาง ๆ เหมือนบอกให้เก็บไว้ก่อน
“ส่งถึงหอแล้ว” เขาพูดเบา ๆ
“ขอบใจนะ” เธอตอบ
เงียบไปพักหนึ่ง ไม่มีใครรีบ วายุเอนตัวพิงแฮนด์รถ ส่วนเธอนั่งลงขอบปูนเตี้ย ๆ มือวางบนกระเป๋า เงยหน้ามองฟ้าที่หม่น ๆ ไม่มีดาว
“หิวไหม” เขาถาม
“ไม่หิว กินแล้วตอนเย็น”
“ฉันก็ไม่หิว แต่คอแห้ง”
เธอหยิบขวดน้ำจากกระเป๋าให้ เขารับ ดื่มสองอึก แล้วยื่นคืน
