***เนื้อหาในบทนี้ไม่ได้มีเจตนาดูถูกดูหมิ่นหรือละเมิดอาชีพใด ๆ โปรดอ่านเพื่อความบรรเทิงเท่านั้น
“คุณเกรย์นี่นะ”
“อื้ม ก็พี่นี่ล่ะ มีนไม่รู้หรอกว่าเวลาที่พี่รักใคร...พี่ซื่อสัตย์กับคนคนนั้นยิ่งกว่าหมาซะอีก”
“...”
“จริง ๆ นะ” ผมย้ำด้วยรอยยิ้มให้มีนาเชื่อในคำพูดแล้วสนใจขับรถอีกครั้งเพราะจะถึงปั๊มน้ำมันที่ผมใช้รับส่งเธอประจำแล้ว
ไม่รู้ว่าเธอจะเชื่อแค่ไหนแต่ผมรู้ตัวดีว่าคำที่พูดออกไป...ผมพูดความจริง
เวลารักใครผมซื่อสัตย์กับคนที่รักมาก ซื่อสัตย์ยิ่งกว่าหมาซะอีก ซื่อสัตย์จนดึงตัวเองให้โง่ยิ่งกว่าหมา คิดทบทวนให้ดีผมว่าผมกับมีมี่มีบางอย่างที่เหมือนกันเพราะผมกับมีมี่เข้าใจผิดว่าคนบางคนเป็นเจ้าของของตัวเองทั้งที่ความจริงคนคนนั้นไม่เคยคิดว่าเรามีค่าสำหรับเขาเลยสักนิด
ฮึ!
...หมดเวลาที่จะมีหมาที่ซื่อสัตย์แล้วกรีน
“...”
“มีอะไรรึเปล่าคะ” มีนาคงรู้ตัวว่าถูกผมมองถึงได้หันมาถาม
“เปล่า พี่ลืมบอกไป
