อยากสั่งข้าวกล่องละแปดสิบเก้าบาท แต่มันก็จะดูเกินหน้าเดินตาคนจ่ายเงินมากเกินไปหรือเปล่า สุดท้ายนัทธ์กมลเลยได้โจ๊กโง่ๆ มาถ้วย ตอนแรกเธอก็ยังลังเลว่าหรือจะซื้อเป็นโจ๊กกระป๋องมาใส่น้ำดี แต่เดี๋ยวหาน้ำร้อนไม่ได้จะพาลำบากกันอีก แถมโซเดียมสูงวอนโดนหมอด่า สามสิบเก้าบาทแบบนี้ล่ะดีต่อกระเพาะและปลอดภัยต่อสวัสดิภาพการโดนดุของเธอมากที่สุด ไม่เปลืองเงินในกระเป๋าเขาด้วย
กดสั่งไปแล้ว เธอก็นั่งรอ ไม่ถึงห้านาทีก็มีพยาบาลเดินเอายาเข้ามาให้ หลังจากนั้นอีกห้านาทีเจ้าของห้องก็กลับเข้ามา
คำแรกที่เขาถาม “กินยาหรือยัง”
“กินแล้วค่ะ” หญิงสาวพยักหน้า เหลือบเห็นในมือเขาถือถุงร้านสะดวกซื้อที่เพิ่งสั่งมาด้วย ทำไมมาส่งไว แต่พี่ไรเดอร์หรืออาจารย์เทมส์กันแน่ไวกว่ากัน แค่ระหว่างเดินเข้ามาเขาซดกาแฟหมดไปแล้วครึ่งแก้ว เธออยากกินบ้าง แต่ทำได้แค่อดใจไว้ นัทธ์กมลเอ่ยขอบคุณเบาๆ ตอนเขายื่นถุงถ้วยโจ๊กมาให้
แต่พอตักกินไปแค่สองคำ
