📚 𓇥 ✩‧₊˚
🔆 เช้าวันถัดมา
หลังจากวันที่พ่อเขามา วายุดูปกติถ้ามองไกล ๆ แต่ถ้าใครเดินเข้าใกล้ จะเห็นว่าแววตาหนัก ๆ แบบคนนอนไม่เต็มอิ่ม คิ้วขมวด ไหล่เกร็ง เหมือนพร้อมจะชนทุกอย่างที่เข้ามา
ห้องสมุดเช้านั้นเงียบ สายธารนั่งรอพร้อมโน้ตเรียงไว้ตรงหน้า เขาเดินเข้ามานั่ง เปิดสมุดแต่ไม่อ่าน เธอยื่นแก้วน้ำอุ่นให้ “กินก่อน” ☕
“อืม” เขารับ แต่ไม่ได้ดื่มทันที
เธอเงยหน้ามอง “เมื่อคืน…โอเคไหม”
“โอเค” เขาตอบสั้นเกินจริง
สายธารนิ่งไปครู่หนึ่ง “ถ้าไม่โอเค บอกได้นะ”
“ฉันบอกแล้วว่าโอเค” เสียงเขาแข็งขึ้นนิดเดียวเหมือนไม่ตั้งใจ แล้วก็รีบหลบสายตา กัดปากเบา ๆ “ขอโทษ…แค่ยังปวดหัวนิด ๆ”
เธอพยักหน้าเบา ๆ “งั้นอ่านรายงานสองแผ่นแล้วพัก” 📖
เขาพยักหน้าตาม แต่ไม่ถึงสิบห้านาที วายุก็ปิดสมุดดัง ปั่ก “ฉันอ่านไม่เข้า” จากนั้นลุกพรวด “ออกไปสูดอากาศแป๊บ”
สายธารมองนาฬิกา ก่อนพยักหน้า “โอเค เดี๋ยวฉันรอ” ⏳
ประตูห้องสมุดป
