หวนคืนรักนิรันดร์

หลังจากงานมงคลสมรส ของราชาปีศาจเฉาเฟิงและชีเหนียง นางได้ให้กำเนิดปีศาจน้อยฝาแฝดชายหญิง โดยองค์ชายน้อยนามว่า "ลู่เฟย" และองค์หญิงน้อยนามว่า "ลู่เอิน" ปีศาจน้อยทั้งสองน่ารักน่าชัง เป็นที่รักแก่ผู้พบเห็นเป็นอย่างมาก "ท่านอา" "ท่านอาหลิงเฮ่อต้องให้ข้าก่อน" "ท่านอา ให้นางไปก่อนก็ได้ขอรับข้าเป็นผู้ชายที่แข็งแกร่ง ย่อมต้องเสียสละให้สตรีก่อน" เสียงเจือยแจ้วขององค์ชายปีศาจน้อยวัยสามขวบกว่า ๆ "ใช่เจ้าค่ะท่านอา ต้องให้ข้าก่อนสิเจ้าค่ะ" เสียงองค์หญิงปีศาจน้อยจอมเอาแต่ใจ ปีศาจน้อยฝาแฝดชายหญิง วัยสามขวบกว่า ๆ ตัวอ้วนกลมแก้วยุ้ย น่ารักน่าชังตามติดหลิงเฮ่อที่มีศักดิ์เป็นอา ตลอด เพราะหลิงเฮ่อเลี้ยงมาตั้งเเต่เล็ก ค่อยตามใจและชอบหาของเล่นแปลก ๆ มาให้เจ้าปีศาจน้อยทั้งสอง " พอแล้วไม่ต้องแย่งกัน อามีสองอัน นี้!! เห็นไหม" "เย้ เย้" " เย้ เย้" เสียงปีศาจน้อยทั้งสองร้องอย่างดีใจ กระโดดโลดเต้นและเล่นอย่างสนุกสนาน หลิงเฮ่อใช้มือบีบแก้มเด็กทั้งสองเบา ๆ อย่างเอ็นดู "เจ้าก้อนแป้งของอา อาให้เล่นอีกหนึ่งชั่วยาม เสร็จเเล้วเราจะมาฝึกวิชาต่อจากเมื่อวาน ถ้าวันนี้ฝึกก้าวหน้าอาจะพาไปเที่ยวเผ่ามนุษย์" "เย้ เย้ ข้าอยากไปขอรับ" ลู่เฟยกระโดดร่างที่ตุ้ยนุ้ยดีใจ "อยากไปเดี๋ยวเจ้าต้องตั้งใจฝึกนะ" "ขอรับ" วันเวลาผ่านไปจนกระทั้งปีศาจน้อยทั้งสอง เติบโตขึ้น ขณะที่องค์หญิงน้อยลู่เอินอายุได้สิบสองปี นางชอบมานั่งเล่นอยู่ที่ศาลาปีกซ้ายริมสระน้ำ มองดูฝูงปลาแหวกว่ายไปมา และดอกบัวที่บานงดงามอยู่ในสระ "ข้าอยากกินเม็ดบัว" ลู่เอินเอยกับนางกำนัลที่ดูแลนาง "เดี๋ยวข้าไปเก็บที่กลางสระให้เจ้าค่ะ" "ตรงนี้ไม่ได้เหรอ" นางชี้นิ้วไปที่กอบัวใกล้ ๆ อยู่ติดศาลาแค่เอื้อม "ฝักนั้นอ่อนไปเจ้าค่ะ ไม่อร่อย" "อ๋อ" นางกำนัลกล่าวจบจึงลงเรือออกไปกลางสระ ระหว่างที่รอนางกำนัลอยู่นั่นองค์หญิงน้อยมองออกมาตรงไปที่เม็ดบัวฝักนั้น แล้วนางจึงเดินไปหยุดริมสระและพยายามเอื้อมมือจนสุดแขนไปเด็ดฝักบัวนั้นมา ขณะนั้นเองปรากฏลำแสงสีขาวพุ่งตรงมายังที่ศาลาอย่างเงียบ ๆ ลำแสงนั้นเมื่อมาถึงศาลาก็ปรากฏร่างของเทพสงครามซีฮ่าว "ข้าไม่ได้มาที่นี่นานเท่าไรแล้วนะ ซีอ่าวพูดพึมพำออกมาคนเดียว พลันสายตาลำเลืองไปเห็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งกำลังเอื้อมมือเก็บดอกบัวอยู่ ซี่ฮ่าวจึงเดินไปใกล้ ๆ แล้วเอื้อมมือไปเด็ดบัวฝักนั้น ทว่าองค์หญิงน้อยที่เอื้อมจนสุดแขนก็ยังเอื้อมไม่ถึง แต่จู่ ๆ กับมีคนยื่นแขนใหญ่ผ่านนางไปแบบไม่ให้สุ่มให้เสียง "ว้าย" พรึบ!! องค์หญิงน้อยตกใจเป็นอย่างมาก ตัวนางจึงเอนไปจวนจะหล่นน้ำ ซีฮ่าวรีบคว้าตัวนางไว้ได้ทัน แล้วจับตัวนางมายืนให้ตั้งหลักไว้ "ปีศาจน้อยระวังหน่อยสิ" ซีฮ่าวย่อตัวลงมากล่าวกับนาง พร้อมกับยื่นฝักบัวให้ องค์หญิงน้อยรับมาด้วยความงุนงง แต่ยังมากหน้าบุรุษตรงข้ามไม่วางตา ซีฮ่าวส่งยิ้มให้นางก่อนจะยืดตัวขึ้นยืนและเดินออกไป องค์หญิงลู่เอินมองตามแผ่นหลังของคนตัวสูงที่เดินออกไปจนลับสายตา "เขาคือใครกัน" นางพูดและหันมาแกะฝักบัวในมือกิน "อ่อนจริง ๆ ด้วย" นางวางฝักบัวลง พลันภาพในหัวก็ปรากฏใบหน้าบุรุษสายตาอบอุ่นที่ส่งยิ้มให้เมื่อครู่นี้ "ข้าจะได้เจอเขาอีกไหมนะ" นางคิดในใจ