ความจริง
1562 Words
แสงแดดอุ่น ๆ ของเช้าวันใหม่สาดส่องเล็ดลอดเข้ามาจนทำให้คนที่หลับอยู่ต้องยกมือขึ้นมาบังใบหน้าเอาไว้ ดวงตากลมสีน้ำข้าวเผยอขึ้น กะพริบเพื่อปรับรับแสงจากด้านนอกก่อนจะนอนตะแคงหันหน้ามาอีกฝั่ง
“นายคิดยังไงกับฉันกันแน่ลุค” สองมือประสานนอนหนุนมองคนตัวสูงที่ยังหลับอยู่ เมื่อคืนกว่าสงครามบนเตียงจะจบลงก็ปาเข้าไปตีสามกว่า
“บ่นอะไร”
“…"
“จะไปไหน” คว้าเอวคอดของคนที่เขยิบหนี มาสวมกอดไว้พร้อมกับซุกใบหน้าเข้าที่ต้นคอ
“ไม่ต้องบอกมัน เดี๋ยวฉันจะรับเป็นพ่อของลูกเธอเอง”
“ไปรับผิดชอบลูกนายเถอะ”
“อย่ามาประชดประชัน”
“…"
“เลิกไปเจอมัน”
“…”
“ได้ยินที่พูดหรือเปล่า”
“รับปากกับฉันมิลด้า”
“…”
“มิลด้า”
“แต่เขาเป็นพ่อของลูก”
“แล้วยังไง ถ้ามันอยากสานสัมพันธ์ต่อ ก็จะกลับไปหามันอย่างงั้นหรือไง”
“…”
“อย่าเงียบมิลด้า ฉันไม่ชอบ”
“แม่ง” เมื่อเห็นว่าเธอเลี่ยงที่จะตอบ จึงสบถออกมาอย่างไม่พอใจ
“ฉันไม่มีทางยอมให้เธอกลับไปหามันมิลด้า ไม่มีวัน”
“…”
“แค่เธอท้องทุกอย่างก็จบ”
“ไหนบอกว่า ถ้าจะมี นายจะมีแค่กับคนที่นายรัก”
“กำลังจะมีอยู่” สิ้นเสียงเรียบ ร่างเล็กก็ถูกจับนอนหงาย ก่อนสงครามใต้สะดือจะเริ่มขึ้นอีกครั้ง
สองชั่วโมงผ่านไป
“คิดอะไรอยู่”
“…”
“จะคิดอะไรก็คิดไป แต่ห้ามคิดถึงคนอื่นเวลาที่อยู่กับฉัน”
“แล้วเวลานายเอากับคนอื่น นายเคยคิดถึงฉันบ้างหรือเปล่า”
“ไม่เคยเอากับใคร”
“คิดว่าโง่หรือไง”
“อืม” ตอบอย่างไม่คิดอะไร แต่คนฟังกลับรู้สึกน้อยใจขึ้นมา
“...”
“เป็นอะไร” สัมผัสได้ถึงความเงียบที่ผิดปกติ
“หย่ากันเถอะ” เอ่ยออกไปเสียงเรียบขณะสบตากับเขา
“หย่าเพราะอยากกลับไปหาพ่อของลูก?”
“หย่าเพราะอยากให้อิสระกับนายต่างหาก”
“โง่... ไม่เคยดูอะไรออก”
“โง่ ก็หย่าไปสิ” ดวงตาสีน้ำข้าวมองเขาด้วยแววตาตัดพ้อ
“เธอกำลังทำฉันโกรธนะมิลด้า”
“ก็อยากหย่ามาตลอดอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง ก็ยอมให้แล้วนี่ไง”
“เมื่อไหร่เธอจะฉลาด”
“ถ้าฉลาดคงไม่อยู่กับนายมาถึงสี่ปีหรอก” พูดจบก็เบือนหน้าหนีไปทางหน้าต่าง
“เด็กคนนั้นไม่ใช่ลูกฉัน”
“หมายความว่ายังไง” หันกลับมามองคนด้านบนอีกครั้ง
“เด็กไม่ใช่ลูกและผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ใช่เมีย”
“แต่วันนั้น...” ยังไม่ทันได้พูดจบ ริมฝีปากคนด้านบนก็ประทับลงมา คนโดนจูบยังคงรู้สึกสับสน ภายในใจคิดหาคำตอบมากมายว่าครั้งไหนเขาพูดความจริงครั้งไหนเขาพูดโกหกกันแน่
“มิลด้า”
“มิลด้า” เอ่ยเรียกอย่างไม่พอใจเมื่อเห็นเธอเหม่อลอยไม่สนใจทั้ง ๆ ที่เขาจูบเธออยู่
“…”
“ผัวจูบอยู่แต่กลับคิดถึงคนอื่น?”
