ขาดการติดต่อ
1235 Words
ห้าวันผ่านไป
เมื่อตื่นขึ้นมาในเช้าของวันที่หก ก็ยังคงไร้วี่แววว่าอีกคนจะกลับมา เขาจึงลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวเพื่อที่จะออกไปหาอะไรทำข้างนอกแก้เบื่อ เพราะห้าวันมานี้แทบจะไม่ได้ออกไปไหนเลย
Rrrrr Rrrr
“ครับป๊า”
(“อาทิตย์นี้พามาทิลด้ามากินข้าวที่บ้านเราหน่อย”)
“…”
(“แกได้ยินฉันหรือเปล่า”)
“ครับป๊า”
(“แกเข้าไปทำอะไรที่โครงการสามบ่อย ๆ”)
“ไม่มีอะไรพิเศษหรอกครับ มีธุระแค่นี้ใช่มั้ยป๊า”
(“อืม แล้วอย่าลืมล่ะ พามาทิลด้ามากินข้าวด้วย อีกอย่างว่างก็ไปช่วยเล็กซ์ซัสเช็กของที่โกดังบ้างเห็นว่าของตกหล่นไปหลายล็อต”)
“ครับ”
เมื่อวางสายผู้เป็นบิดาไป ลูคัสก็เดินออกจากห้องตรงไปยังลิฟต์ส่วนตัวเพื่อขึ้นไปยังชั้นเก็บรถของเขา ลูคัสเป็นเจ้าของโรงแรมแห่งนี้และเขาได้สร้างเพนต์เฮาส์นี้ขึ้นมาเป็นห้องพิเศษอยู่ที่ชั้นยี่สิบแปด ส่วนชั้นยี่สิบเก้าคือโรงจอดรถของเขาทั้งชั้นโดยที่คนอื่นไม่สามารถขึ้นไปเหยียบชั้นนั้นได้ถ้าหากไม่ได้รับอนุญาต และชั้นบนสุดจะเปิดเป็นผับและร้านอาหารกึ่งบาร์
ReadApp | Matilda
Lucas : ป๊าบอกให้เข้าไปกินข้าววันอาทิตย์นี้..._
ยังไม่ทันได้กดส่ง นิ้วเรียวยาวราวกับผู้หญิงก็กดลบทิ้งทั้งหมดก่อนจะโยนโทรศัพท์ไปที่เบาะด้านข้าง สองมือหนาทุบพวงมาลัยรถอย่างหงุดหงิดก่อนจะขับออกไป
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่ทะเลาะกันแบบนี้และทุกครั้งที่ทะเลาะหรือออกปากไล่ อีกคนก็มักจะกลับมารอที่ห้องเสมอ ไม่เคยเงียบหายหรือถ้าจะกลับบ้านไปหาพ่อ เธอก็มักจะบอกให้เขารู้หรือติดต่อมาตลอดไม่เคยเงียบไปแบบนี้
โกดังผลิตสินค้า
“เมียไม่มาด้วยเหรอเฮีย” ใบหน้ากวนเอ่ยทักคนเป็นพี่
“งานเป็นยังไงบ้าง” เลือกที่จะไม่ตอบแต่ตั้งคำถามน้องชายกลับ
“ก็ดี ทดลองสินค้าจนเมาน็อกไปหลายวัน”
“แล้วล็อตตกหล่นส่งไปครบหรือยัง”
“ครบนานแล้วเฮีย”
“อืม”
“แล้วคลังยาเฮียเป็นยังไงบ้าง”
“ก็เรื่อย ๆ กำลังลองตัวใหม่อยู่”
“มีให้ผมไปลองหน่อยปะ”
“อย่างมึงยังต้องใช้อีกหรือไง”
“ก็มีเฮีย แม่งเล่นตัวฉิบหาย”
“ใคร”
“แถวนี้แหละ”
“แล้วที่อยู่ในลังนี้เป็นอะไร” ถามขึ้นอีกครั้งเมื่อสายตาเหลือบไปเห็นขวดลวดลายพิเศษที่วางอยู่ในลัง
“ตัวพิเศษ จะเอาไปประมูล คอแข็งแค่ไหนก็ให้ไม่เกินสองอึก”
“มีเยอะหรือเปล่า”
“มีสิบขวด”
“เอาให้กูขวดหนึ่ง”
“เฮียไม่กินเหล้าไม่ใช่หรือไง หรือเอาไปให้พี่สะใภ้”
“กูเอาไปนะ” หยิบเหล้าราคาแพงได้ก็เดินออกไปทันทีโดยไม่ตอบคำถามผู้เป็นน้อง
ตระกูลอาเซียดิโนทำธุรกิจผลิตเหล้า ค้าเหล้าเถื่อน และธุรกิจหนีภาษีอีกมากมาย โดยครอบครัวของมาเฟียหนุ่มจะทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์บังหน้า ตระกูลเขาค่อนข้างมีอิทธิพลและมีชื่อเสียงมากบนเกาะซาดิเนียร์ แต่นั่นก็ไม่เพียงพอ คนเป็นพ่อต้องการที่จะขยายอำนาจไปยังเมืองใหญ่ ๆ และขยายธุรกิจให้ยิ่งใหญ่ขึ้น จึงส่งลูกชายคนโตไปแต่งงานกับหญิงสาวภาคกลาง ส่วนคนรองก็ส่งขึ้นภาคเหนือ นั่นก็คือเขานั่นเอง
