คฤหาสน์มัตชิเตโอ
ผู้เป็นบิดาออกมายืนรอรับลูกสาวและหลานสาวอย่างใจจดใจจ่อ เมื่อเห็นรถตู้คันคุ้นเคยขับเข้ามายังอาณาเขตของมัตชิเตโอ ฝีเท้าหนาก็รีบก้าวฉับ ๆ ไปที่จุดจอดรถทันทีอย่างไม่รอช้า
“ป๊า” เมื่อเห็นหน้าผู้เป็นบิดา หยาดน้ำใสก็ไหลลงอาบสองแก้ม ก่อนมาทิลด้าจะอุ้มลูกสาวตัวน้อยโผเข้ากอดคนที่ไม่ได้เจอมาสองปีเต็ม ถึงจะติดต่อกันตลอด แต่มาทิลด้าก็บ่ายเบี่ยงหาข้ออ้างที่จะไม่กลับมาที่นี่เพราะยังไม่พร้อมที่จะเคลียร์หรือรับฟังอะไรจากลูคัส
“ทำไมพาหลานป๊าไปลำบากแบบนั้นมิลด้า”
“ไม่ค่ะ มิลไม่ลำบากอะไรเลยค่ะป๊า ริต้ากับลิซ่าช่วยเหลือมิลกับบาบี้ทุกอย่างเลยค่ะ”
“แต่ลูกมีป๊า ทำไมมองข้ามป๊าไปล่ะมิล เรามีกันสองคนพ่อลูกนะมิล”
“มิลขอโทษ มิลขอโทษค่ะป๊า มิลไม่ได้ตั้งใจโกหกป๊าเลยค่ะ มิลแค่อยากลองแก้ปัญหาด้วยตัวเอง มิลขอโทษนะคะป๊า” มาทิลด้าพูดไปร้องไห้ไป เธอไม่เคยมองข้ามคนเป็นพ่อเลยสักครั้ง มือหนาของคนเป็นพ