“เปล่า ไม่ได้คิดถึงใคร”
“…”
“หิวหรือยัง” เปลี่ยนเรื่องเพื่อเบี่ยงเบนให้เขาเลิกมองมาด้วยสายตาที่กดดัน
“อย่าคิดถึงคนอื่นเวลาอยู่กับฉัน”
“ก็บอกว่าไม่ได้คิดถึงใครไง”
“แล้วเหม่ออะไร”
“หันมาตอบมิลด้า”
“อ๊ะ! จะทำอะไร” อยู่ ๆ ลูคัสก็อ้าขาเธอออกอีกครั้งแล้วสอดแทรกส่วนล่างเข้ามา
“ตอบมาว่าคิดถึงใครอยู่”
“อื้อออ มันแสบหมดแล้ว อย่าดันเข้ามา”
“ก็ตอบมาก่อน”
“ไม่ได้คิดถึงใคร”
“อ๊ะ!! ลุค อื้อ เจ็บ” เอ็นที่แข็งผงาดทะลุปากถ้ำที่แดงเถือกเข้าไปสุดลำ ชนผนังมดลูกดังกึกจนเธอรู้สึกเสียดท้องขึ้นมา เพราะสองชั่วโมงก่อนหน้านี้ก็เพิ่งจะทำไป
“เจ็บก็ตอบ” โน้มตัวลงมา แขนขวาเท้ากับที่นอนคร่อมเหนือร่างเล็กไว้ในระยะเพียงคืบ มือซ้ายนวดคลึงเต้าอวบสลับหนักเบา นัยน์ตาน้ำตาลเข้มจ้องเธอเพื่อกดดันในคำตอบ ขณะที่เอ็นอุ่นยังคงกดแช่ค้างทิ้งไว้
“ฉันแค่สับสนกับสิ่งที่นายกำลังทำ”
“สับสนอะไร”
“เอาออกก่อนได้มั้ย มันแสบไปหมดแล้ว”
“งั้นเดี๋ยวค่อยคุย” สิ้นเสียงทุ้มคนตัวสูงก็รูดท่อนเนื้อออกแล้วถ่มน้ำลายลงไปก่อนจะตอกเข้าไปใหม่ ลูคัสกดกระแทกแทรกลำรักลงไปอย่างเอาแต่ใจ แววตาที่เย็นชามาโดยตลอดจุดประกายอันเร่าร้อน เธอสัมผัสได้ถึงเปลวไฟอันร้อนแรงจากดวงตาคู่นั้น
ไม่นานภายในช่องแคบก็กระตุกเกร็งกับความรุนแรงที่ได้รับจนเผลอบีบรัดส่วนสำคัญโดยไม่ตั้งใจ ก่อนจะปล่อยน้ำรักอาบเคลือบแท่งเนื้ออวบพร้อมกับมาเฟียหนุ่มที่เกร็งกระตุกปลดปล่อยในเวลาไล่เลี่ยกันกับเธอ
มือเล็กเลื่อนลงลูบหน้าท้องตัวเองเบา ๆ เธอรู้สึกร้อนวูบวาบในช่องท้องเมื่อลาวาอุ่นระอุฉีดพุ่งเข้ามายังช่องทางสีหวานที่มีเพียงเขาเป็นเจ้าของ
“ไหนว่าไม่อยากมีลูกกับฉันไง”
“ตอนนี้อยากมี”
“…”
“ทำไมหรือเธอไม่ได้อยากมีกับฉัน”
“ถ้าตอบว่าไม่อยากมี นายจะรู้สึกเจ็บเหมือนที่ฉันเจ็บไหม” ดวงตาน้ำตาลเข้มวูบไหวไปเมื่อได้ยินคำถาม
“พูดตอนไหน ไม่เห็นจำได้”
“คนพูดไม่เคยจำ คนฟังไม่เคยลืม”
“ต้องเอากี่น้ำถึงจะลืม”
“โรคจิต”
“เพิ่งรู้หรือไงว่ามีผัวโรคจิต”
“ออกไปได้แล้ว จะลุกไปอาบน้ำ”
“กอดคอ เดี๋ยวอุ้มไป”
“ว้าย!!” เรียวแขนสวยรีบคล้องคอของคนที่ช้อนตัวเธอขึ้นอย่างกะทันหันทันที ก่อนจะถูกอุ้มเดินเข้าไปในห้องน้ำ เขาค่อย ๆ ก้าวเข้าไปในอ่างสีขาวสุดหรูแล้ววางเธอลง ก่อนตนจะไปนั่งซ้อนหลังเธออีกที น้ำอุณหภูมิอุ่นถูกเปิดไหลวนเข้ามาในอ่างจากุซซีก่อนจะถูกสับเปลี่ยนหมุนวนเป็นระบบนวด มาทิลด้านั่งหลับตาพิงอกแกร่งอย่างผ่อนคลาย สมองย้อนคิดไปถึงคนที่ทำให้เธอได้กลับมาเจอกับเขาอีกครั้ง
“ลูกจะสามสิบแล้วนะมิลด้า พ่ออยากให้ลูกมีคนมาดูแล”
