“เธอตัดสินใจดีแล้วใช่ไหม ที่จะแต่งงานกับผู้ชายคนนั้น”
กรองแก้วเป็นฝ่ายเปิดประเด็นก่อนหลังจากที่เพิ่งกอดทำความทักทายกับเพื่อนสาวคนสนิท นาเดียโทรฯ บอกเธอเกี่ยวกับเรื่องงานแต่งงานที่กำลังจะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่วัน กรองแก้วจึงรีบลางานที่บริษัทฯ แล้วจองไฟต์มาหาเธอถึงอเมริกาด่วนที่สุด
“คิดดีแล้ว” เสียงหวานตอบแผ่วเบา ใบหน้าเต็มไปด้วยความกังวล
“เธอไม่ได้เต็มใจแต่งใช่ไหม”
“ทำไมถามแบบนั้นล่ะ”
“ฉันน่ะแปลกใจตั้งแต่ตอนที่เธอโทร. บอกว่าจะแต่งงานแล้ว ฟังจากน้ำเสียงก็รู้ว่าไม่ได้เต็มใจแต่ง” ที่คนตรงหน้าพูดมาถูกทุกอย่าง เพราะเธอไม่อยากแต่งงานกับเขาจริงๆ
“แต่ฉันก็ต้องแต่ง เพื่อคุณแม่”
เป็นเพียงสิ่งเดียวที่นาเดียยึดเอาไว้ในจิตใจ คนเดียวที่เธอห่วงความรู้สึกมากที่สุดก็คือมารดาผู้มีพระคุณ
“เฮ้อ เวรกรรมอะไรก็ไม่รู้”
กรองแก้วยกแก้วน้ำขึ้นดื่มพร้อมกับลอบมองใบหน้าหวานอมเศร้าของนาเดีย หญิงสาวสงสารเพื
