📚 ༘⸒⸒⸒⸒ ♡˖ 𓈒⊹ 🌫️
หลังวันทะเลาะกัน บรรยากาศเงียบลงแบบแปลก ๆ ไม่ใช่เงียบที่สบายใจ แต่เป็นเงียบที่กดใจเหมือนมีหินทับอยู่
สายธารตื่นเช้าเหมือนเดิม แต่งตัวเหมือนเดิม เดินเข้าห้องเรียนเหมือนเดิม แต่ทุกจังหวะเหมือนถูกกั้นด้วยขอบบาง ๆ ระหว่างเธอกับโลก เธอไม่คุยเล่นเยอะเหมือนเคย ไม่ได้ยิ้มตอบทุกคำทัก แค่ทำสิ่งจำเป็นแล้วนั่งนิ่ง ๆ
เพื่อนบางคนกระซิบถาม มินตราเลยรับหน้าที่ตอบแทน “ช่วงนี้ธารขอพื้นที่หน่อย”
ฝั่งวายุ เขาก็เงียบไม่ต่างกัน มาถึงห้องเรียน ตรงไปนั่งที่เดิม เปิดโน้ตบุ๊ก ทำงาน ไม่หันซ้ายขวาเหมือนเมื่อก่อน น้ำที่เคยเอามาวางให้สายธาร เขายังเอามาเหมือนเดิม แต่เปลี่ยนเป็นวางไว้ริมโต๊ะตัวเอง ไม่ส่งตรงให้ใคร
มันไม่ใช่การตัดขาด แต่เป็น “พักระยะ เว้นระยะห่าง” ที่ทั้งคู่ต่างรู้โดยไม่ต้องพูด 🕊️
เธอเริ่มจากสิ่งง่าย ๆ ก่อน เลี่ยงทุกโอกาสที่จะเจอเขา
โต๊ะประจำในห้องสมุด? เปลี่ยนไปนั่งอีกมุม ลึกกว่า