“มิลอยู่กับป๊าก็ได้นี่คะไม่เห็นต้องมีคนมาดูแลเลย”
“ป๊าเป็นมาเฟียอันตรายรอบด้าน ป๊าอยากให้มิลมีคนมาดูแลเพิ่ม เพราะถ้าวันหนึ่งป๊าพลาด มิลจะได้ไม่ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยวเหมือนป๊านะลูก”
“ไม่เอาสิคะ ทำไมป๊าพูดแบบนี้”
“อะไรก็เกิดขึ้นได้ครับ ป๊าอยากให้ลูกมีคนมาดูแลต่อจากป๊าจริง ๆ ป๊าให้เวลามิลเลือกเองมานานมากพอแล้วนะมิล”
“แต่มิลไม่อยากแต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักนี่คะป๊า”
“แล้วพ่อของลูก้าล่ะ”
“…”
“ให้ป๊าตามหาให้ไหม”
“มะ ไม่ค่ะป๊า เขาประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตไปแล้วค่ะ” ดวงตาคมเข้มจับผิดลูกสาววัยยี่สิบแปดย่างเข้ายี่สิบเก้าปี ที่นั่งพูดโดยไม่สบตาเขา
“งั้นก็ลองไปดูตัวคนที่ป๊าหาให้ ถ้าไม่ชอบหรือไม่อยากหมั้นจริง ๆ ป๊าจะไม่ขัด”
“สัญญานะคะ” คนเป็นพ่อพยักหน้าเบา ๆ ก่อนลูกสาวจะเอียงตัวเข้ามากอด มือหนาที่อบอุ่นลูบศีรษะเล็กของลูกสาวอย่างทะนุถนอม
และนั่นคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้ฉันได้มาอยู่ร่วมชายคาเดียวกันกับลูคัสจนถึงปัจจุบันนี้
“ลุค”
“หืม”
“ทำไมนายต้องไปดูแลผู้หญิงกับเด็กคนนั้นทั้งที่ทั้งสองไม่ได้เป็นอะไรกับนาย”
“ตอนนั้นลูเซียดูน่าสงสารมาก แถมมีแผลจากการโดนทำร้าย เหมือนโดนใครยิงมา ฉันเลยคิดว่าเธอน่าจะต้องการความช่วยเหลือ อีกอย่างลูเซียไม่รู้จักใครเลยบนเกาะนี้”
“ฉันเองก็ไม่มีใคร”
“แต่ฉันก็ไม่เคยทิ้งเธอไปไหนมิลด้า”
“แล้วพ่อของเด็กล่ะ”
“เห็นลูเซียบอกว่าตายไปแล้ว แต่ฉันกลับคุ้นหน้าตาของเด็กเหมือนใครสักคนที่รู้จัก”
“แล้วนายต้องดูแลพวกเขาไปตลอดชีวิตงั้นหรอ”
“…”
“ถ้าวันหนึ่งนายรู้ว่าตัวเองมีลูกที่โตแบบนั้นโผล่มา นายจะทำยังไง”
“คงไม่มีหรอก เอากับใครฉันใส่ถุงทุกครั้ง” เมื่อสิ้นเสียงทุ้มเอ่ยออกมาอย่างมั่นใจ มาทิลด้าก็หวนนึกถึงเหตุการณ์เมื่อเจ็ดปีที่ผ่านมา เหตุการณ์ที่ทำให้ตนปล่อยตัวปล่อยใจเพียงเพราะชายผู้นั้นเป็นรักแรกของเธอ
“แล้วถ้าสมมุติว่ามี”
“ถ้ามีผู้หญิงคนนั้นคงจ้องจะจับฉัน เพราะฉันมั่นใจว่าใส่ถุงตลอด”
“…”
“แต่ก็มีอยู่ครั้งหนึ่งนะ”
“ยังไง”
“ฉันเมา”
“แล้วยังไง”
“...ช่างมันเถอะ” หลุบตามองเธอเล็กน้อย ในใจพลันคิดขึ้นมาได้ ว่าไม่ควรพูดเรื่องแบบนี้กับผู้หญิง
“อ๊ะ!!”
“จะไปไหน” จู่ ๆ คนน้องก็ลุกพรวดขึ้นก่อนจะเสียหลักจะเซล้ม
“ไปหาข้าวกิน หิวแล้ว”
“โกรธอะไร” เดินประคองเธอออกไปก่อนจะหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำคลุมให้
“เปล่า” ดวงตาคมเข้มมองคนพูดอย่างไม่เข้าใจที่อยู่ ๆ คนเป็นเมียก็ทำตึงใส่เขา
- Writer
