📚 วายุกับความว่างเปล่า ˏˋ°•*⁀◝✩ ꙰

2078 Words

📚 ˏˋ°•*⁀◝✩ ꙰ 🌙 ค่ำคืนวันนั้น ห้อง 1207 เงียบจนได้ยินเสียงลมจากแอร์ วายนั่งพิงเตียงบนพื้นพรมเหมือนทุกคืนหลังทะเลาะกัน เขาไม่เปิดไฟดวงใหญ่ เปิดแค่โคมไฟเล็กตรงโต๊ะทำงานแสงอุ่น ๆ สลัว ๆ โทรศัพท์วางคว่ำอยู่ข้างเข่า หมวกกันน็อกวางบนขอบเตียง ผ้าเช็ดหน้าที่เธอเคยให้ถูกพับเก็บเรียบ ๆ วางบนกล่องกีตาร์ 🎸 บรรยากาศเหมือนทุกอย่างหยุดอยู่กับที่ แต่ในใจเขายังเดินไม่หยุด… เขานั่งเฉย ๆ ไม่เปิดเพลง ไม่เปิดทีวี หายใจยาวบ้าง สั้นบ้าง ก่อนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา ความเงียบยืดยาวเหมือนเส้นยางดึงแล้วไม่ยอมดีดกลับ เขาเลื่อนเปิดโน้ต “เช็กลิสต์หัวใจ” อ่านบรรทัดที่ตัวเองเคยเพิ่มไว้ ❥⊹ ถ้าร้อน = ถอย ❥⊹ ไม่พูดคำที่ลดคุณค่าของเธอ ❥⊹ ความพยายาม ≠ ใบอนุญาตครอบครอง ตัวหนังสือเหมือนสติกเกอร์เตือนติดตรงหน้า เขาฮึดหายใจเข้าอีกครั้งแล้ววางโทรศัพท์คว่ำไว้เหมือนเดิม เวลาเปลี่ยนเป็น 21:48 น. ภาคินส่งไลน์มา 📱 Pak: พายุ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD