EP : 15

1463 Words

“คุณเกรย์จะ...เลี้ยงมีนเหรอ” “อืม ทำไม? แปลกใจอะไร แค่ให้เงินเธอมันแปลกตรงไหน” “มันก็... / แค่ให้เงินกาฝากของบ้านอย่างเธอนิด ๆ หน่อย ๆ ฉันไม่ลำบาก ถือว่าทำบุญ” “...” ...ถือว่าทำบุญ ...ถือว่าทำบุญ ...ถือว่าทำบุญ ฮ่า ๆ ๆ ศักดิ์ศรีไม่เหลือเลยสินะ แต่ช่างเถอะมีนาแกไม่เคยมีศักดิ์ศรีในสายตาเขาอยู่แล้ว “ขอให้ได้กุศลเยอะ ๆ นะคะ ทำบุญเยอะ ๆ ล่ะ” “อย่ามาประชด” เขาหันมาว่าฉันเสียงแข็ง ไม่พอใจอะไรวะ? ฉันรึเปล่าที่ต้องไม่พอใจ ให้เงินฉันเพื่อทำบุญงั้นเหรอ เออมีนาคนนี้มันยากไร้แต่มันไปแบมือขอเงินเหรอก็เปล่า ก็เห็นอยู่ว่าพยายามแอบทำงานหาเงินใช้เอง “เปล่าประชดค่ะ” “ฮึ!” เสียงที่ดังออกมาจบลงรถก็เพิ่มความเร็วขึ้นจนน่ากลัวแต่ฉันไม่ได้พูดอะไร ลองพูดสิจากที่พุ่งเป็นจรวดคงได้เป็นจรวดขึ้นมาจริง ๆ -เวลาต่อมา- ตื๊ด ตื๊ด~ ...พ่อ ติ๊ด! “ครับ” (แกไปไหนมา) อ่าส์! ผมพลาดเองที่ไม่ได้บอกลุงผันไว้ว่าไม่ให้โทรบอกพ่อ “ลุงผันโทรบอก?” (แกพาผู้หญิงที่ไหนไปนอนที่บ้าน) “...” ดีนะที่ผมไม่ให้ยัยคนสวนไปลาลุงกับป้าไม่งั้นถ้าลุงผันจำได้แล้วบอกลักษณะของยัยนั่นให้พ่อฟังพ่อได้รู้แน่ว่าผมลากเด็กในอุปถัมภ์ของพ่อไปค้าง (ไอ้เกรย์ ตอบพ่อมา พ่อบอกแกแล้วใช่ไหมว่าอย่าลากลูกสาวใครไปสนุก) “ผมรู้ ไม่ได้มีอะไรหรอกครับแค่เพื่อน” (แกคิดว่าฉันเชื่อแกเหรอ?) “ถ้างั้นก็ให้ป้าแกไปค้นดูแล้วกันว่ามีถุงยางใช้แล้วเหลือรึเปล่า” ผมบอกด้วยความรำคาญ (ไอ้เกรย์!) “ผมพูดจริง ๆ พ่อ ผมไม่เคยไม่ป้องกันไม่ว่ากับใคร ถ้าคิดว่าผมลากผู้หญิงไปกินตับไกลถึงชุมพรพ่อก็ให้ป้าแกไปค้นหาถุงยางได้เลยเพราะผมไม่บ้าหอบมาทิ้งข้างนอกหรอก” (ไอ้ลูกเวรเอ้ย! ไม่ทำก็ดี แล้วก็จำคำสอนของพ่อไว้นะตาเกรย์อย่าลากลูกสาวใครไปสนุกเล่น ๆ เด็ดขาด!) “รู้น่า” ติ๊ด! พ่อวางสายไปแล้วผมก็โยนโทรศัพท์ลงโซฟาแล้วเดินไปอาบน้ำเพราะเพิ่งมาถึงคอนโดเมื่อกี้นี่เอง คำพูดของพ่อไม่ไร้สาระแต่ไม่จำเป็นต้องย้ำสอนกับคนอย่างผม ผมไม่ใช่ผู้ชายที่สนุกไปเรื่อย ผมไม่อยากให้มีเรื่องยุ่งยากในอนาคต ถ้าผมเป็นแบบนั้นยัยคนสวนไม่รอดกลับหอทั้งที่ผมเสียบเข้าไปแล้วแถมมีโอกาสทำตั้งหลายครั้งหรอก ผมไม่อยากให้มีผู้หญิงคนไหนเข้ามาวุ่นวาย ผมไม่ไว้ใจใครเพราะกลัวว่าเมื่อไหร่ที่คนที่ผมรอกลับมาถึงวันนั้นอาจจะมีผู้หญิงคนไหนสักคนที่ผมเคยสนุกด้วยกลับมาสร้างปัญหาก็ได้ -หลายวันต่อมา- ตื๊ด ตื๊ด~ ติ๊ด! (มีอะไรเหรอเกรย์) “ทำอะไรอยู่” (กำลังจะไปปาร์ตี้) “กับใคร” (เพื่อนสิ เกรย์มีอะไร มีธุระแค่นี้เหรอ) “เปล่า” ...พี่แค่คิดถึง (แล้วมีอะไรล่ะ หรือว่า...มีเรื่องเขา เรื่องเขาเหรอเกรย์) คนปลายสายน้ำเสียงตื่นเต้นขึ้นมาเพราะความคิดของตัวเอง อีกคนตื่นเต้นแต่อีกคนเจ็บว่ะ “เปล่าครับ” ผมตอบเบา ๆ และรู้ว่าเธอจะผิดหวัง (...แล้วมีอะไร) เห็นไหม เธอผิดหวังถึงได้เงียบแล้วเสียงแข็งถามผม “พี่คิด...” (ไม่มีอะไรก็แค่นี้นะเกรย์จะไปเที่ยว) “กรีน” ติ๊ด! “...” ผมเรียกเธอยังไม่ได้พูดให้จบเธอก็ตัดสายทิ้งไปโดยที่ไม่สนใจเลยว่าผมจะรู้สึกยังไง ก็รู้ว่าพี่คิดถึงแล้วทำไมถึงใจร้ายแบบนี้วะกรีน “...แม่งเอ้ย!” เพล้ง! แก้วที่ไม่กี่วินาทีที่ผ่านมายังมีเหล้าอยู่เต็มแก้วถูกผมดื่มจนหมดแล้วก็ปาไปที่ผนังเพื่อระบายความเจ็บปวดจนมันแตกเป็นเสี่ยง ๆ แต่ไม่ละเอียดเท่าใจผมว่ะ ไม่ใกล้เคียงเลยสักนิด ตื๊ด ตื๊ด~ ติ๊ด! (ค่ะ) “ชวนน้ำขิงรึยัง” (ขิงมันไม่ไปหรอกคุณเกรย์) “ชวนแล้ว?” (ชวนแล้วค่ะ มันไม่ไปจริง ๆ) “โง่!” ติ๊ด! “อ่าส์!” โมโหว่ะ! ไม่อยากด่าแต่ยัยนั่นก็ทำให้ผมด่าได้ตลอด แต่ก็ช่วยไม่ได้ในเมื่อยัยนั่นทำตามที่ผมต้องการไม่ได้เองก็สมควรแล้วที่ถูกด่า เรื่องง่าย ๆ แค่ชวนเพื่อนสนิทไปค่ายอาสาด้วยกันแค่นี้ก็ทำไม่ได้ก็สมควรแล้วที่ผมจะด่าว่าโง่ ตื๊ด ตื๊ด~ ตื๊ด ตื๊ด~ ทำไมไม่รับวะ! ตื๊ด ตื๊ด~ ติ๊ด! (...อืม) “กว่าจะรับ” ผมเสียงแข็งแต่พยายามจะไม่ด่าน้ำขิงเหมือนที่ด่ายัยคนสวนแต่ถ้าแข็งข้อก็คงต้องด่า (เมื่อกี้มือเปียกเช็ดมืออยู่เลยรับไม่ทัน นายมีอะไร) “อาทิตย์หน้าไปด้วยกัน” ผมพูดแค่นี้เพราะน้ำขิงรู้แน่ว่าผมหมายถึงอะไร (อะไรนะ?) “อาทิตย์หน้าไปด้วยกัน เก็บกระเป๋าด้วยล่ะอย่าให้ต้องลำบากพูดมาก” (ฉันไม่ไป นาย...นายมาบอกทำไมมีนมันขอร้องเหรอ ไม่ต้องไปฟังมันหรอก) “เพื่อนเธอกับฉันไม่เคยคุยกันส่วนตัวแล้วจะมาขอร้องฉันได้ยังไง ฉันสั่งเองและเธอต้องไป” (ไม่ไปนะเกรย์ ฉันไม่อยาก...) ติ๊ด! ผมไม่สนใจว่าน้ำขิงจะรู้สึกยังไงที่ผมสนใจอย่างเดียวมีแค่อยากทำให้อีกคนกลับมารู้สึกหึงหวงผมเหมือนอย่างที่เคยหวงบ้าง ผมสนใจแค่นี้เท่านั้นส่วนคนอื่นที่ผมลากเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้จะรู้สึกยังไงผมไม่สน! -อาทิตย์ต่อมา- ติ๊ง! GRAY : ถ่ายรูปคู่ให้ที ฉันอ่านข้อความที่ส่งมาตอนรถจอดที่จุดแวะพักรถระหว่างเดินทางไปค่ายอาสาเพื่อให้พวกเรากินมื้อเที่ยงแล้วงงมาก จะให้ถ่ายรูปคู่เขากับน้ำขิงให้ก็แค่บอกตรง ๆ เหมือนเพื่อนทั่วไปก็ได้นี่ไม่เห็นต้องส่งข้อความบอกเลย MEENA : บอกเลยก็ได้นี่คะไม่มีใครสงสัยหรอก GRAY : ไม่อยากคุยกับเธอ เอารูปตอนเผลอ ถ่ายให้สวยล่ะ ฮึ! อกหักรอบที่แปดร้อยล้าน แต่ช่างเถอะ ต่อให้อกหักรอบที่แปดร้อยเก้าสิบเก้าล้านก็คืออกหักอยู่ดี ฉันเดินไปหาซื้อข้าวกินแล้วเดินมานั่งระหว่างนั้นอีตานั่นก็เดินไปใกล้เพื่อนรักของฉันที่เพิ่งซื้อข้าวเสร็จแล้วทั้งสองคนก็เดินมาที่โต๊ะด้วยกันเลยยกกล้องขึ้นมาถ่ายตามคำสั่ง ฉันลดโทรศัพท์ลงตอนเขากับน้ำขิงเดินมาถึงโต๊ะแต่ก็ไม่วายแอบดูรูปที่อยู่ในโทรศัพท์ของตัวเอง แปลก ๆ ดี ไม่ค่อยเหมือนแฟนกันเลยแต่เขาให้แอบถ่ายรูปคู่เขากับแฟนนี่คะต่อให้จะดูแปลกยังไงสุดท้ายเขากับเพื่อนรักของฉันก็เป็นแฟนกันอยู่ดีนั่นแหละ เขาคงแค่ไม่ชอบหวานต่อหน้าคนอื่นมั้งส่วนเวลาที่อยู่ด้วยกันสองต่อสองอาจจะเป็นอีกอย่างก็ได้ใครจะไปรู้เนอะ -วันต่อมา- ตื๊ด ตื๊ด~ ...กรีน “...” ผมมองหน้าจอโทรศัพท์คิดไว้แล้วว่าต้องโทรมาแถมครั้งนี้ยังโทรวีดีโอคอลมาซะด้วยสิ คงเห็นรูปกิจกรรมเมื่อวานที่มีนาโพสเมื่อกลางวันไปแล้ว ติ๊ด! “ครับ” (ไปออกค่ายอาสาเหรอเกรย์) “อื้ม เห็นในเฟสบุ๊คมีนาเหรอ” (อาฮะ เห็นน่าสนุกเลยโทรถาม เกรย์สนุกไหมล่ะ) “สนุกครับ” (แล้วนอนกับใคร แฟนรึเปล่าหรือคนอื่น) “กับไอ้ไทน์” ผมตอบออกไปสีหน้าคนฟังก็แสดงความพอใจออกมาทันที (อาฮะ) “ตอนแรกคนจัดห้องเขาจัดให้พี่นอนกับไอ้ไทน์แต่พี่เปลี่ยนห้องกัน” (อะไรนะ?) “เปลี่ยนห้องไง แฟนพี่ก็มาด้วยก็เลยให้ไอ้ไทน์ไปนอนห้องอื่น” (...) “กรีนมีอะไรอีกไหมครับ ถ้าไม่มีพี่ขอตัวก่อนต้องไปเตรียมทำกิจกรรม” (ไม่มี) ติ๊ด! เธอตัดสายทิ้ง ผมรู้ว่ากรีนไม่พอใจกับสิ่งที่ได้ยิน นี่ล่ะที่ผมต้องการ ให้อีกคนไม่พอใจเรื่องที่ผมมีผู้หญิงคนอื่นบ้างไม่ใช่แค่ผมที่ไม่พอใจอยู่ฝ่ายเดียว กรีนหวงก้าง ต่อให้ในใจจะมีอีกคนอยู่แต่เธอก็หวงก้างอยู่ดี แล้วผมก็จะใช้นิสัยนี้ของเธอ...ดึงให้เธอกลับมารักผมแค่คนเดียว

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more