ลูคัสได้แยกมาทำธุรกิจเป็นของตัวเองด้วยต่างหาก เป็นแหล่งรวมสินค้าตลาดมืด อาทิเช่น เหล้า ยาปลุก ยาประเภทหลอนประสาทไว้ควบคุมคนและยาเสพติดไว้ทำให้คนเชื่อง
เมื่อขึ้นมานั่งบนรถ เหล้าราคาแพงก็ถูกวางไว้เบาะด้านข้าง ก่อนรถไฮเปอร์คาร์สีดำคันหรูจะขับออกไปจากโกดังขนาดใหญ่ ลูคัสขับรถกินลมชมวิวเลาะขอบชายหาดไปเรื่อย ๆ อย่างไม่มีจุดหมาย
Rrrr Rrr
“สวัสดีครับคุณแอนนา”
(“คุณลูคัสพอจะมีเวลาว่างมั้ยคะ”)
“มีอะไรหรือเปล่าครับ ของมีปัญหาหรือครับ”
(“เปล่าค่ะ พอดีแอนนาจะคุยเรื่องเพิ่มสินค้าค่ะ”)
“อ๋อ ครับผมว่างครับ”
(“เจอกันที่ไหนดีคะ”)
“ที่โบซาคลับก็ได้ครับ”
(“โอเคค่ะ แล้วเจอกันนะคะ”)
Bosa Club
“ขอโทษที่เลตครับ พอดีผมออกไปทำธุระนอกเมืองมา”
“ไม่เป็นไรค่ะ แอนนาก็เพิ่งจะมาถึงไม่นานเหมือนกัน”
“ครับ คุณแอนนาจะดื่มอะไรดีครับ”
“แอนนาสั่งไปเรียบร้อยแล้วค่ะ”
“อ่า โอเคครับ”
“แอนนาอยากสั่งของเพิ่มค่ะ ยิ่งถ้ามีตัวไหนพิเศษ แอนนายินดีเอาขึ้นประมูลให้นะคะ”
“เร็ว ๆ นี้ผมก็จะมีประมูลอยู่เหมือนกันครับ”
“ว้า! น่าเสียดายจังค่ะ”
“เอาเป็นว่าถ้ารอบหน้ามีชุดพิเศษที่ทดลองผ่านแล้ว ผมจะแบ่งให้นะครับ”
“ขอบคุณนะคะ”
“ด้วยความยินดีครับ”
“แล้วนี่ทำไมไม่พาคุณมาทิลด้ามาด้วยล่ะคะ”
“…”
“คุณลูคัสยังโกรธเธออยู่อีกหรือคะ”
“วันนั้นผมต้องขอโทษแทนเธอด้วยจริง ๆ นะครับ ที่จริงเธอก็ไม่ได้เป็นแบบนี้หรอกครับ”
“จะขอโทษอะไรกันเยอะแยะคะ”
มาเฟียหนุ่มย่นคิ้วเข้าหากันอย่างไม่เข้าใจในความหมายที่อีกคนสื่อ
“หลังจากวันนั้น คุณมาทิลด้านำกระเช้าดอกไม้มาขอโทษแอนนาแล้วนะคะ”
“ครับ?”
“คุณลูคัสไม่ได้เป็นคนบอกให้เธอมาเหรอคะ”
“เอ่อ...”
“เธอน่ารักดีนะ แอนนาเข้าใจเธอนะคะ รักมากก็หวงมากเป็นเรื่องธรรมดาของผู้หญิง ถ้าวันไหนไม่หวงแล้ววันนั้นน่ากลัวนะคะ ยังไงแอนนาเองก็ต้องขอโทษที่ถึงเนื้อถึงตัวคุณลูคัส พอดีไม่ทราบว่าคุณมีคู่หมั้นอยู่แล้วด้วยค่ะ” ลูคัสนั่งเงียบไปไม่พูด เขาลูบใบหน้าตัวเองอย่างใช้ความคิด
“มองหาอะไรคะ”
“เอ่อ… ปะ เปล่าครับ”
“ยังไงเดี๋ยวผมจะรีบจัดการเร่งส่งของให้คุณแอนนาโดยเร็วที่สุดนะครับ”
“ขอบคุณค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับ”
“อ้าว เพิ่งมาทำไมรีบกลับล่ะคะ”
“ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่ามีธุระครับ”
“อ้อ โอเคค่ะ งั้นไว้เจอกันนะคะ”
“ครับ”
เมื่อขึ้นมานั่งบนรถก็รีบหยิบโทรศัพท์ออกมากดเข้าหน้าแอปฯ เพื่อติดต่อหาคนที่หายไปทันที
ReadApp | Matilda
Lucas : อ่านแล้วทำไมไม่ตอบ
Lucas : วันอาทิตย์นี้ป๊าบอกให้เข้าไปกินข้าวที่บ้าน
Lucas : ถ้าจะไม่กลับมาอีกก็มาขนเสื้อผ้าออกไป
โยนมือถือลงเบาะข้าง ๆ ด้วยความหงุดหงิดที่อีกคนหายเงียบไม่แม้แต่จะตอบกลับข้อความเขา แต่ส่งข้อความล่าสุดไปได้ยังไม่ถึงหนึ่งนาทีมือหนาก็เอื้อมหยิบมือถือขึ้นมาอีกครั้งเพื่อที่จะกดลบข้อความแต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเพราะอีกฝ่ายได้กดเปิดอ่านเป็นที่เรียบร้อย
“แม่ง! ทีงี้กดอ่านไว” เขานั่งมองข้อความนั้นอยู่ราว ๆ ห้านาทีเมื่อเห็นว่าอีกคนไม่ตอบกลับจึงโยนโทรศัพท์ลงที่เดิม ก่อนจะขับรถกลับยังเพนต์เฮาส
- Writer
