SERIES 4: BATTLE BETWEEN "DREAMS"

CHAPTER 5

Hate that I miss you

After all that you've done

I'll never forget how you forgot about us- Keenan Te



“Ma’am, nakaschedule po kayo ngayon sa fitting para sa gown ninyo.” Napakunot namang tumingin ako kay Angela na secretary ko.

“Wala akong naaalalang pinabago ko sayo ang schedule ko, Angela.” Pagtataray na saad ko. Nakita ko naman itong napayuko sa hiya I know that I’m being rude to her but I can’t help it. I’m not usually like this, but today got me triggered. Bigla akong naiirita sa araw na ito hindi ko alam gusto kong magwala pero hindi ko magawa.

“Sorry po Ma’am, Tumawag mo kasi ang mommy niyo. Siya po ang nagsabi na i-clear ang schedule niyo sa araw na ito at iyon po ang ilagay kong schedule niyo.” Paliwanag niya rito nang hindi makatingin nang maayos saakin siguro nireready niya ang sarili sa mga masasakit na sasabihin ko. Alam kong wala siyang kasalanan at hindi dapat siya madamay ng ganito.

“Pupunta muna ako sa gym para magyoga, wag mo na akong samahan ako nang bahalang punta mag-isa sa wedding shop.” Walang ganang sabi ko. Tumango naman ito, alam kong sasabihin niya na kina mommy ang sinabi ko. Bakit ba ang t*nga ko? pwede naman akong tumangi pero hindi ko kayang maipagtangol ang sarili ko. Ngayon mukhang magkakatotoo na ang kinatatakot, paano na ang pangarap kong kalayaan?

Nang makarating ako sa parking nahinto ako sa paglalakad ng may nakita akong nakasandal sa kotse ko. Hindi ko alam kong anong ginagawa nito rito. Pero hindi ako natutuwa dahil doon. Naiinis nanaman ako.

“What are you doing here, Julian?” walang galang tanong ko. Simula ng matapos ang engagement party hindi ko na maitago ang pagka disgusto ko sakanya. Ang akala kong magiging kakampi ko siya para hindi maituloy itong kasalang ito ay siya pa ang unang papabor. Hindi ako makapaniwala ng pumayag siya at ang nakakagulat, ay pati ang mga magulang niya ay nagulat sa naging desisyon rin niya.

“Your mom called and asked me to join you in preparing for our wedding. I agreed too because we should be hands-on in organizing this event. I didn’t realize you were this excited."Nakakalokong saad nito napairap na lang ako sa komento niya.

“Joke ba yan? Ikaw lang natutuwa.” Pagmamaldita ko sakanya. Hindi ko man aminin, pero medyo komportable akong kausap siya kahit ilang beses ko siyang binabara.Tulad na lang ngayon.

“Kaya hindi ako nagsisi na ituloy ang kasalan na ito. Feeling ko hindi magiging boring ang marriage life natin. I like your humor. Haha.” See, natutuwa pa siya kahit alam niyang minamaldita ko na siya.

“Grabe hindi ko alam na napakababaw mo. Hindi mo ba nakikita na hindi ko gusto ang ideya na ito.” Inagaw naman nito ang susi ng kotse na hawak ko. “Hey! sinong may sabing sumakay ka diyan?” Pumunta naman ito sa tapat ng passenger seat upang pagbuksan ako ng pinto.

“Wala akong kotseng dala, nagcommute lang ako papunta rito. Kaya ako ng magdrive para sayo.” Wow, hindi ko alam na marunong pa lang magcommute ang isang businessman na tulad niya.

“Alam mo, hindi ko rin naman gusto ang ideya na ito dati. Pero nang malaman kong ikaw ang pakakasalan ko hindi na ako tumangi. Hindi mo ba alam na matagal na akong may gusto sayo? Crush na kaya kita dati pa. Nang malaman kong sumama ka sa isang survival show na kasama ang kapatid ko alam mo bang mas sinuportahan pa kita keysa sakanya kaya hindi nakakapagtaka na may galit sayo yun. Haha.” Prankang pagtatapat nito. Sira talaga, pero infairness ang daldal niya katulad ni Wyn feeling ko madridrain ang energy ko sakanya. What the.. bakit ba naisip ko yun? “Hindi mo ba narinig yung sinabi ko? Nakakapangselos kung sino man iyang iniisip mo.” Pero ano daw?

“May sinasabi ka?” patay malisyang tanong ko. Sa totoo lang hindi ko alam ang sasabihin ko, hindi ko alam kung nagbibiro siya sinasabi niya pero mukha namang hindi.

“Ang sakit nun, ang dami kong sinabi iyon lang sasabihin mo saakin. nakakatapak ka ng pagkalalaki.” Pinakita pa niya na nasasaktan siya. Gusto kong matawa sa sinabi niya pero pinigilan ko lang. Narinig ko naman ang sinabi niya.

