อคิณพาอมลรดานั่งเฮลิคอปเตอร์โดยสารส่วนตัวจากดาดฟ้าโรงพยาบาลมาลงจอดที่ลานจอดเฮลิคอปเตอร์หลังบ้านพักส่วนตัวซึ่งปลูกอยู่เชิงดอยอำเภอสะเมิง จังหวัดเชียงใหม่ในเวลาก่อนเที่ยงเล็กน้อย บ้านพักของเขาเป็นบ้านสไตล์โมเดิร์นสองชั้นขนาดใหญ่ มีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกที่ทันสมัยครบครัน และอยู่ห่างไกลจากหมู่บ้านของชาวบ้านซึ่งเหมาะกับการหลบซ่อนตัวจากผู้ที่กำลังปองร้ายทั้งคู่อยู่มาก
บ้านหลังใหญ่ แต่มีคนงานเพียงแค่สามคนคือ ป้านิ่ม หญิงร่างท้วมวัยราวห้าสิบปีซึ่งรับตำแหน่งแม่ครัว ลุงปั้นสามีป้านิ่ม เป็นคนขับรถควบตำแหน่งคนสวน และแววตา หลานสาววัยรุ่นของป้านิ่มเป็นคนทำงานบ้านทั่วไป
“นี่คุณรดา เมียฉันเอง” อคิณบอกกับลูกจ้างทั้งสามคนที่นั่งพับเพียบเรียบร้อยอยู่ที่พื้นหน้าโซฟาที่เจ้าของบ้านและภรรยาสาวนั่งอยู่
“คุณอคิณ” อมลรดากระทุ้งข้อศอกใส่ชายหนุ่มที่นั่งตัวติดกันเบาๆ ด้วยความเขินที่ถูกแนะนำแบบนั้น
“เขินเหรอ” อคิณหั
