Mister Superstar's Instant Bride

Chapter Eight

James’ POV

Nasa loob ako ngayon ng kotse. I am in front of Montecillo’s Law Firm. The biggest law firm in the country. And its CEO is no other than my friend, Nigel Timothy Montecillo. Like me, he is the only heir of this company. He is a lawyer-accountant. He is our personal lawyer. I didn’t know what is gotten into him when he was making our pre-nuptial agreement.

I had to put my face mask on and a brown shades. Para hindi ako makilala ng mga tao. Baka mamaya dumugin ako ng mga iyon. Mag-isa lang kasi ako ngayon. Hindi ko makontak iyong driver namin. Hindi ko alam kung saang lupalop nagsuot si Manong Berto. Dala-dala ko lamang ang brown envelope na iyon. I had to put my cap also.

Napakunot ang noo ko nang mapansin ko si Jade sa labas ng gusali. Mukhang bwisit na bwisit ito base sa nakikita kong ekspresyon ng maganda niyang mukha. Bakit ba palagi ko na lang nakikitang magkasama ang dalawang ito? Inambahan pa ng suntok ni Jade ang harap ng building bago ito tuluyang umalis.

Sinundan ko lamang ito ng tingin. Nang balingan ko ang entrance ng gusali. Lumabas doon si Nigel. Tila may hinahanap. Bagsak ang balikat nito nang hindi makita ang hinahanap. Posible kayang si Jade ang hinahanap nito?

Napailing-iling na lang ako saka lumabas ng kotse. May naghihintay na security guard doon. Ito na lang ang inutusan ko para i-park ang kotse. Nilapitan ko kaagad si Nigel. Pagbaling niya sa akin ay bahagya pa itong nagulat sa ayos ko.

“Sino ka?” nagulat na tanong nito sa akin.

“Si James to, brod. Ilang balde ng kape ba ang nainom mo at napaka-nerbyoso mo?” pabiro kong saad.

Nakahinga naman siya ng maluwag saka umayos ng tayo. Nakapamulsa niya akong tiningnan. Saka tinapik ang balikat ko. Maya-maya ay inakbayan ako nito saka luminga-linga muna bago niya ako iginiya papasok sa gusali.

Panay ang baling sa akin ng mga taong nakakasalubong namin. Siguro ay iniisip nila kung bakit may naligaw na parang most wanted sa gusali na iyon. Ang iba naman ay wala lang pakialam. Tinitigan lamang ako saka nagpatuloy sa ginagawa. Inayos ko sa pagkakasuot ang face mask ko. Baka mamaya may makakilala sa akin. Mahirap na!

Hanggang sa dumating kami sa elevator. Ilang segundo lamang ang hinintay naming nang magbukas ang elevator. Kaagad kaming pumasok dalawa ni Nigel. Pinindot niya ang 56th floor. Kami lamang dalawa sa elevator na iyon sapagkat exclusive iyon para sa kanya.

Nakarating kami sa opisina niya. Wala ni isa sa amin ang nagsasalita. Maging si Brod Nigel ay okupado ang isip. Umupo kami sa sofa. Magkatapat ang inuupuan namin. Inilabas ko sa brown envelope ang kontrata. Umangat patagilid ang labi niya.

“Revise it as soon as possible.” Seryoso kong saad.

“Brod, is there something wrong with the pre-nuptial agreement?” tanong naman niya sa akin.

Napabuntong-hininga ako saka tumayo. Is he f*****g kidding me?! Of course! There is something wrong with it! Binasa nito ang pre-nuptial agreement. Pagkatapos niya iyong basahin ay binalingan niya ako.

“All the condition in the pre-nuptial agreement are all your idea. Wala akong idinagdag na kung anu-ano diyan. Why do you insist on revising it?” seryoso nitong tanong sa akin.

“Anong idea ko? Ano yung number three? Idea ko din ba yun?” nagtitimpi kong tanong.

Ni-review ulit ni Nigel ang number three. Pagkatapos nitong basahin iyon ay napatawa ito ng malakas. Anong nakakatawa sa binasa niya? Napakunot ang noo ko habang tinitingnan lamang siya. Nasisiraan na siguro ng ulo ang kaibigan ko?

Nang mahimasmasan ito sa kakatawa. Nakangiti pa rin itong tumayo saka naglakad patungo sa desk niya. Binuksan niya ang isang drawer doon saka may kinuha. Nang tingnan ko iyon, isa yung recorder. Lumapit kaagad siya sa akin.

“Brod, all the content in the pre-nuptial agreement was your idea. You even told me to make the pre-nuptial agreement as soon as possible.” Natatawa nitong sabi sa akin.

“Imposible naman yata na idea ko din ang number three sa pre-nuptial agreement. I don’t remember anything about it.”

Napailing-iling na lang si Nigel saka ipinakita sa akin ang recorder na kinuha niya kanina sa table niya. Kaagad niyang pinindot ang play button. Boses naming dalawa iyon habang nag-iinuman kami.

“May gushto akong idagdag sa pre-nuptial agreement, Brod Nigel.”

“Ano na naman iyan? It is the 5th time that I will be revishing it. Nakakapagod na, Brod Jamesh. You should have told me sooner.”

“Promishe, it will be the lasht time.”

“Fine, now tell me. Ano pa ang idadagdag ko?”

“Ilagay mo sa pre-nuptial agreement na, “We should love each other until we die”

“Hindi ka ba magkaka-problema kay Roshemarie niyan kapag idinagdag pa natin iyan.”

“Hindi iyan! Makakatanggi pa ba siya sha gwapong katulad ko.”

Napasambunot ako sa buhok ko. Then, it was my idea all along! What the f**k is wrong with me? Natatawang ibinalik ni Brod Nigel ang recorder sa desk saka lumapit ulit sa akin.

“Then I will give you a favor and revise it one last time. Dapat buo na ang desisyon mo about sa pre-nuptial contract. Ayaw ko na ulit mag-revise ng kontrata. Pinapasakit mo ang ulo ko.” Napailing-iling na sabi ni Brod Nigel sa akin.

“It will be the last time, Nigel. I want to process it right now. Please revise it today. I need to prepare for my wedding.” Nasapo ko ang ulo ko.

“I just wanted to warned you. You might end up falling in love with her. And this plan only works if she falls in love with you too. Do you think you will not regret it when the time comes?” seryosong tanong ni Nigel sa akin.

Siya lang kasi ang sinabihan ko sa plano naming ni dad. Ang kunin ang lahat ng pag-aari ni Roberto Ferrer. My father’s mortal enemy. At ang una ko ngang gustong kunin ay ang nag-iisa nitong anak na si Rosemarie. Then I will take over their company soon enough before I fall in love with her. Saka na ako maghahain ng annulment paper.

“Don’t worry, Nigel. That will never happen. I will marry her for revenge and she will suffer from it.” malamig kong saad kay Nigel.