“Ulitin mo na lang ulit.” Baliwalang saad ko.

“"Do you know how hard it is to gather the courage to confess, especially to your crush, only for you to do this to me?” hindi ko napigilan ang pagtawa ko dahil napakaepic na nang mukha niya. Ang pula-pula na.

"So, you're admitting that you have a crush on me. I didn't know that was still a thing. I thought having a crush wasn’t common at that age anymore."

“Wow, so parang sinabi mo na rin na napakatanda ko na para magkacrush sa ganitong edad. I’m only 32 years old.”

“Matanda ka nga, 5 years ang agwat nating dalawa.” Panunukso ko sakanya. Mukhang alam ko na ang mga ayaw niyang pag-usapan.

“Grabe, hindi ko alam na wala talagang preno iyang bibig mo.”

“Ngayon alam mo na may rason ka na para hindi ituloy ang kasal.”

“Haha, napaka direct-to-the-point mo rin. Ganun mo ba talaga ka disgusto na hindi ikasal? Balita ko dati may fiance ka naman, anong nangyari?”

“Change topic, kung ayaw mong pababain kita sa kotse ko.” Seryosong sabi ko.

“O-kay, Mukhang alam ko na makakapagpatigil rin ng bibig mo.” Panunukso rin nito pero hindi na siyang nag-ungkat pa. “ Sabi ng mommy mo pupunta muna tayo sa restaurant para kitain yung wedding organizer natin.” Hindi ko na ito kinibo at hinayaan na magdrive hindi na rin naman ito nagsasalita mukhang naramdaman niyang wala nga ako sa mood. Pagkarating namin ay nauna akong bumaba at pumasok loob dahil i-papark pa nito ang sasakayan.

“Reserved for Monica Faustin” I told to attendant as soon as I step to the restaurant. Sinamahan naman ako nito papunta sa mesa na nakareserve saamin nakita kong may nakaupo na roong babae. Nakatalikod ito sa gawi ko. Mukhang kanina pa ito naghihintay dahil panay tingin nito sa relo niya at baka may lakad pa itong iba at iniisip niyang nagsasayang lang siya ng oras.

“Hi, We’re sorry for waiting for us.” Baling ko sakanya at nag-angat naman ito ng tingin saakin. Mukhang hindi na siya nabigla ng makita ako pero makikita ang admiration sa mga mata niya.

“No, It’s okay. By the way, I’m Minerva Gonzalo, but you can call me Riva. I will be your wedding organizer. Madam Monica has already informed me of the tasks at hand. Thank you for choosing me to handle your wedding—I assure you that you won’t regret it. Your special day will be truly memorable, so please don’t hesitate to share any suggestions you may have.” Napangiwi naman ako dahil sa sinabi nito. Mukhang siya pa ang excited keysa saakin. Pero in-fairness hindi ko expected na wedding coor pala ito parang mas bagay niyang maging beauty queen or model. “Wala na ba tayong hinihintay? Pwede ko nang i-present sainyo ang ideya ni madam Monica.” Magiliw na sambit nito mukhang magkakasundo kaming dalawa dahil magaan ang loob ko sakanya.

“Actually kasama ko—”napatigil ako sa pagsasalita ng biglang may magsalita.

“Sorry na late ako, naghanap pa ako ng parking space.” Napansin ko namang napaupo ng tuwid si Riva ng dumating si Julian. Hindi naman nito ina-knowledge ang pagdating niya. Nakita ko namang napatigil si Julian ng makita si Riva. Okay, base sa reaction nilang dalawa mukhang magkakilala sila. Hindi ako manhid para hindi makita iyon.

“May balak ka bang tumayo ng matagal diyan? sabihin mo lang.” baling ko kay Julian mukhang na istatwa na siya, ako na ang unang pumutol sa ackwardness ng paligid namin. “Base sa reaction niyong dalawa mukhang magkakilala kayo. So, hindi ko na kayo ipapakilala sa isa’t-isa.” Prankang saad ko. Tinignan silang dalawa.

“Wow, It’s been a long time, hindi ako makapaniwalang dito pa tayo magkikita at kung hindi ako nagkakamali, Tita Monica has chosen you as our wedding organizer. It truly is a small world.” There’s a hint of sarcasm in the way he speaks. Or maybe it’s just my imagination.

“Yeah, same as you, Julian” tipid na ganti naman ni Riva mukhang hindi nagpaapekto sa sinabi ni Julian. O-kay hindi ako manhid para hindi maramdaman aang tensyon sa pagitan nilang dalawa. Hindi ko na lang pinansin kung anong namamagitan sakanila labas na ako roon. Pero hindi ko rin maiwasang hindi macurious.

***********

Spell out-of place…Ako na iyon. Hindi ko alam kung na out-of place ako pero dahil sa dalawang kasama ko para bang may sarili silang mundo hindi dahil nagseselos ako pero dahil sa bangayan nila.

“Wala ka na bang ibang mapriprisenta saamin? Puro napakasimple lang iyang pinapakita mong plano sa kasal namin.”- Biglang napatigil sa ginagawa si Riva sa sinabing yun ni Julian. Gusto ko sanang umangal dahil kabaliktaran ang mga sinasabi niya. Actually, nagustuhan ko naman lahat ng concept na prinesent ni Riva hindi ko alam kung anong nakitang mali ni Julian.

“May mali ba sa plano? Or may gusto kayong palitan or dadagdagan Mr. Camerone?” maayos na suhesyon ni Riva mukhang nagtitimpi lang ito pero dahil alam niyang trabaho niya ito kaya iniintindi niya na cliente niya kami. Hindi ko alam pero satingin ko malapit na ring sumabog si Riva sa mga hirit at pagpuna ni Julian. Kanina maganda na ang usapan tapos gusto niyang ibahin ulit ang concept kaya pinakingan siya at ngayon na malapit ng matapos gusto niyang baguhin ulit ang lahat. Samantalang ako na nandito sa tabi ay taga Oo lang hindi ko alam kung dahil wala ako sa mood or sadyang hindi lang ako interesado. Well, satingin ko I’ll take that as advantage dahil kung matagalan man kami sa pagplano may tendency na hindi na ituloy ang kasalang ito pero medyo naaawa rin ako kay Riva dahil mukhang pagod na rin siya at alam kong pinahirapan niya ang project na ito.

“I change my mind, gusto kong mabago lahat. I think that’s not an ideal wedding that we want. Right Ellese?”- bigla namang napatingin sila saakin. Bakit ako ang magdedesisiyon? Wala naman akong pakialam diyan pero syempre hindi ko sasabihin. But he has a point, para saakin hindi ganito ang gusto kong wedding plan pero ewan ko ba bakit ayaw kong ibigay ang ideya na gusto kong plano. At dahil nangingibabaw ang simpatya ko kay Riva..So.

“I think wala namang mali. I kinda like it. Siguro kailangan mo na nating magbreak mukhang napagod kayong dalawa sa debatehan niyo.” Suhesyon ko sakanila na sinang-ayunan naman nila.

“Restroom na muna ako.”- paalam naman ni Riva. Hindi naman niya na kami pinakinggang magsalita at umalis na. Napatingin naman ako kay Julian na prenteng nakaupo lang para bang nagugustuhan niyang nahihirapan si Riva.

"Don’t be so harsh toward her. You’re being irrational."

"What? It’s not my fault if I don’t like the ideas. I’m just saying I changed my mind and don’t want her plan. We’re the clients, so it’s her job to impress us.” Kampanteng saad niya. “Magpasalamat ka na lang dahil pinapatagal ko ang pagdurusa mo." Makahulugang dagdag pa nito at ngumisi pa ang loko. I don’t know what he mean by that. Maya-maya bumalik na si Riva ng mukhang kalmante na at itinuloy namin ang pagplaplano.

“My fiancé has some suggestions. She was a bit shy to say them earlier, but after we talked, she told me there are a few things she wants to change in the plans."Napatingin naman kaming pareho ni Riva kay Julian ng magsalita ito. Hindi ko alam kung anong tumatakbo sa utak ng lalaking ito at nandadamay pa siya.

“What is it then?”

"She wants a garden wedding, like a fairyland theme—right, Ellese?" I looked at him, a bit amazed. Don’t tell me, that’s really the wedding theme he wants. Pero hindi ako makapaniwala na ganun ang dream wedding niya, I find it childish but it’s cute. Not bad, but the fact that he dragged me into it like I was the one who wanted it too—ugh. I kinda wanted to smack him, but fine, I’ll let him have what he wants. Still, I feel like he’s planning something else.

I noticed Riva paused at what Julian said to him. There was something in her eyes... like she was hurt? Could it be that she’s not okay with the plan? I mean, yeah, it does seem too much—if they go through with it, it might be hard for them to keep it up.

“I think, masyado namang atang mahirap yung suggestion natin Julian baka hindi kayanin ng mga tao ni Riva. Let’s make it simple na lang.” Hindi ko alam kung dahil gusto lang talagang pahirapan ni Julian si Riva or meron pang ibang dahilan.

"No, it’s fine. That was a perfect idea. Whatever you want for your wedding, we’ll make it happen. After all, the client should be the one to decide and be satisfied."I ended up kicking Julian under the table without meaning to—he looked way too pleased with himself. Poor Riva. But if what Julian said is true—that he just wants to drag this out—then so be it. I’m not going to argue with that. This will buy me some time to figure out a plan… how I can get out of this wedding.

Sorry, Riva, if we have to use you for a while.